Stel liever een vraag!

Installatieviering pastoor Tilma in Tuitjenhorn

Zondag 16 de­cem­ber, derde zon­dag van de Advent - zon­dag "Gaudete"- was ik in Tui­tjen­horn om pastoor Ignas Tilma daar te installeren, nadat dit de week ervoor voor de pa­ro­chies van de Vijf­hoek was gebeurd. In een fees­te­lij­ke vie­ring werd de nieuwe pastoor harte­lijk welkom geheten.

Hij kreeg nog wel een soort van waar­schu­wing mee: "Het gaat hier wel op zijn Westfries", maar daar ver­blikte de pastoor niet van; volgens mij is hij die westfriese manier al aar­dig gewend...
Vooral was dui­de­lijk dat de ge­meen­schap blij is met de nieuwe pastoor. De kerk was mooi versierd, er was een bij­zon­der fraai li­tur­gie­boekje voor­be­reid, het koor deed zijn best om er een mooie vie­ring van te maken en er waren heel wat mensen geko­men om de vie­ring mee te maken.

Deken Moltzer con­ce­le­breerde en ook cate­chiste Monica Wildeboer was aanwe­zig. Zij behoren bei­den tot het team van de grotere regio, waar­van ook de diakens Hans Bruin en Toon Jorink deel uitmaken.

Van harte wensen we de pastoor ook voor Tui­tjen­horn alle zegen toe!

HOMILIE

Beste pastoor Ignas Tilma, deken Moltzer en U allen,

Terugbliik...

Het is niet voor de eerste keer
dat ik hier in Tui­tjen­horn ben in de kerk.
De laatste keer was
bij het afscheid van pastoor Jan Berkhout,
een heel fees­te­lij­ke en drukbe­zochte vie­ring was dat,
alles mooi voor­be­reid
met zelfs het Volen­dams opera­koor.
Nu mag ik hier weer zijn
om een nieuwe pastoor te installeren,
wat voor mij opnieuw een grote vreugde is.
Ik wens pastoor Tilma en U allen
een vrucht­ba­re tijd en een fijne samen­wer­king,
maar ik denk dat dit wel zal gaan lukken!

De benoe­ming

Zoals uit de benoe­mings­brief blijkt
is pastoor Tilma hier wel eerst aanspreek­ba­re
maar hij is niet alleen aan­ge­steld
voor Tui­tjen­horn,
maar ook voor de pa­ro­chies van de Vijf­hoek
Voor Tui­tjen­horn en De Noord
is pastoor Tilma dus eerst-aanspreek­ba­re,
dat betekent dat U hem vooral zult zien
en dat hij voor­zit­ter is van het pa­ro­chie­bestuur.
Vorige week hebben we in De Noord een mooie vie­ring gehad
waar veel harte­lijke woor­den wer­den ge­spro­ken
namens het bestuur, de pa­ro­chieraad en de jon­ge­ren.
Voor de Vijf­hoek en Tui­tjen­horn
is pastoor Tilma de pastoor-moderator.
Hij zal in dit gebied en in de wij­dere regio
samen­wer­ken met pastoor deken Eduard Moltzer,
de diakens Hans Bruin en Toon Jorink
en cate­chiste Monica Wildeboer.
Na­tuur­lijk kan de pastoor het niet alleen.
Hij kan het niet zon­der Uw harte­lijke mede­wer­king en inzet,
want we zijn samen kerk!

Niet posi­tief

“U doet het helemaal niet goed,
dit is vol­ko­men fout”.
Stel dat iemand dat zo tegen U zou zeggen,
wat zou U dan ervaren?
Wat zou Uw reactie zijn?
Ik vermoed zomaar
dat zo’n opmer­king
niet posi­tief zou over­ko­men.
Want ieder mens wil het graag goed doen
en wil ook ge­waar­deerd en erkend wor­den.

Een vraag

Heel anders wordt het
als iemand zelf naar je toe­komt en zegt:
“Doe ik het zo eigen­lijk wel goed
of zou het beter anders kunnen, wat vind je?”
Als iemand zoiets zegt
dan hebben we een goede ingang
om ook een beetje bij te sturen.

Als we tegen­over God staan
is het goed en zelfs be­lang­rijk
om die tweede bena­dering te nemen:
“Goede God, wat vindt U,
doe ik het zo goed
of moet ik het toch wat anders doen?
Heer, wat wilt U dat ik doe?
Stuur me maar gerust een beetje bij!”.

Pijn in het hart...

Dat klinkt mis­schien logisch,
maar zo logisch is het niet
en ge­mak­ke­lijk al helemaal niet.
Laat ik maar een voor­beeld nemen:
stel er is nog een grote pijn in uw hart
een afkeer en boos­heid
om wat iemand U ooit heeft aan­ge­daan.
U wil niets met die persoon te maken hebben.
Het kan zijn dat als U in de kerk de woor­den hoort:
“vergeef elkan­der”,
dat u alleen maar kwa­der wordt.

Geen braverikken

Dat is wat er gebeurde
in de tijd van Jezus en de tijd van Johannes de Doper.
De bood­schap van Johannes
was een bood­schap van beke­ring.
Na­tuur­lijk viel dat niet bij ie­der­een even goed,
maar in het evan­ge­lie van vandaag
komen allerlei mensen naar hem toe
- echt geen braverikken -
die willen horen wat ze beter kunnen doen.
Er zijn tolle­naars bij
die als oplichters en zelf-verrijkers bekend ston­den;
en er zijn soldaten bij
die plun­der­den en onderdrukten.
Maar die komen nu zelf met die prach­tige vraag:
“Wat moet ik doen?
Wat kan ik doen
om een beter mens te zijn?”
Johannes heeft dus een mooie ingang,
er is open­heid,
er lééft een vraag!

Dat is fan­tas­tisch!
Want een mens die zoekende is
zal ant­woor­den vin­den!

Een oefe­ning

Als die persoon die met haat in zijn hart zit,
hoort dat hij moet ver­ge­ven,
dan kan hij denken:
“Dat wil ik niet, dat doe ik niet”
of hij kan denken:
“dat kan ik niet, het doet nog te veel pijn”.
Dat laatste is niet erg,
niemand hoeft voor God perfect te zijn,
als we maar een stapje proberen te zetten.
Het leven is een oefe­ning,
we zijn er nooit.
God is geen vader die ons in de gaten houdt
en ons slaat als we iets fout doen,
Hij is een liefde­volle, barm­har­tige vader.

Fataal

Maar Johannes de Doper
wees de vier­vorst Herodes terecht
om zijn wanda­den en overspel
en dat werd hem fataal:
zijn kop ging eraf!
En Jezus wees de Fari­zeeën en Schrift­ge­leer­den terecht
en dat werd Hem fataal:
ze sloegen Hem aan het kruis.

Die mensen misten uit­ein­delijk
de nede­rig­heid en open­heid
om de bood­schap van beke­ring te horen.

Stel liever een vraag:
Heer, wat wilt U dat ik doe?
Of vraag om kracht en hulp.
Dat is een teken van nede­rig­heid,
van een een­vou­dig hart
en dat zal ons red­den.

Het Kind

Kerst­mis komt eraan
en als we dan in de kribbe kijken naar het Kind,
laten we dan vragen:
Jezus, laat mij zijn als een kind,
geef mij een nederig en een­vou­dig hart.
Dan kan er vrede komen!