Sebastianusfeest in Ilpendam met zes jubilarissen
Sebastianus: wie was hij?
Op 20 januari is de feestdag van Sint Sebastianus. Dat valt dit jaar een beetje weg vanwege de zondag, behalve natuurlijk in Ilpendam, waar de parochie aan deze heilige is toegewijd. Daar werd het parochiefeest goed gevierd met onder meer de uitreikingen van oorkondes en onderscheidingen aan zes jubilarissen van het zangkoor. Maar wie was Sebastianus eigenlijk?
De parochie van Ilpendam is maar klein: veel meer dan 600 katholieken omvat die niet. De parochie is opgenomen in het samenwerkingsverband St. Franciscus dat ook Monnickendam en Edam omvat. Maar Ilpendam is wel een actieve gemeenschap. De kerk zit wel niet iedere zondag zo vol als op deze dag, maar het feit dat er vier misdienaars aan het altaar stonden, daarnaast nog een twaalftal kinderen aan de kinderwoorddienst meedeed, het zangkoor ook jongere leden telt en er goed wordt nagedacht over hoe de parochianen kunnen worden bereikt, ook de gezinnen en kinderen, het financieel wat beter gaat, zijn allemaal tekens dat er in Ilpendam best wel een levende gemeenschap is. In het dorp voelt men zich meer gemeenschap met elkaar en dat helpt ook in het kerkelijk leven.
Aan het einde van de Eucharistieviering werden de oorkondes en onderscheidingen van de NSGV uitgereikt aan Truus Hinke en Jaap Dekker (25 jaar koorlid), aan Annie Spil-Oudhuis, Lies Roeleveld-Kaandorp en Riet Huiberts-Konijn (50 jaar lid) en Jan Oudejans (60 jaar lid, maar die was er waarschijnlijk erg jong bij).
Na de Mis was er een feestelijke parochie-ontmoeting met uitwisseling en enkele toespraken. Ilpendam heeft Sint Sebastianus weer goed herdacht!
Homilie
Het is mooi om vandaag samen
dit parochiefeest te vieren
ter eren van de patroon van de kerk
Sint Sebastianus.
Heimwee?
Als het over het katholieke geloof gaat,
hebben de ouderen onder U
misschien nog weleens heimwee naar vroeger.
En wij denken misschien allemaal weleens:
wat is het geloof in onze tijd achteruit gegaan
en wat zijn er weinig jongeren die komen
en een weg met God gaan,
waar zal het naar toe gaan met onze kerk?
Een fundamentele keuze
Het leven van Sebastianus maakt ons duidelijk
dat we daarover niet te menselijk moeten denken.
Zeker, wij mensen moeten
met overleg handelen
en ons hoofd niet in het zand steken,
ook niet als het gaat om het kerkelijk leven.
Tegelijkertijd mogen we ook zien
dat God Zijn eigen wegen heeft,
Zijn eigen plannen en Zijn Voorzienigheid.
We hebben het bijna allemaal wel ondervonden:
het leven kan heel anders lopen
dan wij zelf hadden gedacht en gepland
en het komt in het leven uiteindelijk aan
of je leeft met geloof en vertrouwen.
Dat is eigenlijk een soort fundamentele menselijke keuze:
controle willen hebben of fatalistisch leven
of leven met vertrouwen.
Controle, fatalisme of vertrouwen?
Controle hebben we gewoon niet:
we zijn sterfelijke mensen,
we kunnen eigenlijk nog geen minuut vooruit kijken.
En fatalistisch leven is eigenlijk leven met een noodlot:
want we gaan allemaal dood.
Vertrouwen daarentegen moeten we voeden,
want vertrouwen ontstaat uit de band
die we hebben (met onze ouders bijvoorbeeld
of met Onze Lieve Heer).
Daarom is het gebed heel belangrijk.
Het leven van Sebastianus
De heilige Sebastianus is een heilige
die we daarbij zeker niet moeten vergeten.
Afkomstig uit Zuid-Frankrijk,
opgevoed in Milaan,
zou hij naar Rome zijn gekomen
- zo zegt ons de overlevering -
om dienst te nemen in de keizerlijke garde,
waar hij het tot een hoge positie bracht.
Het was de tijd van de christenvervolgingen,
rond het jaar 300
en Diocletianus was de keizer
die door toedoen van mensen uit zijn omgeving
steeds meer tegen de christenen gekant werd
en hen begon te vervolgen,
eerst door zijn eigen entourage te zuiveren
van ons soort mensen - christenen -,
daarna door een bredere christenvervolging te verordenen.
Zo kan het veranderen...
Maar dertien jaar later al zou alles anders worden:
keizer Constantijn besloot
aan christenen vrijheid te geven
en liet de prachtigste basilieken verrijzen
voor de God van die christenen
en die kerken stroomden vol.
Marteling
Maar dat heeft Sebastianus niet meer meegemaakt.
Hij moest leven uit vertrouwen,
zonder het te zien.
Toen Sebastianus twee jonge mannen
die als christenen gegrepen waren,
aanmoedigde om stand te houden
en hun geloof niet te verloochenen,
zelfs niet als dat hun leven zou kosten,
werd ontdekt dat hijzelf
een christen was
en hij onderging een zware marteling:
door talloze pijlen werd
zijn lichaam doorboord
en hij bleef voor dood op de grond liggen.
Maar een vrouw die hem wilde komen begraven
ontdekte dat hij niet dood was,
al was hij zeer ernstig gewond.
Zij verzorgde hem,
en eenmaal hersteld
kregen zijn vrienden
Sebastianus niet aan het verstand gebracht
dat hij moest vluchten
om zijn hachje te redden;
integendeel, hij wilde terug gaan naar die keizer
die hem dit had aangedaan,
om hem de christenvervolgingen te verwijten
en het geloof te verkondigen.
Maar dat liep natuurlijk niet goed af:
de keizer beval meteen
dat hij gegeseld moest worden tot de dood erop volgde
en dat zijn lichaam vervolgens in het riool
moest worden gegooid.
Zo kwam er een einde
aan het aardse leven van Sebastianus.
Populariteit
Hij werd begraven in de catacombe
die naar hem is genoemd.
Maar hij is nooit vergeten
en wordt op tal van plaatsen vereerd.
Als we alleen zouden optellen
hoeveel dorpen en stadjes of steden
naar hem zijn vernoemd,
dan is dat wel een teken
van zijn populariteit als heilige.
Hij is bijvoorbeeld patroon van de politie.
Zijn moed en betrouwbaarheid,
zijn gevoel voor rechtvaardigheid,
dat hij zich niet liet intimideren,
heeft velen tot de dag van vandaag geïnspireerd.
Ik denk niet dat hij heeft kunnen voorzien
dat zijn leven zoveel invloed zou krijgen!
Tegen de stroom in
Het mooie is dat hij zich niet liet leiden
door de menselijke overwegingen:
ach, het wordt toch niks;
dat hij zich niet liet leiden door angst:
ik kan maar beter vluchten;
dat hij de toekomst niet kon zien en voorzien,
maar die toekomst lag in Gods hand
en God had onvermoede plannen!
Sebastianus is een inspiratie voor ons:
wees niet bang, durf te vertrouwen,
durf voor je geloof uit te komen,
tegen de stroom in te gaan.
Kana
We hoorden vandaag het evangelie
van de bruiloft van Kana.
Dat gaat niet zomaar over een bruiloft,
waarop Jezus ineens
een enorme hoeveelheid wijn verzorgt.
Het gaat om “een teken”
en een “openbaring van Jezus’ heerlijkheid”,
zo zegt dat evangelie.
De menselijke bruiloft liep dood:
er was geen wijn meer, wat nu?
Waar wij als mensen geen uitkomst meer zien,
niet weten hoe het verder moet,
mogen we bouwen
op Gods voorzienigheid
en de voorspraak van Maria,
die ook tot ons zegt:
Wees niet bang!
Durf te vertrouwen!
“Doe maar
wat Hij u zeggen zal”.
Amen
