Werken aan je relatie - TV Mis in de kathedraal
eerste zondag van de veertigdagentijd C
Zondag 10 maart, eerste zondag van de veertigdagentijd kwam de TV Mis uit de kathedrale basiliek van de H. Bavo in Haarlem, voorafgegaan door het geloofsgesprek. Het kathedrale koor zong prachtig en hieronder vindt U de homilie die ik bij deze gelegenheid heb gehouden.
In het geloofsgesprek waren beelden te zien van de inzegening van de kruiswegwandeling in Volendam en het bevat een terugblik op zeven jaar bisschop zijn en mijn gedachten over kerk en roeping.
De uitzendingen zijn nog te bekijken:
https://kro-ncrv.nl/programmas/eucharistieviering/seizoenen/seizoen-2019/haarlem20190310
https://www.kro-ncrv.nl/programmas/geloofsgesprek/seizoenen/seizoen-2019/hendriks190310
OPENINGSWOORD
Hartelijk welkom,
U hier in deze kathedraal
en U die met ons verbonden bent.
De veertigdagentijd – dat is de vastentijd –
is begonnen
en we horen over de bekoringen
die Jezus kreeg in de woestijn.
Ook wij worden bekoord en verleid
om voor onszelf te leven en niet de mens te zijn,
die God onze Vader in ons ziet.
We willen daarom nu eerst vergeving vragen
en om hulp om te lijken op Jezus,
die aan de bekoringen wist te weerstaan.
HOMILIE
Je eigen bubbel
Alle mensen hebben hun eigen leven,
hun werk en bezigheden
en heel veel mensen zijn druk.
Ze zijn vaak eilandjes,
bezig met hun eigen sores,
levend in hun eigen bubbel.
Levenslang?
Menselijke relaties staan mede daardoor onder druk,
het is moeilijk om die goed te houden
en nogal wat mensen durven niet te trouwen
omdat het zo definitief is,
zo’n levenskeuze voor iemand buiten jezelf.
Trouw en liefde voor het leven
klinken voor hen als “levenslang”.
Ook in een relatie gebeurt het net iets te vaak
dat mensen langs elkaar heen leven
met het briefje op de keukentafel of een app'je
dagenlang als enig contact...
En mensen worden niet meer zo gauw
ergens lid van
en komen niet elke week naar de kerk,
ook al voelen ze zich echt katholiek;
en eenzaamheid wordt in onze samenleving
als een groot probleem ervaren;
die samenleving
is minder gemeenschap dan vroeger
en meer een samenstelling van individuen.
Gemeenschap
Relaties en het “samen-leven” staan dus onder druk.
Toch roept ons geloof ons op
om mens te zijn met en voor anderen,
om gemeenschap te vormen,
want een mens is niet geschapen om alleen te zijn,
maar te leven als beeld van God
die zelf een gemeenschap is
van Vader, Zoon en heilige Geest
en die met ons mensen
een altijddurend verbond is aangegaan.
Verbrokkelde relaties
Iedereen weet rationeel natuurlijk wel
dat het niet goed is voor de relatie
als mensen hun eigen leven blijven leven,
eigen baan, eigen sporten, eigen vrienden,
langs elkaar heen.
Toch gaat dat vaak zo.
Die relatie zal dan verbrokkelen
en uiteindelijk niet meer bestaan.
Want aan een relatie moet je werken,
die vraagt inzet en inspanning,
elkaar ontmoeten:
relatie is een werkwoord.
Een basis
We ervaren hoe belangrijk stabiele relaties zijn:
wat doet het een mens bijvoorbeeld goed
als hij in een fijn, harmonieus gezin is opgegroeid,
dat is een basis voor het leven.
En het is vanzelfsprekend ook belangrijk
voor de samenleving als zodanig
als er samenhang en samen-leven is:
dat we verbonden zijn met andere mensen,
dat er zorg en aandacht is,
eenzaamheid en isolement doorbroken worden.
Nieuwe impuls
Wat kunnen mensen doen
om hun relatie een nieuwe impuls te geven
en elkaar opnieuw te ontdekken?
In ieder geval hoort daar de bereidheid bij
om vergeving te vragen en vergeving te schenken.
Die nieuwe impuls is regelmatig nodig
voor elke relatie.
Tijd om te praten,
tijd voor liefde en aandacht,
tijd om er voor elkaar te zijn, een nieuw begin.
Veertigdagentijd
Voor onze relatie met God is dat niet anders.
Ook die vervlakt en brokkelt af
als we die niet onderhouden
en die relatie een nieuwe impuls weten te geven.
Daarom zijn we deze veertigdaagse vastentijd begonnen.
De veertigdagentijd gaat over herstel
van relatie met God en de naaste,
over jezelf als “ik” en “individu” loslaten;
vasten, gebed en zorg voor de armen
staan daarom centraal
en vergeving vragen in het sacrament van de biecht.
Bekoringen
Het beeld dat ons vandaag wordt voorgehouden
is dat van Jezus in de woestijn.
Hij wordt bekoord
en die bekoringen gaan erover
dat Hij wordt verleid
om vooral bezig te zijn met zichzelf,
met zijn eigen positie als Zoon van God,
met zijn macht, met imponeren, indruk maken,
daartoe moeten die drie bekoringen van de duivel
Hem verleiden.
Vergankelijk
Maar het is allemaal vergankelijk.
Ook dat staat in deze vastentijd centraal.
Die Heer Jezus Christus,
koning en verlosser van de wereld,
aanbeden en bejubeld door menigten mensen,
eindigt als een crimineel,
Hij wordt gemarteld, aan het kruis geslagen.
Dat wordt Zijn bekoring, Zijn beproeving en uitdaging.
Even verwijst ons evangelie over de bekoringen
daarnaar als er staat
dat de duivel zich verwijderde
tot de vastgestelde tijd.
Dat is de tijd van Zijn lijden.
Het spoor dat je achterlaat...
Ook ons zal het niet veel anders gaan:
die positie die we bekleden,
die sterke gezondheid die we bezitten,
die successen die we behalen,
zullen we los moeten laten.
Alles gaat voorbij.
Wat telt een wereldbeker nog
als je oud en gebrekkig bent?
Het is misschien een mooie herinnering,
maar wat werkelijk telt is het spoor
van geloof, hoop en liefde
dat we achterlaten.
Deze veertigdagentijd wil ons uitnodigen
om te werken
aan die relatie met God
en met de mensen.
Amen.
