Hij kwam om mee te maken wat wij mee maken

Bij La Vie in Zeewolde

Op de eerste zon­dag van de veer­tig­da­gen­tijd was ik ’s mid­dags bij het R.K. Centrum La Vie in Zeewolde om daar de heilige Mis te vieren. Het evan­ge­lie van deze dag sloot mooi aan bij deze plaats waar veel mensen inner­lijke heling en menswor­ding zoeken en vin­den.

Homilie

Alles kwam Hij met ons delen...

God heeft ons leven willen delen,
daarom is Hij op het kerst­feest geboren
in de stal van Betlehem,
mens­ge­wor­den in het kleine kind Jezus.
God heeft alles met ons willen delen,
niet alleen de leuke kanten van ons leven,
maar juist vooral de moei­lijkere dingen,
zodat wij naar Jezus kunnen kijken
en ons aan Hem op kunnen trekken,
niet alleen in voorspoed
- dan voel je vaak niet eens zozeer dat je dat nodig hebt;
dan leef je toch ge­mak­ke­lijk wat meer voor het vaderland weg -
maar ook in te­gen­spoed.
Hij is ons leven komen delen
zodat wij een voor­beeld hebben
waar­naar we kunnen kijken
en kunnen leren hoe je als mens goed leeft
en hoe je goed kunt rea­geren op de dingen die je over­ko­men,
met de hulp van Zijn genade.

We ont­moe­ten een Mens

Jezus doet na­tuur­lijk een hele­boel dingen,
tekens en won­de­ren,
en Hij spreekt vele woor­den
om Zijn Bood­schap over te brengen,
maar op de aller­eerste plaats
ont­moe­ten wij een Mens,
waar wij ons altijd aan kunnen optrekken,
een mens die ons naar God leidt,
naar vrede en geluk,
naar een mens­waar­dig bestaan,
naar de hemel.

Het mooiste studie­boek

Daarom maakt Jezus alles mee wat wij mensen meemaken
aan gevoelens en erva­ringen,
en wel vooral de moei­lijke dingen,
zoals een­zaam­heid,
verlaten en ver­wor­pen wor­den door je familie, je vrien­den en kennissen;
pijn voelen of weten dat je ten dode bent opge­schre­ven,
geen steen hebben om je hoofd op neer te leggen,
moeten vluchten, bedreigd wor­den, eruit vallen,
alles vin­den we terug in dat leven van Jezus.
Daarom is het mooiste studie­boek
het evan­ge­lie
en gaat het be­lang­rijk­ste examen van ons leven
over de inner­lijke kennis,
de kennis van ons hart,
die we hebben opgedaan uit het leven van Jezus.
Dat examen is ons leven zelf,
daar bewijzen we elke dag opnieuw,
met vallen en opstaan,
met Gods hulp,
wat we van Hem hebben opgestoken,
wat er in ons hart van is blijven hangen.

Iedere beko­ring gaat over het "ik"

Jezus ondergaat vandaag beko­ringen.
Ook dat is zo'n men­se­lijke reali­teit;
ook dat is weer zoiets
waar je het als mens moei­lijk mee kunt hebben,
waar je mee worstelt.
Mis­schien is het eerste wat dit gebeuren ons meegeeft
wel dit:
er zijn in je leven beko­ringen,
dingen die verlei­de­lijk zijn,
die je trekken,
maar die je toch moet zien te mij­den
omdat ze je op een doodlopende weg brengen.
Waar gaan beko­ringen dan over?
Wat kun je een beko­ring noemen?
Laten we maar in dit evan­ge­lie kijken.
Iedere beko­ring gaat over het "ik".
Jezus wordt bekoord om Zijn ego uit te ver­gro­ten
en zijn leven in dienst te stellen van Hemzelf,
van Zijn "ego", zijn "ik",
om Zijn won­der­macht te gebruiken
om stenen te ver­an­de­ren in brood als Hij hon­ger heeft;
om te streven naar macht voor zich­zelf
over alle ko­nink­rijken van de wereld;
om tot God te bid­den alsof die je knechtje is
in plaats van andersom.

Die weg loopt dood...

Waar leef je voor?
Waar doe je het voor?
Wat wil je bereiken?
Steeds wil dat "ik" zich laten gel­den
en pas later ervaar je:
die weg van het "ik" loopt dood.
Jezus maakt die beko­ringen zelf mee.
Zo wil Hij ons bemoe­digen
om sterk te zijn en radicaal.
Jezus ant­woordt op iedere beko­ring on­mid­del­lijk
met een zin uit de bijbel, uit de heilige Schrift
om aan te geven dat je in je leven
dui­de­lijke principes moet volgen,
waarin Gods wil tot uiting komt.

Een weg ten leven...

Alleen al door dat te doen,
verlaten we het terrein van het "ik".
We stellen een Ander centraal,
die ander heet God,
Vader, Zoon en heilige Geest:
om het leven door God gegeven te leven
naar het voor­beeld van Jezus de Zoon,
in de kracht van de heilige Geest.
.