Hoe weet je dat er een basis is voor een relatie?

Palmzondag in Heemskerk

Op Palm­zon­dag wordt wereld­jon­ge­ren­dag in de bis­dom­men gevierd. In ons bisdom gebeurde dat dit jaar in Heems­kerk. De fees­te­lij­ke Eucha­ris­tie­vie­ring was in de Maria­kerk waar veel kin­de­ren met Palmpaasstokken aanwe­zig waren en aan­slui­tend daaraan was er voor de jon­ge­ren een pro­gram­ma over het huwe­lijk als roe­ping met ge­tui­ge­nissen van enkele echtparen. Ook in de Mis kwam de vraag naar voren: Hoe weet je of er een basis is voor een relatie?

Kape­laan Teun Warnaar en rector Jeroen de Wit con­ce­le­breer­den. Jon­ge­ren deden de lezingen en de voor­bede, het kin­der­koor heeft gezongen en de kerk was goed gevuld.

Na de heilige Mis ging het jon­ge­ren­pro­gramma ver­der bij de kerk met de lunch en tijd voor ont­moe­ting buiten, waarna de ge­tui­ge­nissen van echtparen in de Esplanade­zaal van de pa­ro­chie wer­den gegeven.

Op de web­si­te van het bisdom Haar­lem-Am­ster­dam staat een mooie foto-serie van deze dag

Homilie

Zwijgen

Na­tuur­lijk gaat alles best wel mak­ke­lijk
als je voort­du­rend wordt toegejuicht
bij alles wat je doet:
O, wat ben je gewel­dig,
wat doe je dat goed!
Je bent fan­tas­tisch!
Vroe­ger was de cultuur in de ge­zin­nen
in Neder­land vaak
om te zwijgen, niet over dingen te praten.
Inhou­de­lijke gesprekken wer­den er weinig gevoerd.
- dat je verdriet had of pijn,
dat je met iets zat,
dat je onzeker bent,
wat je had ervaren,
dat je het moei­lijk hebt met die of die,
enzo­voorts:
in veel ge­zin­nen wer­den die zaken
niet be­spro­ken
en mis­schien is dat eigen­lijk
in heel wat ge­zin­nen
nog wel zo.
Welk kind durft het thuis te zeggen
als het op school gepest wordt, bij­voor­beeld?
En ook wer­den er vroe­ger ook niet zo gauw
compli­mentjes uitge­deeld.

Een beetje uiter­lijk...

Dat is mis­schien wel wat veran­derd.
We hebben name­lijk iets
van de Ameri­kaanse leef­stijl over­ge­no­men
waar je al “great” en “marvellous” bent
als je nog maar net bent binnen geko­men.
Maar ook dat is een beetje uiter­lijk,
zoals je op social media
altijd goed en perfect probeert over te komen.
Daar prikken we wel een beetje door­heen.

Een basis voor een relatie

Waar je echt iets aan hebt dat is
wanneer iemand je steunt
door dik en dun,
iemand die naast je staat,
die je trouw is,
als die niet zijn belang­stel­ling heeft verloren
als er iets serieuzers op tafel komt,
als je elkaar van steun kunt zijn
als het tegenzit,
als de in­te­res­se blijft als het leven niet zo leuk is.
Als dan de “click”er is en die is weder­zijds
en je kunt de diepere dingen van het leven delen,
je geloof, je hoop en je liefde,
dan weet je dat je ver­der kunt gaan,
is er een basis zelfs voor een relatie, voor een huwe­lijk.

En waar­deer elkaar.

Trouwen met Jezus

Wat dat betreft zijn wij mensen
flink tekort geschoten.
Want Jezus verge­lijkt zijn relatie
met ons, zijn volk, zijn mensen
met een huwe­lijk;
de kern van de Mis,
met de consecratie­woor­den over brood en wijn,
zijn eigen­lijk een soort trouw­be­lof­te
van Jezus aan ons:
“Dit is mijn lichaam
voor jullie gegeven;
dit is mijn bloed,
voor jullie vergoten,
een altijd­du­rend verbond”.
Ter communie gaan is dus
bijna een soort trouwen.
Als de pries­ter zegt: “Het lichaam van Christus”
is ons “Amen” het “Ja, ik wil” een vaste relatie met Jezus.
Ga er maar voor, “for better and worse”!

Wat is het waard?

In deze Mis horen we het allebei:
Het begon met de Palm­tak­ken
en tal­loze mensen die roepen:
“He is great, He is marvellous”,
Hosanna!
O, ze vin­den Hem zo tof.
Maar wat dat echt waard is,
of er wel echt een relatie is,
zien we een paar dagen later
als ie­der­een zijn belang­stel­ling verliest:
in slaap valt, weg loopt op afstand blijft.
Wat was de vriend­schap waard?
Niet zo veel, want ze laten Hem allemaal vallen
of blijven maar op afstand.

Negatieve berichten over de kerk

Het is in deze tijd mis­schien niet heel ge­mak­ke­lijk
om katho­liek te zijn.
De kerk is vaak nega­tief in het nieuws
en mensen haken af, kerken wor­den leger,
de relatie wordt verbroken,
precies als toen overigens,
toen Jezus eens aan zijn leer­lin­gen vroeg:
“Willen jullie soms ook heen­gaan...?”
En hoeveel ston­den er onder het kruis?

Wat doe je?

Het Palmtakje dat we hebben gekregen
stelt ons als het ware die vraag:
het lichaam van Christus moet lij­den,
Blijf je erbij of ga je nu heen?
Was het iets uiter­lijks:
“He is marvellous, He is great”
of zoek je een band, van hart tot hart,
heeft zijn woord je iets te zeggen
en bespreek je met Hem
heel gewone en serieuze zaken,
vreug­den, zorgen en verdriet?
Zijn woord zal je voe­den,
Zijn sacra­ment geeft je leven
en wie door dalen heengaat
komt tot grotere hoogten...