Bavopenning voor Manfred Evers

H. Vormsel in Obrecht: Pasen en Pinksteren op één dag

Paas­zon­dag was een bij­zon­dere dag voor de Obrecht­kerk, niet alleen van­wege het Hoog­feest van de Ver­rij­ze­nis van de Heer, maar ook omdat kin­de­ren en vol­was­se­nen het Vormsel ont­vingen en de heer Manfred Evers de Bavopen­ning kreeg uit­gereikt van­wege zijn vele ver­diensten voor deze monu­mentale kerk.

Het Obrecht­koor onder lei­ding van Luc Löwenthal voerde de Krönungsmesse van W.A. Mozart uit met koor en orkest en dat is op zich al een mooie belevenis. Tijdens de drukbe­zochte Mis, waarin pastoor Jacques Quadvlieg con­ce­le­breerde, ont­vingen acht kin­de­ren en drie vol­was­se­nen het sacra­ment van het Vormsel en aan het einde van de vie­ring vond de uit­rei­king van de onder­schei­ding aan de heer Evers plaats, die zeker actief zal blijven voor zijn geliefde Obrecht­kerk maar gezien zijn leef­tijd in verant­woor­de­lijk­he­den nu toch een stapje terug doet.

Vele jaren heeft hij zich ingezet voor de renovatie/res­tau­ra­tie van de kerk en voor de eve­ne­menten die er plaatsvon­den. Op tal van gebie­den is hij als vrij­wil­li­ger actief, zodat hem terecht de beti­teling ‘super­vrij­wil­li­ger’ ten deel viel. De Bavopen­ning is de dio­ce­sane onder­schei­ding van het Bisdom Haar­lem-Am­ster­dam voor personen die bui­ten­ge­wone ver­diensten hebben voor het ker­ke­lijk leven in ons bisdom. Na afloop van de Mis vond nog een receptie plaats waarbij de heer Evers werd toe­ge­spro­ken door ver­schil­lende personen met wie hij in deze jaren nauw had samen­ge­werkt, waar­on­der de heer Henk van Os, oud-directeur van het Rijks­mu­seum.

De on­der­staan­de homilie is groten­deels gelijk aan die van de Paas­wake.

Homilie

Het verschil

Zalig Pasen!
Wat is het verschil tussen iemand
die christen is, het chris­te­lijk geloof belijdt
en iemand die niet gelooft?
Het verschil is Pasen.

Kijk, Goede Vrij­dag kennen we allemaal
of je nu gelooft of niet,
een lij­densweg komt vroeg of laat
op ieders pad - min of meer -.
Geen won­der dat de emoties van het Passie­ver­haal
- het lij­den van Jezus
en de reacties van de mensen om Hem heen-
alle mensen kunnen raken,
gelovig of niet.
De enorme kijk­cij­fers van The Passion
- dit jaar wel wat min­der
maar toch nog altijd meer dan 2,3 miljoen -
en de tal­loze uit­voe­ringen van de Matteüs Passion,
- overal in het land, ook in deze kerk -,
laten dat wel zien.
Het blijft herken­baar.
Ie­der­een komt wel eens een keer
in een moei­lijke periode te zitten,
dus de Goede Vrij­dag komt in ieders leven voor.

Het kerst­ver­haal
- een kindje dat geboren wordt -
en Goede Vrij­dag
- het lij­den dat een mens moet onder­gaan -,
ja, dat herkennen we allemaal.

Pasen?

Maar Pasen?
Is er ook een Pasen?
Als we de mensen op straat zou­den vragen,
weten de meesten niet
wat Pasen eigen­lijk is,
om van Pink­ste­ren maar te zwijgen.
Paasbrunch, Paashaas, paasei,
veel ver­der komen de meeste mensen niet.

Pasen en Pink­ste­ren op één dag

Vandaag is het in deze kerk
Pasen en Pink­ste­ren op één dag,
want Pink­ste­ren is het feest
van de nederdaling van de heilige Geest
en ik mag vandaag aan een tiental mensen onder U
het heilig vormsel geven,
het sacra­ment van de heilige Geest,
de gever van alle goeds
van wijs­heid en kracht,
geloof en ver­trouwen,
liefde en eerbied voor Gods Naam
en alle andere goede gaven.
De olie, het chrisma, dat ik op jullie voor­hoofd doe
drukt de kracht van de Geest uit
die in je door­dringt.
Die mooie gave wens ik de vor­me­lin­gen
en na­tuur­lijk ook U allen in overvloed toe!

Nôtre Dame

Deze week vloog de Parijse Nôtre Dame in brand.
Die eeuwen­oude, aan Maria toegewijde kerk
maakte veel emoties los.
Zij bleek als een moe­der voor velen.
Rijken doneer­den meer dan een miljard.
Gelo­vi­gen en ongelo­vi­gen vroegen
dat er wel een Paas­vie­ring zou zijn,
dan maar buiten,
op het plein van de ka­the­draal
en in de wijde omge­ving van de kerk
waren mensen bid­dend en zingend
bij hun gehavende Nôtre Dame.
Die kerk is dus meer dan zomaar een gebouw,
mensen hebben er een relatie mee
en die relatie maakt
dat het niet zomaar een hoop stenen is.

Paul Claudel

In 1886 liep Paul Claudel daar binnen,
in die­zelfde Nôtre Dame.
Hij was toen acht­tien jaar oud
en zou uitgroeien
tot dichter en toneel­schrij­ver van formaat,
zes keer geno­mi­neerd voor de Nobel­prijs,
en een vooraanstaand diplomaat.
Hij was toen allang niet gelovig meer,
als hij dat al ooit was geweest,
maar het ka­the­drale koor zong de vespers
en tij­dens het Mag­ni­fi­cat,
de lofzang van Maria,
ging er een knop bij hem om
naar een verliefd­heid, een relatie met God
die hem nooit meer heeft los­ge­la­ten.

Relatie

Dat is Pasen:
nieuw leven! En een relatie.
Pasen wil zeggen: relatie
omdat het gaat over een belofte en ver­trouwen.
Want Pasen gaat over een belofte van licht
aan het einde van een tunnel,
over de belofte van een leven na de dood,
over hoop en uit­zicht
die er altijd zijn,
over Iemand die ons opwacht
aan gene zijde van dit aardse leven.
Geen Pasen dus
zon­der relatie met Jezus, de verrezen Heer
zon­der relatie met God.

Je moet ervoor werken

De minister van finan­ciën,
Wopke Hoekstra,
schreef dit weekend in een krant
dat hij er elke week strak aan vast houdt
- al moet het door een heel drukke agenda wor­den geramd -
om samen met zijn vrouw iets te doen.
“We doen allebei ons best
om ervoor te zorgen
dat het goed blijft tussen ons”.
En dat het goed zat merkte hij
toen een erns­tige ziekte van zijn dochtertje
hen alleen maar dichter bij elkaar bracht.
Thijs van den Brink schreef iets derge­lijks
over zijn geloof:
“Het geloof is als een huwe­lijk:
je moet ervoor werken
om ‘t niet te laten dood­bloe­den”.

Door­ge­ven

Vannacht is deze paas­kaars - licht van Christus -
binnen­ge­dragen
in een donkere ruimte.
Dat licht werd doorge­ge­ven,
mensen gaven het door aan elkaar.
Als alles duister is,
heb je dan ergens toch steun aan je geloof
en kun je elkaar daarin steunen?
Dat wens ik U: zo’n goede relatie
met die verrezen Heer,
met daarbij de steun van elkaar
opdat we door nacht en duister
zullen gaan
naar nieuw leven, ver­rij­ze­nis.
Amen