Twee priesters gewijd in volle Haarlemse kathedraal

Bisschop Punt: Een priester komt om zijn leven te geven

In een volle Haar­lemse ka­the­draal heeft de bis­schop van Haar­lem-Am­ster­dam op zater­dag 15 juni Eric Fennis en Maciej Grądzki tot pries­ters gewijd. Het leven van een pries­ter loopt altijd anders, dan hij­zelf had kunnen bedenken, zo getuigde bis­schop Punt van zijn veer­tig jaar erva­ring.

Vele voetstappen

De wij­dings­plech­tig­heid werd bijgewoond door zeer veel gelo­vi­gen en meer dan vijf­tig pries­ters die samen met de Bis­schop de han­den opleg­den bij de wij­de­lin­gen. Eric Fennis heeft in de ka­the­draal vele voetstappen liggen: hij was er jarenlang aan­ge­steld als diaken en hij is al ruim twin­tig jaar de ceremonia­ris van onder meer de wij­dingsplech­tig­he­den. Voort het eerst moest hij deze taak dus nu aan een ander overlaten: kape­laan Johannes van Voorst die het ook heel goed deed.

Gecom­bi­neerde zang

Nog steeds is Eric Fennis als bestuurslid bij het ka­the­drale koor betrokken, al is hij nu in de sint Nicolaas basiliek in Am­ster­dam aan­ge­steld. Dit was echter een mooie gelegen­heid om leden en oud-leden van het ka­the­drale koor van Sint Bavo samen te laten zingen met het Collegium van de Capella Sancti Nicolai van de basiliek in Am­ster­dam. Het was dan ook in alle opzichten een prach­tige plech­tig­heid. "Zoiets is in de hele Benelux niet te vin­den", mom­pelde een veel­vul­dig onderweg zijnde senior pries­ter na afloop.

De wij­dingsritus

Hoe dat ook zij, in ieder geval is ook de wij­dingsritus zelf in­druk­wek­kend: de kan­di­da­ten die hun beloften van pries­ter­lijk leven uit­spre­ken en plat ter aarde gaan om tot uitdruk­king te brengen hoe­zeer alles genade is en dat zij zich daaraan willen over­ge­ven, de handopleg­ging die zij van de bis­schop en hun mede-pries­ters ont­van­gen en het wij­dings­ge­bed dat door de bis­schop wordt uit­ge­spro­ken. De bekle­ding met de pries­ter­lijke gewa­den voltooit de "metamorfose" naar het pries­ter­schap dat zij voor het eerst aan het altaar in de con­ce­le­bra­tie met de bis­schop uit­oefe­nen.

Hoe zal het gaan?

De bis­schop had een lange preek maar ie­der­een luisterde ademloos. Allerlei on­der­wer­pen kwamen aan de orde, zoals het verschil in gods­beeld van chris­ten­dom en islam, maar de kern die mij het meeste bijbleef was wel het ver­trouwen dat we mogen hebben op God die de ge­schie­de­nis en de kerk leidt. Nooit kunnen we bedenken hoe het ver­der gaat. We had­den veer­tig jaar gele­den nooit kunnen denken dat ons pries­ter­le­ven gegaan zou zijn zoals het gegaan is; ook de beoor­de­ling van de kerk, van zusters en broe­ders en de ac­ti­vi­teiten van de kerk kan heel sterk wisselen: toen we veer­tig jaar gele­den be­gon­nen was de alge­meen gevoelde waar­de­ring voor de inzet van zusters en paters en broe­ders zeer groot, totdat de mis­bruik­cri­sis kwam. Laten we ons niet te zeer focussen op de sterk wisselende tij­den maar op Degene die blijft.

Overgave

Het is ook nu nodig dat mensen pries­ter wor­den maar ze moeten niet komen met een voorop­ge­zet plan: dit wil ik wor­den en bereiken, zo moet mijn ‘carrière’ verlopen. Nee, een pries­ter komt om zich­zelf te geven, onvoor­waar­de­lijk, en om zich over te geven aan Gods liefde­volle voor­zienig­heid. Ook bena­drukte de bis­schop dat de biecht en de eucha­ris­tie heel centraal staan in het leven van een pries­ter. In de bedie­ning van de biecht drukt zich het eigen chris­te­lijk Gods­beeld uit van een God die zich in barm­har­tige liefde tot ons wendt.

Na afloop van de vie­ring kwamen velen fe­li­ci­te­ren en een neo­misten­ze­gen vragen. Hier­on­der enkele foto's die kape­laan Johannes van Voorst maakte van de neo­misten­ze­gen aan mgr. Punt en mij.

• Op de bisdom­web­site staat een uit­ge­breid foto­ver­slag