Een Ignatiaans trekje bij Benedictijnen

Op retraite in Flavigny sur Ozerain

De afgelopen week was ik op retraite in de abdij Saint Joseph de Clairval in Flavigny sur Ozerain (Frank­rijk). Het doet goed in de stilte te zijn, terug te zien en vooruit te kijken. Flavigny is daarvoor een bij­zon­dere plaats: daar zijn Bene­dic­tijnen die de gees­te­lij­ke oefe­ningen van de H. Ignatius geven, volgens een aan­ge­past pro­gram­ma.

De peridode kwam voor mij heel goed uit. Helaas kon ik dit keer niet deel­ne­men aan de retraite die voor pries­ters, diakens en cate­chisten in Thorn was geor­ga­ni­seerd, omdat die samenviel met de pries­ter­va­kan­tie.

Eigen cha­risma

De abdij gaat terug op het ini­tia­tief van een weduw­naar die zelf Bene­dic­tijn gewor­den, de in­spi­ra­tie kreeg om zoveel moge­lijk mensen kennis te laten maken met de Gees­te­lij­ke Oefe­ningen van de heilige Stichter van de Sociëteit van Jezus, de Jezuïeten. In een vijf­daag­se retraite wordt de lijn van deze gees­te­lij­ke oefe­ningen gevolgd. De stichter is intussen overle­den, maar een zoon van hem maakt deel uit van de commu­ni­teit, terwijl een andere zoon is ingetre­den bij de Carmelieten. Ook met die spiri­tua­li­teit heeft de abdij een verbin­ding, die zich uit in de moge­lijk­heid er het scapulier te ont­van­gen. De abdij geeft doorlopend retraites, ik telde er wel zo'n 26 in de Franse taal op jaarbasis, op ver­schil­lende plaatsen, maar daar­naast zijn er ook Engels­ta­lige retraites. Op de web­si­te van de abdij www.clairval.com is daarover meer in­for­ma­tie te vin­den. Het is dus een Bendedic­tijner­ab­dij met een heel eigen cha­risma.

Retraitanten

Er waren ruim twin­tig retraitanten die de inlei­dingen volg­den, daar­naast waren er enkele die een retraite-tijd deden met per­soon­lijke be­ge­lei­ding. De retraite in de abdij is alleen toe­gan­ke­lijk voor mannen, in ver­band met het feit dat het om een con­tem­pla­tief mannen­kloos­ter gaat. Op­val­lend was het groot aantal jon­ge­ren dat de retraite volgde. Acht van de deel­ne­mers waren zelker bene­den de der­tig, waar­van de helft eer­der rond de twin­tig. Onder de andere deel­ne­mers mensen uit het be­drijfs­le­ven, ook zaken­mensen, weinig ouderen. Ik vond het een mooie erva­ring te zien dat mannen met een gezin en een druk zakenleven toch de tijd geven om deze dagen in stilte voor de Heer door te brengen.

Pro­gram­ma

De inlei­dingen wer­den gegeven door twee paters van de abdij, daarna was er vrijwel steeds een (tame­lijk korte) medi­ta­tie­tijd. Het pro­gram­ma bood veel structuur, wat zeker voor jon­gere mensen die zo'n retaite week nog niet zo vaak hebben gedaan, een hulp kan zijn. Wandelend door het park van de abdij baden we ge­za­men­lijk het rozen­hoedje.

Solesmes

De abdij zelf ademt dui­de­lijk de geest van Solesmes, welke abdij inder­daad bij de opzet van dit klooster betrokken is geweest. Li­tur­gie en officie zijn in het Latijn, de Mis volgens de gewone vorm van de Romeinse ritus. Er is geen con­ce­le­bra­tie, de pries­ters celebreren zelf met assis­tentie van een broe­der. Dat heb ik ook gedaan maar de laatste twee dagen werd ik uit­ge­no­digd de convents­mis te celebreren.

De maal­tijd gebruikten we in de refter met de monniken samen, waarbij aan tafel werd voor­ge­le­zen zoals in een abdij gebruike­lijk is. Het was mooi een goede ge­meen­schap van zo'n vijf­tig monniken te zien, waar­on­der ook veel jon­ge­ren.

Ont­moe­ting met de monniken

Na de retraite had ik nog een ont­moe­ting met de monniken op verzoek van de tij­de­lijk overste (de ge­meen­schap staat voor de verkie­zing van een nieuwe abt). Ik heb hen op verzoek ver­teld over de ont­wik­ke­lingen in de kerk in Neder­land en over ons eigen bisdom, met aan de ene kant de seculari­sa­tie van onze maat­schap­pij en aan de andere kant mi­gran­ten­ge­meen­schappen, plaatsen waar mooie nieuwe ini­tia­tie­ven wor­den geno­men, ook groei en bloei is waar te nemen en waar een mooi tiener­kamp is, waar ik helaas niet bij kon zijn, doordat het samenviel met pries­ter­va­kan­tie en retraite. Maar kar­di­naal Eijk is naar ons tiener­kamp in Heiloo geko­men om daar de H. Mis te vieren en een inlei­ding te hou­den, die door de tieners goed werd ge­waar­deerd.