'Geniet en doe waar je zin in hebt, je moet jezelf kunnen zijn'

Maandag in de tweede week bij de broeders van liefde

We leven in een tijd met veel valse en op­per­vlak­kige emoties. ‘Leuk’ en ‘lekker’ zijn de begrippen die ons moeten motiveren. Offers zijn iets min­der populair. “Waarom vasten uw leer­lin­gen niet”, werd aan Jezus gevraagd. Gingen ook de leer­lin­gen voor ‘leuk’ en ‘lekker’?

Daarover ging onder meer de homilie tij­dens de Eucha­ris­tie op maan­dag in de tweede week door het jaar bij de broe­ders van liefde in Sint Maria Aalter.

Dan zullen ze vasten!

Emotie

Als je naar de tele­vi­sie kijkt,
krijg je alle drama’s van de wereld
in je huis­ka­mer.
Op één avond
trekken ver­schil­lende oorlogen en rampen
aan je voorbij.
De camera zoekt de emotie op,
er wordt ingezoomd
op de tranen van een vrouw
die haar familie heeft verloren,
op de lege blik van een kind
dat hon­ger lijdt,
op het gezicht van een meisje
dat haar emoties niet meer kan be­dwin­gen
als zij haar verhaal ver­telt.

De kans is groot
dat mensen daardoor ver­vlakken:
je huilt mee
met het leed dat je ziet;
maar een tel later is het weer voorbij
en stort je je in een vrolijk amuse­ments­pro­gramma,
zon­der dat je iets hebt gedaan
- of hebt kunnen doen -
aan het leed dat je hebt gezien.
Je werd geraakt in je emotie,
maar het was emotie om de emotie.

Geniet!

Daarbij komt
dat wij in zo’n weel­derige tijd leven
als waar­schijn­lijk zelfs nooit eer­der is geweest;
men houdt ons voor: “geniet”,
dat wat je leuk en lekker vindt
moet je doen
en wat je niet pret­tig vindt
moet je maar laten.
“Ja, dat vind ik leuk”
en “daar heb ik geen zin in”,
zijn zo’n beetje de sterkste argu­menten
om iets wel of niet te doen.

Zo wor­den mensen eigen­lijk voort­du­rend
uit­ge­no­digd
om te leven op de golven van hun eigen gevoelens.
En onze gevoelens zijn nu eenmaal onbesten­dig
en hoe meer we erop drijven
hoe woeli­ger ze wor­den.

Als het even niet gaat...

Maar we hoeven niet alleen naar anderen te kijken.
Laten we ook kijken naar ons­zelf
in onze relatie tot andere mensen en tot God.
We hebben allemaal weleens onze dag niet,
het gaat niet zoals we wensen,
we voelen ons soms leeg en een­zaam,
we aan­vaar­den onze plaats in het leven niet echt,
of de persoon die wij zijn,
we dragen een verdriet met ons mee
of we hebben gewoon niet goed geslapen.
Een paar avon­den op tijd naar bed
doet soms al won­de­ren!

In de tij­den dat het niet zo heel gewel­dig gaat,
komt dan die vraag:
drijven we mee met die erva­ring, dat gevoel
of lukt het ons weer
de zeilen van ons levens­bootje
zo te plaatsen
dat de Adem van God er weer in kan blazen
en ons leven in de kracht van de heilige Geest
weer voor­waarts kan gaan.

Steun zoeken bij God,
die de gever is van alle leven en geluk.

De bruidegom

In feite gaat het hierover in het evan­ge­lie van vandaag:
wat doe je als je de bruidegom in je mid­den hebt,
wat doen we als de bruidegom van ons is weg­ge­no­men?
Wie die bruidegom is
kunnen we uit de li­tur­gie zelf al begrijpen,
want we ont­moe­ten in de Eucha­ris­tie
de Heer als bruidegom van Zijn Kerk:
“Dit is mijn lichaam, mijn bloed,
een verbond met U voor altijd...”.
Jezus is de bruidegom van ons
die tot Zijn Kerk mogen behoren
en dat wil zeggen:
Hij blijft ons trouw,
Hij zal ons Zijn liefde blijven bewijzen.

Dan zullen ze vasten

Dus, wat gaan we doen
als de bruidegom van ons is weg­ge­no­men?
Wat gaan we doen
als we het gevoel hebben er alleen voor te staan,
als het lijkt alsof we
zon­der hulp en steun van hierboven zijn,
er alleen maar tegenwind is?

“Dan zullen ze vasten”, zegt Jezus
in het evan­ge­lie van vandaag.

Wat is vasten?

Vasten is eigen­lijk:
een in­span­ning
om ons los te maken van de materie,
van het al te men­se­lijke.
door ons iets te ontzeggen,
iets van al die dingen
waar­van ze ons allemaal voort­du­rend toe­roe­pen
dat we ze nodig hebt om gelukkig te wor­den.
Vasten is een in­span­ning doen
om God weer te vin­den
in een ma­te­ria­lis­tische wereld.

Vasten is: niet opgaan in ons­zelf,
in onze eigen emoties en gevoelens,
in hoe we ons voelen,
hoe we het vin­den en wat we ervaren.

Vasten is:
een in­span­ning doen om met God te leven,
waardoor we weerstand kunnen bie­den
aan een geest zon­der diepgang.
Zie en beleef
hoe Hij naast U staat,
hoe Hij met U meetrekt,
hoe Hij bij U is.

Forel

Kar­di­naal Daneels heeft eens gezegd:
een christen is als een forel
die tegen de stroom op zwemt.
Zo kom je bij de bron.

Dat de heilige Geest
ook ons de kracht mag geven
om soms tegen de stroom op te zwemmen,
naar de Bron,
die te zoeken
met Zijn hulp
en alle kracht die in ons is.