Je doet het altijd voor de mensen, maar je bent niet hun slaaf

Dinsdag in de tweede week door het jaar

Als bis­schop, pries­ter, broe­der, als christen wil je mensen graag tegemoet komen, er voor hen zijn en hen terwille zijn, maar dat kan niet altijd.... Men­se­lijke moge­lijk­he­den zijn begrensd en we moeten keuzes maken. Trouwens niet alles wat mensen ons vragen is de beste keuze...

Als mensen druk op ons leggen...

Harte­lijke aan­dacht

“Wat gij aan de minsten der mijnen hebt gedaan,
hebt gij aan Mij gedaan”.

Deze woor­den van Jezus
zullen een broe­der van liefde in­spi­re­ren:
dat hij een harte­lijke liefde en bezorgd­heid heeft
voor mensen,
zoals Jezus zelf
die met zoveel liefde en harte­lijke aan­dacht
dag in dag uit klaar stond
voor de licha­me­lijk zieken
en voor mensen in gees­te­lij­ke nood.

Ge­meen­schap, gebed, dienst­baar­heid

En daarbij trok Hij ook nog eens
voort­du­rend op met een grote groep leer­lin­gen,
waar­on­der de apos­te­len,
twaalf mensen met heel ver­schil­lende karakters
en ach­ter­grond.
Ook dat kan een in­spi­ra­tie zijn
om er toch iets moois van te maken
als het leven in ge­meen­schap
niet ge­mak­ke­lijk is.
Jezus trok zich wel terug in de stilte
om in gebed bij Zijn Vader te zijn,
de bron mocht niet opdrogen,
maar dan werd Hij weer omstuwd
door de menigten mensen,
met wie Hij medelij­den had,
voor wie Hij een liefde koesterde,
die Hem bracht tot de gave van zich­zelf tot op het kruis.

Uit liefde tot God mensen beminnen

En zo ook kunnen wij ook geen pries­ter of broe­der
en eigen­lijk ook geen christen zijn of wor­den
zon­der liefde voor de mensen.
Zelfs wie besluit monnik of kluize­naar te wor­den,
Moet dat doen uit liefde voor de mensen,
vanuit een apos­to­lische verlangen naar hun geluk en zalig­heid,
dat vormt de kern van iedere roe­ping.
Uit liefde tot God,
bemin je alle mensen als jezelf.

Spagaat

Toch kunnen we daarbij ook
vaak iets van een spagaat ervaren.
Aan de ene kant is er dat gevoel van
tegemoet willen komen aan anderen,
jezelf willen geven in dienst van anderen,
maar die mensen zijn toch niet je koning en Heer.
Mensen vragen iets aan ons,
we willen mensen tegemoet komen
maar er zijn ook regels
waaraan we ons moeten hou­den,
een basis van waaruit we han­de­len,
afwe­gingen die we moeten maken.
Niet op alles wat mensen vragen en willen
moeten we “ja” zeggen.

Als er druk wordt gevoeld...

Zo voelt iedere bis­schop, iedere pries­ter
en ik denk ook iedere broe­der
die liefde voor de mensen heeft
en trouw wil zijn aan zijn roe­ping
en aan de Kerk die hem heeft gezon­den
en die zijn men­se­lijke grenzen
in de gaten wil hou­den,
dat hij soms heen en weer getrokken wordt.
We zijn bis­schop, pries­ter, broe­der voor de mensen,
maar niet om altijd hun zin te doen,
zoals ouders soms de afwe­ging moeten maken
om niet te doen wat hun kin­de­ren willen.
Wat moeten we doen?
De een zal als persoon meer geneigd zijn
toe te geven, mee te gaan
en ervaart zo’n situatie mis­schien als een druk
die op hem wordt gelegd;
een ander zal geneigd zijn
om zich schrap te zetten en ‘nee’ te zeggen,
zich hard op te stellen.

On­der­schei­den

Na­tuur­lijk moesten we gelei­de­lijk leren
met zulke situaties goed om te gaan
en wel wat afstand te nemen
van onze eigen gevoelens en geneigd­he­den,
om een zekere vrij­heid te krijgen
waardoor we kon­den han­de­len
in Hem en door Hem en met Hem.
Het leven zelf en ons gegroeid onder­schei­dings­ver­mo­gen
hebben ons daarbij geholpen

Dilemma

Het evan­ge­lie legt ons vandaag en morgen
een derge­lijk dilemma voor.
De Fari­zeeën hebben kri­tiek op Jezus:
zij stellen een vraag,
maar de druk die zij op Jezus leggen
is in feite dat Hij zich moet hou­den aan de wet.
Als Jezus dat niet doet
- en die drei­ging gaat wel van de situatie uit -
zullen ze Hem tegen­wer­ken
en plannen sme­den om Hem uit de weg te ruimen ,
zoals we morgen zullen horen
als Jezus een man op sabbat geneest.
Zowel vandaag als morgen
gaat het in feite om hun in­ter­pre­ta­tie van de wet:
de Fari­zeeën hebben hun mening over dingen.
Bij­voor­beeld vandaag in­ter­pre­te­ren zij
het aren plukken terwijl je door een koren­veld loopt
als een werk dat op sabbat ongeoorloofd is.
Het gaat er dus nu om:
laat je je door de mening en de invloed
van die Fari­zeeën onder druk zetten,
of blijf je bij je diepste over­tui­ging
en weet je een zekere afstand
en de rust en vrede te bewaren, inner­lijk
van de druk die van de situatie uitgaat?

Uitleg

Jezus geeft een hel­dere en twee­vou­dige uitleg:
Hij ver­wijst naar een gebeur­te­nis
die dui­de­lijk maakt dat er omstan­dig­he­den kunnen zijn
die maken dat je niet gebon­den bent
door een bepaald voor­schrift
en Hij maakt dui­de­lijk dat Hij de Heer van de sabbat is:
Hij staat erboven.
Hij laat zich niet inpakken,
Hij laat zich niet verlei­den tot emo­tio­nele reacties,
Hij blijft wie Hij is
en vergeet tege­lijk de liefde niet.

Ware liefde stelt grenzen

De ware liefde voor de mens is uit­ein­delijk gelegen
in een liefde die naar de mensen ziet
met de blik van God,
die dus een zekere afstand weet te bewaren
van wat mensen willen en verlangen,
maar in die contacten met mensen
liefde­vol weet te han­de­len als man van God.

Dat moge God ook ieder van ons geven,
niet alleen in deze dagen,
maar altijd.
AMEN