Bouwen aan de toekomst van de Kerk

Feestjaar in de Waterkant

Op 30 januari was ik in Wognum waar dit jaar een feest­jaar wordt gevierd: diaken Bert Glorie wordt tot pries­ter gewijd en pastoor Nico Knol viert zijn 25 jarig pries­ter­feest. Ik was er om te spreken over de toe­komst van de kerk en de kerk van de toe­komst.

Wognum

Een flinke groep pa­ro­chi­anen van de pa­ro­chies van de Water­kant was naar de H. Hiëronymus­kerk in Wognum geko­men om stilt te staan bij dit thema, dat een van de on­der­wer­pen is van een serie avon­den in dit feest­jaar.

Naast Bert Glorie was er nog een andere wij­de­ling van dit jaar aanwe­zig: Juan Andrés Correa del Rio. Samen met Javier Acuña Acuña, Mikel Palic en Paul Bindels hopen zij dit jaar pries­ter te wor­den gewijd.

Authen­tiek en open

In de lezing stond ik stil bij de grote ver­an­de­ringen van de tijd van de volks­kerk waarin de katho­lie­ken met de groep mee kon­den lopen, naar een sterk indi­vi­dua­lis­tische samen­le­ving waarin ook de kerk en het geloof een sterk per­soon­lijke en bewust keuze is.
Kern is en blijft het authen­tieke katho­lie­ke geloof. We hoeven ons niet anders voor te doen, we mogen staan voor wie we zijn. Dat geloof houdt aller­eerst een open­heid voor God is, waarin het gebed een lei­dende plaats heeft. Maar ook de open­heid naar anderen en een welkom-cultuur is be­lang­rijk. pa­ro­chies kunnen geen af­ge­slo­ten groepjes zijn van mensen die het zo goed hebben met elkaar, maar zij moeten verwel­ko­mend zijn. Een vreemde die binnen loopt moet zich op­ge­van­gen en thuis voelen.

Alpha­cur­sus

Het belang van contacten leggen, aanwe­zig­heid, onder de mensen zijn is be­klem­toond, evenals het or­ga­ni­se­ren van bre­dere ac­ti­vi­teiten die - in de lijn van het geloof - mensen kunnen helpen om een in te stappen. Het belang is onder­streept van iets als een Alpha­cur­sus die heel basic de basis­waar­den en waar­he­den van ons geloof doorgeeft, met daarbij een ge­meen­schaps­sfeer die in een ge­za­men­lijke maal­tijd tot uiting komt.

Verzorgde vie­rin­gen

Daar­naast is het be­lang­rijk dat de vie­rin­gen goed ver­zorgd zijn. Die mogen best een­vou­dig zijn, maar ze moeten authen­tiek katho­liek zijn - dus met de katho­lie­ke li­tur­gie en die zo gevierd dat die ook voor nieuwe mensen ook jon­ge­ren aan­trek­ke­lijk is. De kern is en blijft de vie­ring van de Eucha­ris­tie die door de Heer zelf als vie­ring van Zijn lij­dens, sterven en verrijzen ons is gegeven met de woor­den: Blijft dit doen om mij te gedenken. Ook het zoeken naar een­heid en verbin­ding is be­lang­rijk, ne­ga­ti­vi­teit en dis­cus­sies, het ventileren van onvrede en het verscherpen van tegen­stel­lingen naar buiten, brengt niets goeds, maar vervreemdt mensen eer­der van kerk en evan­ge­lie: waar vriend­schap heerst en liefde, daar is God.

Aan het einde was er gelegen­heid vragen te stellen en was er tijd voor een hapje en een drankje.