Waar word je nu echt gelukkig van?

TV Mis in de kathedraal - eerste zondag van de veertigdagentijd A

Veel mensen vragen zich af: Waar word je nu echt gelukkig van? Zondag 1 maart was de TV Mis uit de ka­the­drale basiliek van Sint Bavo in Haar­lem met zang van het ka­the­drale koor en in de vie­ring ston­den we stil bij die vraag (zie onder).

De mensen van de KRO en het media­bedrijf zijn ’s morgens al heel vroeg aanwe­zig om alles in orde te maken, om 8.00 uur was er een regie­be­spre­king en aan­slui­tend werd geoefend door koor, acolieten, diaken, pries­ter en bis­schop.

• Kijk hier de Eucha­ris­tie­vie­ring terug

Openings­woord

Harte­lijk welkom, u allen,
hier in de ka­the­draal of thuis of elders
met ons verbon­den.
De veer­tig­da­gen­tijd
is be­gon­nen
en Jezus is ons voor­ge­gaan
in vasten en onthech­ting,
zo horen we vandaag.

Bui­ten­ge­wone communie be­die­naren

We mogen vandaag ook zen­den en aanstellen
tot bui­ten­ge­woon be­die­naar van de heilige communie
wie uit de pa­ro­chies van ons bisdom
de cursus daarvoor heeft gevolgd.
Zij zullen de communie uitreiken
in de kerk en aan de zieken thuis.

Corona­vi­rus

Maar vandaag reiken alleen de voor­gan­gers communie uit
want de Bis­schop­pen
hebben daarover een maat­regel geno­men
van­wege het corona­vi­rus.
Ook bij de vredewens
zijn er daarom enkele aanpas­singen.

Maar laten we ons nu eerst
klein maken voor de Heer
en Hem ver­ge­ving vragen
om de Eucha­ris­tie goed te kunnen vieren.

Ik belijd...

Homilie

Je horizon?

“Wat wil je graag en waar word je nu echt gelukkig van?”
Veel mensen stellen zich die vraag met enige regelmaat.
Maar hoe komt het dan
dat ze toch precies dát zo vaak kiezen
waar ze niet gelukkig van wor­den?
Dat komt na­tuur­lijk
omdat wij mensen in feite vaak
iets zoeken en willen wat niet gelukkig maakt.
En het is ook maar de vraag
of mensen een goed beeld hebben
van wat gelukkig maakt.
Dat hangt weer samen met de vraag
wat iemands per­spec­tief is,
met welke horizon keuzes wor­den gemaakt.

Taartjes

Als iemand bij­voor­beeld
graag slagroom-taartjes eet
maar geen taartjes mag hebben,
zal die persoon de taartjes eten
als die niet ver­der kijkt
dan het geluks­ge­voel
dat die taartjes geven op dat moment.
In een wij­der per­spec­tief
maken die taartjes deze persoon niet gelukkig.

We denken gelukkig te wor­den...

Zo is het met vele dingen in ons leven.
Mensen denken bij­voor­beeld gelukkig te wor­den
van geld, een relatie, een hoge positie, eer en aanzien,
maar kijken dan niet altijd ver­der....
Wie bij­voor­beeld een relatie begint
op basis van aantrek­kings­kracht vooral,
zal daarin niet altijd het geluk vin­den,
althans dat geluk kan snel voor­bij­gaan
als er niet méér is...
Of we denken gelukkig te wor­den
door een functie of positie te ver­krij­gen,
met de eer die mensen ons dan bewijzen
of aanzien dat we erdoor verwerven .
Maar wie zijn geluk niet heeft gevon­den in het feit
dat die functie of positie
in wezen een dienst is,
iets wat we voor andere mensen,
voor een goed en mooi doel
mogen doen,
die zal onge­luk­kig wor­den
bij­voor­beeld door problemen en moei­lijk­he­den
die erbij komen kijken,
door de last van een functie
die hij niet met zijn hart kan doen.

Maar bestaat er dan wel een geluk dat blijft
en dat met ons meegaat door het leven,
dat niet verloren gaat?
Het lijkt van niet
omdat mensen vaak gaan
voor iets wat maar even gelukkig maakt.

Vasten­tijd en geluk

We wor­den gelukkig
door de liefde die we geven,
door de offers die we brengen,
door de dienst die we ver­rich­ten.
Maar het is een enorme beko­ring
om dat anders te zien en anders te willen...
want het zit in de mens:
dat verlangen om erkend, bemind en geëerd te wor­den,
te gaan voor wat leuk is en pret­tig voelt,
offers liever uit de weg te gaan.

De vas­ten­tijd die we zijn be­gon­nen
wil ons erbij helpen
om die strijd te voeren
en Jezus gaat ons daarin voor.

Geen taartjes...

Vandaag is Jezus in de woes­tijn.
Hij heeft veer­tig dagen gevast
en zijn geluk dus zeker niet in lekkere taartjes gezocht.
Hij heeft niet gegeten en heeft nu hon­ger.

Een stemmetje

En dan komt de duivel
met dat stemmetje
dat ook in ons leven regel­ma­tig klinkt.
En wat wil die Verlei­der dan?
Ach, het komt er eigen­lijk op neer
dat die Verlei­der zegt dat Jezus
best iets voor zich­zelf mag nemen,
dat Hij Zijn zen­ding in deze wereld
rus­tig mag gebruiken
om er zelf ook beter van te wor­den,
dat het toch zo gek niet is
om voor macht te gaan en geëerd te wor­den.
En aan de basis van de beko­ringen
ligt dus de verlei­ding voor Jezus
om voor zich­zelf te leven,
om zijn leven te maken
tot een dienst aan Zijn ego,
in plaats van een dienst aan de armen
en uit­ein­delijk aan een mens­heid
die hunkert naar verlos­sing, naar geluk.

Groot...

Jezus wordt hier na veer­tig dagen vasten
bekoord zoals eens Adam en Eva:
Jezus, jij zult groot wor­den
als je je richt op jezelf,
groot als God zul je zijn;
maar Jezus hield stand
en werd de vriend van de armen, de zieken, de zon­daars
en Hij gaf zijn leven,
alles werd dienst....

Moge ons leven zó zijn:
dienst­baar...

Je geven met Jezus

Vandaag mogen we mensen aanstellen
uit de pa­ro­chies van ons bisdom
tot bui­ten­ge­woon be­die­naar van de heilige communie.
Ook deze aan­stel­ling is niet te zien
als een verhef­fing of een eerbe­wijs,
maar als een zen­ding om nog meer dienst­baar te zijn...
met de dienende Jezus.

Geef jezelf
met de Heer
die zich in de communie aan jou geeft!