Waar leef je voor, waar ga je voor?
Pasen: het perspectief van het Leven
Op Paaszondag vierden we in de kathedraal de hoogmis van Pasen, die door velen on line werd gevolgd. De Heer is verrezen, dat uitzicht, dat perspectief maakt alles anders, ook deze Corona-crisis...
Christus is verrezen!
Kern en keuze
De Heer is verrezen! Alleluja.
Heel de Paastijd door
zullen we deze blijde woorden
steeds weer terug horen.
En het zijn woorden die we voor onszelf
regelmatig mogen herhalen:
De Heer is verrezen!
Zeg het maar voor jezelf
of zing het luidop
als je er misschien even doorheen zit:
De Heer is verrezen! Alleluja!
Dat is de kern van ons geloof
en van heel ons menselijk bestaan:
het is de meest fundamentele keuze
voor iedere mens:
waar geloof je in,
waar ga je voor?
Geloof je in de dood
als laatste stap voor alles en iedereen
of geloof je in het leven
dat alles overwint
en dus in de zorg
die Iemand - God - voor je heeft.
Staan wij op onszelf
en zijn we aan onszelf overgelaten
of worden we gedragen
en zijn we geborgen?
Dat is de keuze
waar het in het leven uiteindelijk om gaat,
die keuze is aan U, aan jou.
Wees niet bang!
En onze Paas-boodschap is
De Heer leeft!
Heb vertrouwen!
De Heer zal die woorden vele malen herhalen
als Hij aan Zijn leerlingen verschijnt:
“Wees niet bang! Vrede zij U”.
Want Hij is door lijden en dood gegaan
en weer opgestaan
als eerste van vele broeders en zusters.
De Heer leeft!
Dit is het mooie van ons geloof,
dit maakt het perspectief totaal anders
bij alles wat wij doen
en bij alles wat wij moeten meemaken.
Het laatste woord
Waarheen ben je op weg?
Naar de dood of naar het leven?
Dat is niet alleen een vraag voor na dit leven,
want het antwoord op die vraag
maakt dit leven zo anders.
De dood, de neergang en het lijden
hebben niet het laatste woord;
het laatste woord behoort aan God
die aan het einde van iedere tunnel
op ons wacht.
Dat vertrouw-vol geloof
heeft mensen geleid
en moed gegeven
in de moeilijkste omstandigheden
die we ons kunnen bedenken.
Laten ook wij er moed uit putten.
Niet Corona heeft het laatste woord!
Auschwitz
We gedenken dit jaar 75 jaar bevrijding;
we horen daar over in de zin van
dat door de pandemie nu van alles is
zoals het sinds de oorlog
niet meer was gebeurd
en we horen of lezen verhalen
over wat mensen toen hebben ervaren.
Jaren geleden bezocht ik
het concentratiekamp Auschwitz.
Op dat terrein is ook een dodenbarak
waar de Nazi’s
mensen de hongerdood lieten sterven
of waar die de nacht moesten doorbrengen
voor hun terechtstelling.
Kolbe
In een van de dodencellen
heeft iemand in de nacht voor zijn executie
een kruis getekend
met een lijdende Christus.
En in de cel ernaast
zat Maximiliaan Maria Kolbe,
een Franciscaner priester.
Hij had zich opgegeven
om de plaats in te nemen
van een vader van een gezin
die tot de hongerdood was veroordeeld,
maar inderdaad gelukkig de oorlog heeft overleefd.
Deze ter dood veroordeelden
veranderden die barak
in een kloosterkerk
door te bidden en te zingen,
ze gingen daarmee door,
zelfs met hun laatste krachten,
tot woede van hun bewakers
die de vreselijkste godslasteringen
over hen uitstrooiden.
Met dood en ellende
overal om hen heen,
geloofden zij in het leven
en in de verrezen Heer.
Van binnen waren zij vrij
Meer dan hun afschuwelijke situatie
zagen zij dat hun doel nabij was:
Leven!
Met een hoofdletter!
En dat de levende Heer
bij hen was.
Al waren zij geboeid en vastgezet,
al werden zij vernederd,
innerlijk waren zij vrij,
van binnen waren zij geen slaven,
geen gevangenen,
zij waren vrij
in Christus die verrezen is.
De kracht van het geloof
Dat geloof “Christus is verrezen”,
was de kracht van gevangenen
in de Goelagarchipel,
in de concentratiekampen van Stalin
net zo goed als in die van Hitler,
het is ook nu de kracht van vele christenen
die om hun geloof worden vervolgd,
het is het vertrouwen
van zoveel mensen in oorlogsgebieden
en allerlei andere situaties:
we komen hier doorheen,
dit alles gaat voorbij,
we zijn op weg naar het licht,
wij zullen leven!
Het is een grote genade
als je meer dan dood en verderf
het wonder kunt zien.
Van Thuan
Toen na een bloedige oorlog in Vietnam
een communistisch regime
de macht had gekregen
werden vele christenen vervolgd.
Dat lot overkwam
een jonge bisschop, Francis Xavier Van Thuan.
Hij werd vastgezet in eenzame opsluiting
en wist niet wanneer die zou eindigen.
Maar iemand heeft
een beetje brood en wijn
binnen gesmokkeld in zijn cel.
En zo vierde hij zonder misgewaden
met dat beetje wijn en wat brood
in de palm van zijn hand,
de Eucharistie;
de gebeden deed hij uit zijn hoofd.
Alleen de kern: brood en wijn,
verder miste hij alles,
maar het was genoeg.
Hij was niet alleen,
het was zijn mooiste ontmoeting
met de verrezen Heer.
Hoe verder? De vreugde
De moeilijkheden in ons leven
zijn er niet voor niets;
ze doen ons pijn, zeker,
maar zij vormen ons,
zij maken ons anders,
zij worden soms een kruispunt voor ons leven:
welke weg zul je kiezen,
hoe wil je verder gaan
en wat voor plaats
geef je God op die weg?
Want alles is anders
als de Heer voor je leeft.
Laten we dit feest van Pasen
met vreugde vieren:
de Heer is verrezen!
Voorbede
- Laten we bidden dat dit Paasfeest
in heel de wereld gevierd zal worden
en vele mensen nieuwe moed zal geven en vertrouwen
omdat de Heer is opgestaan ten leven
als eerste van vele broeders en zusters.
Laat ons bidden - Laten we bidden dat de Heer
onze paus Franciscus zal zegenen
die in deze tijd van de pandemie
als een troostende herder
bij de mensen is.
En bidden we voor alle herders van de kerk
dat zij wegen mogen vinden
om troost en bemoediging te geven.
Laat ons bidden - Laten we bidden voor alle slachtoffers
van de Corona-pandemie,
om de zielenrust van de overledenen,
om troost voor hun nabestaanden,
om een voorspoedig herstel van alle zieken,
voor allen die door de situatie getraumatiseerd zijn,
alleen zijn, hulp nodig hebben
en voor allen die in de huidige crisis
van harte een onmisbare dienst aan de zieken
en aan de samenleving vervullen,
ook als zij daarvoor risico’s moeten lopen.
Laat ons bidden - Laten we ook de vele gebieden in de wereld niet vergeten
die getekend zijn door oorlog, gebrek aan voedsel en andere rampen,
dat voor de mensen daar zich een oplossing en nieuw leven zal openen.
Laat ons bidden. - En moge de Heer ook ons allen zegenen en al onze dierbaren,
dat de vreugde en de vrede van Pasen in ons hart mag zijn
en ons innerlijke rust, vertrouwen en overgave moge geven.
Laat ons bidden
