Feestelijke priesterwijding van Javier Acuña

Zater­dag 12 sep­tem­ber, ge­dach­te­nis van de Naam van Maria en sterf­dag van mgr. Henricus Bomers (+ 1998) werd Javier Eduardo Acuña Acuña tot pries­ter gewijd. Afkoms­tig uit Chili heeft hij zijn pries­ter­oplei­ding in ons bisdom gevolgd (dio­ce­saan missio­nair semi­na­rie Re­demp­to­ris Mater). Hij is werk­zaam in de pa­ro­chies van West Friesland Zuid Oost. Van­wege de corona-maat­regelen wor­den de vijf kan­di­da­ten voor het pries­ter­schap apart gewijd, zodat toch zoveel moge­lijk mensen de vie­ring kunnen bijwonen. Familie in Chili was via in­ter­net verbon­den. Een kort ver­slag.

Ook mgr. Jozef Punt was bij de vie­ring aanwe­zig en con­ce­le­breerde. Hij heeft de wij­de­lin­gen van dit jaar na­tuur­lijk goed gekend. De ka­the­draal was gevuld met geno­dig­den, mensen die met de wij­de­ling bij­zon­der verbon­den zijn. Ook het aantal pries­ters was beperkt. Dat is na­tuur­lijk jammer, want de pries­ter­wij­ding is eigen­lijk een echt dio­ce­sane vie­ring. Maar in de omstan­dig­he­den van het moment was het toch een heel fees­te­lijk gebeuren. De vie­ring werd dit keer opge­luis­terd door de zang van de se­mi­na­risten. Met een paar woor­den aan begin en einde en in de preek heb ik me gericht tot de familie die in Chili de vie­ring volgde. De dag erna is het de beurt aan Juan Andrés Correa del Rio om gewijd te wor­den.

Homilie

Eucha­ris­tisch leven: harte­lijk en dank­baar

Beste Javier,

Dit is voor jou een dag van grote vreugde.
Een lange weg van roe­ping, be­ge­lei­ding,
“itinerantie” en studie
komt tot een vol­tooi­ing.

Gods lei­ding en liefde

Je hebt Gods lei­ding in je leven
mogen ervaren.
Je hebt de erva­ring opgedaan
van de liefde van God,
gemerkt dat je er voor Hem mag zijn,
dat je door Hem bemind wordt.
De erva­ring bemind te zijn
- dat je er mag zijn -,
is wezen­lijk voor iedere mens,
maar speciaal voor jou als pries­ter,
want je bent als pries­ter ge­roe­pen
om te leven van genade.

Genade door­ge­ven

Ieder mens leeft van genade,
maar voor een pries­ter geldt dat wel bij­zon­der
omdat wat een pries­ter mag doen
- met name in de sacra­menten - is:
het genade-vol han­de­len van God
aan mensen laten gebeuren.
Jij mag Gods genade door­ge­ven,
han­de­lend in de persoon van Jezus Christus,
die de bruidegom is van de Kerk!
Dit betekent ook dat je de roe­ping hebt
om de Kerk lief te hebben als je bruid,
om de mensen lief te hebben
en zo te zijn dat mensen in jou
het beeld van Christus, de goede her­der,
kunnen herkennen.

Verbon­den

Je zult het niet alleen doen.
Je bent verbon­den met andere gelo­vi­gen,
je pa­ro­chie, je ge­meen­schap, je mede­pries­ters,
de bis­schop en de paus.
En bovenal: iedere minuut, iedere seconde
van jouw pries­ter­lijke exis­tentie
is een gave van God.
Hij is bij je.

Alles afgeven

Wij, mensen streven vaak
naar het hoogste en het beste,
we willen iets bereiken.
Vrijwel niemand ver­telt graag over zijn misluk­kingen,
liever etaleren we onze successen
en maken die een beetje groter
dan ze wer­ke­lijk zijn.
Dat streven van mensen
naar het hoogste en grootste,
dat eigen­lijk voort­komt
uit die zonde van de eerste mensen
in het paradijs
- ingaan op het verlangen
om groot en be­lang­rijk te zijn,
groter dan God -,
heeft eigen­lijk vaak te maken
met een gevoel
van niet goed genoeg te zijn:
de gedachte van ons mensen is maar al te vaak
dat we ons moeten bewijzen,
dat we het moeten verdienen.
Maar God zegt ons:
Mens, niet je positie, niet je geld, je succes
maken je tot een waarde­vol mens.
En Hij heeft het jou gezegd,
juist op het moment
dat je alles prach­tig voor elkaar had:
Javier
- met je mooie baan, en je gou­den toe­komst,
op weg naar de top -:
ik wil dat je dit alles verlaat,
alles afgeeft
en pries­ter wordt
als mis­sio­na­ris in een ander land.

Agra­risch bedrijf

Je bent net als ik, Javier,
van agra­rische afkomst
en je familie wist maar al te goed
dat wij mensen in alles af­han­ke­lijk zijn
van wat de goede God ons geeft:
weers­om­stan­dig­heden, vrucht­baar­heid,
besmette­lijke ziekten,
er is zoveel wat van invloed kan zijn
op een agra­risch bedrijf, op beesten en oogsten.
Een boer, een tuin­der
weet dat het succes van zijn bedrijf
niet alleen van hem­zelf afhangt,
maar dat het hem gegeven wordt.
En je hebt thuis ook gezien, Javier,
dat geloof en gebed aan­ste­ke­lijk kunnen zijn:
Zien bid­den, doet bid­den;
geleefd geloof en ver­trouwen
lei­den tot geloof en ver­trouwen.

Een lofzang van dank­baar­heid

Het is die geest
die we vandaag hebben ontmoet
in het evan­ge­lie
over het bezoek dat Maria aan Elizabeth brengt.
Twee vrouwen delen hun vreugde
om de gaven die God aan hen heeft gegeven
en zelfs het kind in de schoot van Elizabeth
doet daar al in mee.
Alles mondt uit in een lofzang
vol dank­baar­heid tot God:
“Van vreugde juicht mijn geest
om God mijn red­der”.

Ziedaar, je moe­der!

Maria is de moe­der van alle pries­ters.
Ik wil je onder haar bescher­ming stellen
en zou je willen aanbevelen
om een heel harte­lijke, innige band met haar
te ont­wik­ke­len
en haar te vragen jouw moe­der te zijn.
Betrek haar in je plannen,
vraag haar zegen en voor­spraak,
leef en handel als een kind van Maria,
een­vou­dig, ver­trouw-vol.
Wie als een kind aan de hand van Maria loopt,
kan niet ver­keerd gaan.

Navol­ging van Maria

We kunnen daarover
uit dit evan­ge­lie iets leren,
want het geeft ons aan
wat ons kan helpen
om een­vou­dig
een goed christen en een goed pries­ter te zijn:
doe als Maria,
volg haar na.

Onder de mensen

Het eerste wat Maria deed
toen zij de bood­schap had gekregen
dat zij Jezus ter wereld zou brengen,
was dat zij naar Elizabeth ging.
Zij had thuis kunnen blijven,
voorzich­tig kunnen doen
nu ze in ver­wach­ting was,
maar nee, zij ging erop uit
om de vreugde te delen.
Van harte hoop ik
dat jij en iedere pries­ter
dat ook zullen doen:
ga erop uit,
ga naar de mensen,
deel je vreugde,
sta naast hen, wees bij hen
in lief en leed
en in de gewone dage­lijkse dingen;
in ieder beetje harte­lijke aan­dacht
dat je aan mensen geeft,
laat je de liefde van God zien,
want jij komt daar als man van God
en je bent een man van God
als je zuiver handelt,
ook wanneer je niet uit­druk­ke­lijk over God spreekt.
Je verkon­digt het evan­ge­lie met woor­den
en met daden,
waar­on­der je harte­lijke belang­stel­ling.
Zo deel je de vreugde van het evan­ge­lie mee.
Mensen kunnen een woord van afwij­zing van een pries­ter
soms ervaren alsof ze door God zelf zijn afgewezen;
maar om­ge­keerd zullen ze in ieder woord of gebaar
van harte­lijke tegemoetko­ming en liefde­vol begrip
van een pries­ter
iets van de begrip­volle liefde van God kunnen ervaren.
Missie begint met naast mensen gaan staan
en niet alleen met een geloofspijl
van verre afgevuurd.
Want God wil - om zo te zeggen -
mens wor­den
in het concrete leven van die mensen.
Ga dus naast mensen staan,
bezield door de liefde van God,
zoals Jezus naast ons is komen staan.
Wees niet van de wereld,
maar wel in de wereld.

Leven uit vreugde

En leef vanuit de vreugde,
zoals Maria in dit evan­ge­lie.
Na­tuur­lijk zul je ook je min­dere dagen hebben,
tegen­slagen, gees­te­lij­ke dor­heid en droogte,
desolatie, beko­ringen.
Maar meer fun­da­men­teel dan wat je concreet voelt
of hoe je je voelt
is wat je al ge­schon­ken is:
dat je verlost bent,
dat Hij je ge­roe­pen en geleid heeft,
dat hij je tot Zijn pries­ter heeft gemaakt,
dat Hij je al zoveel gegeven heeft
enzo­voorts.
Leef vanuit die vreugde
en wacht niet tot je uitge­put bent
maar zoek voort­du­rend naar de gees­te­lij­ke bronnen
waaruit je die vreugde kunt putten.
Die inner­lijke vreugde brengt Maria ertoe
haar lof van God uit te zingen,
in een geest van grote dank­baar­heid.
Dat wil ik jou ook graag aanbevelen.

Eucha­ris­tie

De kern van je leven als pries­ter
zal de heilige Eucha­ris­tie zijn;
dat is de mooiste dankzeg­ging
die een mens aan God kan geven.
Die eucha­ris­ti­sche geest
moet heel je leven door­drin­gen:
Heb oog voor de gaven van God,
breng je te binnen wat Hij je ge­schon­ken heeft
en zeg voor alles dank aan God.