Opnieuw priesterwijding in de Haarlemse kathedraal

Juan Andrés is priester in Westfriesland

Zondag­mid­dag 13 sep­tem­ber werd in de Sint Bavo-ka­the­draal opnieuw een pries­ter­wij­ding gevierd: Juan Andrés Correa del Rio werd pries­ter. Hij komt uit Chili en is al elf jaar in Neder­land. Als diaken is hij werk­zaam in de regio van Wer­vers­hoof.

Het was opnieuw een fees­te­lijk gebeuren. De familie van Juan Andrés, vrien­den en leden van zijn neo­ca­te­chu­me­nale ge­meen­schap in Chili kon­den er niet bij zijn. Zij waren verbon­den via ka­the­draal TV en er was voor een Spaanse vertaling gezorgd. Ook ik heb me enkele keren in het Spaans tot hen gericht. De ka­the­draal was weer op Corona-sterkte gevuld en de se­mi­na­risten hebben opnieuw gezongen met kape­laan Alvaro uit Nib­bix­woud als dirigent die ook muziek geeft op het semi­na­rie. Juan Andrés heeft aan het Wil­li­brord­semi­narie gestu­deerd en komt uit het Re­demp­to­ris mater semi­na­rie (Nieuwe Niedorp).

Homilie

Be­schik­baar...

Om zielen in contact te brengen met Gods Barm­har­tig­heid

Beste Juan Andrés, broe­ders en zusters,
Eerst zal ik een paar woor­den zeggen aan de familie van Juan Andrés
en allen die in Chili en elders met ons verbon­den zijn via ka­the­draal TV.
[Spaanse tekst]

Dank­baar

Beste Juan Andrés, broe­ders en zusters,

We zijn God dank­baar voor deze dag
nu jij tot pries­ter wordt gewijd.
Net als bij Javier,
die gis­te­ren de pries­ter­wij­ding heeft ont­van­gen,
komt ook voor jou een lange weg tot vol­tooi­ing,
waarin het geloof en de Kerk
dat je in jouw gezin al had leren kennen,
een levende wer­ke­lijk­heid voor je zijn gewor­den.

Roeping

Je roe­ping is gegroeid,
er zat van jongs af aan al iets in je
en er zijn ver­schil­lende momenten geweest
waarop de hand van de Heer
je een zetje in die rich­ting gaf,
maar de roe­ping van de Heer
brak met kracht in je door
tij­dens de roe­pingen­bij­een­komst
met Kiko in Aparecida.
We danken God
die jou in Zijn goed­heid heeft geleid
en je heeft gebracht tot deze dag.

Waarom heeft God hem ge­roe­pen?

God heeft jou niet geno­men
omdat jij zoveel talenten hebt,
al heb je die zeker.
Hij heeft jou gekozen
omdat Hij van jou houdt,
omdat Hij in jou een pries­ter ziet
en omdat Hij Zijn Kerk liefheeft
en haar wil voor­zien van her­ders naar Zijn hart.

Geopend

Maar jij hebt je geopend
om Zijn roe­ping te ont­van­gen
en daar zijn wij je dank­baar voor!
Iedere ge­roe­pene heeft zijn eigen weg met God.
Ook hier in de kerk
of via ka­the­draal TV met ons verbon­den
zijn jon­gere mensen
die door de goede God zijn aan­geraakt
en wor­den uit­ge­no­digd
om een volgende stap te zetten.
Het is een avontuur, die weg met God,
je weet niet precies
wat die weg je zal brengen,
maar je bent uit­ge­no­digd
om die weg in ver­trouwen te gaan.

Los laten

Durf te ver­trouwen
en durf jezelf,
jouw plannen, jouw gedachten en ideeën
los te laten.
God zal het lei­den!
Soms zul je echt geduld moeten hebben,
wacht en bid, zie uit naar de Heer
en de Heer zal Zijn weg aan je open­ba­ren.
Dat geldt voor ons allen,
dat is van toepas­sing als God je mis­schien roept,
dat blijft gel­den,
ook als je eenmaal pries­ter bent.

“Ja hier ben ik”

Zo heb jij vandaag gezegd, Juan Andrés,
als ant­woord op het noemen van je naam:
“Ja, hier ben ik”.
Daar raakte je de kern,
want daar gaat het om:
een pries­ter is iemand
die be­schik­baar wil zijn
met een totale beschik­baar­heid,
die wil zeggen:
‘Niet mijn wil, maar uw wil,
doet U maar met mij, Heer, wat U wil,
laat mij
een goed instru­ment zijn in uw han­den’.
Dat is, beste Juan Andrés,
wat ik je vandaag van harte toewens.
dat je een grote beschik­baar­heid mag blijven bezitten
voor het werk dat God jou zal willen toe­ver­trou­wen,
niet zoekend voor jezelf - carrière, geld, eer, positie -,
maar zoekend naar de wil van God.

Met je eigen talenten

De Heer heeft je bepaalde talenten gegeven
en dat was niet voor niets;
ik hoop dat we steeds
de wegen zullen kunnen vin­den
om die goed in te kunnen zetten.
Jij mag pries­ter zijn
met jouw talenten,
die zijn mooi, want God heeft ze jou gegeven
en ze zijn de spe­ci­fie­ke gaven
die jij als pries­ter geeft aan Christus en de Kerk.
Het werk van iedere pries­ter
zal er weer anders uitzien,
want de één kan dit, de ander dat,
het wordt gekleurd door de eigen talenten
en ieder is ge­roe­pen om die in te zetten.

Communio

Tege­lijk geef je vandaag aan
dat de Heer erover mag be­schik­ken,
dat je niet zelf je eigen weg wil gaan,
je eigen plannen wil volgen,
maar dat je wilt leven in een­heid met Gods wil
en in de communio, in ge­meen­schap
met de bis­schop en met heel de Kerk,
wat vandaag onder andere wordt uitgedrukt
in de belofte van ge­hoor­zaam­heid.

Eucha­ris­tisch leven

De kern van je pries­ter­schap
is de Eucha­ris­tie:
dat is de bron waaruit je leeft,
die is het hoogte­punt en het hart van iedere dag.
Het is be­lang­rijk dat alle gelo­vi­gen
maar heel speciaal wij, pries­ters,
de Eucha­ris­tie met liefde en eerbied vieren.
De Heer komt daar onder ons in Zijn Paas­mys­te­rie,
Zijn lij­den, sterven en verrijzen.
Hij geeft zich aan ons mensen,
die deze liefde niet verdienen.
Dit is het ant­woord van God
op de zonde, het kwaad dat mensen bedrijven!
De pries­ter neemt de woor­den
van Jezus in de mond en zegt:
“Dit is Mijn lichaam, dit is mijn bloed,
voor U gegeven.”
Het zijn de consecratie-woor­den.
Hier ligt de kern van zijn pries­ter­schap!
Maar die kern is niet alleen een ritueel,
een li­tur­gisch’ iets!
Zeker niet, want door die woor­den wordt de pries­ter
er iedere keer aan herinnerd
dat hij een roe­ping heeft aanvaard
om te geven,
niet te nemen en naar zich­zelf toe te halen,
om zich­zelf te geven,
om te dienen,
om kwaad te beant­woor­den met goed.

Andere Christus

De pries­ter is een “andere Christus”,
maar dat is niet zozeer een eer
als wel een wer­ke­lijk­heid
en een roe­ping om als Jezus te zijn,
zo goed, zo liefde­vol, zo barm­har­tig,
zo open voor allen
die Hij wil trekken naar de liefde van de Vader.

De schuld

We hoor­den in het evan­ge­lie vandaag
de parabel van de koning
die een enorme schuld kwijt scheldt
en een die­naar die wei­gert
geduld te hebben
met de betaling van een bedrag
dat iemand hem schul­dig is
en dat in geen enkele ver­hou­ding staat
tot de enorme geldsom die hem is kwijtgeschol­den.
Die koning is God
en die die­naar zijn wij,
wanneer we er niet aan denken
hoeveel God ons ver­ge­ven heeft,
als we niet bereid zijn iemand anders te ver­ge­ven
als ons te kort wordt gedaan,
als we geen begrip tonen
voor de zwak­heid en zonde,
in het besef van onze eigen zwak­heid.

Het sacra­ment van de biecht

Die ver­ge­vende goed­heid en barm­har­tig­heid van God
wordt heel concreet ervaar­baar
in het sacra­ment van de biecht.
Het is een grote genade
als mensen in staat zijn om hun fouten te zien,
ze open, eer­lijk en nederig te erkennen
en door de pries­ter
Gods ver­ge­ving te ont­van­gen.
Wij, mensen, zijn vaak geneigd
om onze eigen fouten klein te maken
- die stellen niet veel voor -
en die van anderen breed uit te meten
- het is verschrikke­lijk wat die en die persoon heeft gedaan -.
De biecht is het prach­tige sacra­ment
dat mensen helpt om dat om te keren
en de vreugde van de ver­ge­ving te ervaren.
Er is geen ander sacra­ment, eer­lijk en bewust ont­van­gen,
waardoor mensen zozeer groeien
in hun concrete relatie tot God.
In het kader van dit sacra­ment
zal een pries­ter vaak wor­den uit­ge­no­digd
gees­te­lij­ke lei­ding te geven.
Beste Juan Andrés,
ook jij zult biecht­va­der zijn
met de macht om zon­den te ver­ge­ven.
Ontvang deze gave
met het pries­ter­schap verbon­den
met vreugde en grote dank­baar­heid
en laten we vandaag bid­den
dat je vele zielen in contact mag brengen
met Gods grote barm­har­tig­heid
in dit sacra­ment.

Grote gaven!

Ja, dit is een dag van grote gaven.
Jij ont­vangt die,
ze gaan je te boven,
ze komen van God,
ze maken je dank­baar en klein
en ik hoop en ik bid
dat ze je altijd veel vreugde zullen blijven geven.
Moge de maagd Maria,
moe­der van de pries­ters,
hierin voor jou een voor­spraak zijn.