Geen 'foutloos parcours' is vereist maar kunnen terugkeren op je schreden

26e Zondag door het jaar A

Op de 26e zon­dag door het jaar was ik in de ka­the­draal waar we in ons gebed bij­zon­der hebben gedacht aan de kin­de­ren en andere vluch­te­lingen in de kampen, aan de mensen van Tata-steel die in onzekere tij­den leven, aan de bedrijven die lij­den door de corona-pandemie en andere intenties (zie onder). Het katho­lie­ke geloof is een blij geloof, maar wel serieus. Het is een geloof in een God die nieuwe kansen geeft...

Hier­on­der volgen de homilie en het gebed van de gelo­vi­gen (voor­bede)

Homilie

God geeft nieuwe kansen

Geef mensen een nieuwe kans,
is de bood­schap deze zon­dag,
geef ze de kans
tot be­zin­ning en inzicht te komen.

Is het zo ge­mak­ke­lijk?

Som­mi­ge mensen denken:
dat katho­lie­ke geloof
is niet serieus.
Je kunt liegen en bedriegen,
je gaat even biechten
en hup, het is weer klaar.

Nou ja, zo ge­mak­ke­lijk is het weer niet.
Denk alleen maar eens aan de moeite
die veel mensen hebben om te gaan biechten
en zich uit te spreken
over wat er niet goed ging,
hun zon­den en tekort­ko­mingen.
Als we onze successen bij de biecht
kon­den ver­tellen
was het voor veel mensen ge­mak­ke­lijker
en aan­trek­ke­lijker!
Maar de aantrek­kings­kracht van dat sacra­ment
zou eigen­lijk mogen zijn
de ver­ge­vende liefde en barm­har­tig­heid
van God onze vader.
Je krijgt een nieuwe kans.

Dat vraagt van onze kant:
nede­rig­heid en ver­trouwen.

Een blij geloof

Maar laat ik voorop stellen
dat we inder­daad een blij geloof hebben.
Paus Fran­cis­cus heeft het daar steeds over:
zijn do­cu­menten hebben meestal
wel iets met vreugde.
“De vreugde van het evan­ge­lie”
heet een exhor­ta­tie,
een andere heet
“Wees blij en jubel”
en een derde do­cu­ment is geti­teld:
“De vreugde van de liefde”.
En ko­men­de zon­dag
zal een nieuwe En­cy­cliek ver­schij­nen
onder de titel: “Fratelli tutti”,
we zijn allemaal broe­ders en zusters.
Ook dat getuigt
van een opti­mis­tische kijk op het leven.

Ja, we hebben een blij geloof,
want wij geloven
dat ons leven een doel
en een bestem­ming heeft,
dat wij wor­den bemind
door een God en Vader die ons geschapen heeft;
en dat we zijn bestemd voor het eeuwige leven
en het eeuwig geluk;
dat Hij barm­har­tig is
en ver­ge­vings­ge­zind.
Dus is er alle reden tot vreugde.

Wie was die filo­soof ook weer
die had gezegd:
ik zou wel kunnen geloven
in de vreugde van de ver­rij­ze­nis
als die chris­te­nen
er maar eens wat blijer uitzagen?

Onze vreugde
is dus ook een ge­tui­ge­nis.
Wees blij,
zo kun je laten zien
dat je leeft uit je geloof.

Niet op­per­vlak­kig: de ernst van de zonde

Maar het is geen op­per­vlak­kig geloof
en die vreugde is dan ook niet de lol
die je kunt hebben
als je een avond gaat stappen.
De kater achteraf ver­telt je trouwens
hoe diep die vreugde was.
Echte vreugde is niet: lang leve de lol!

Het katho­lie­ke geloof is niet op­per­vlak­kig
want we zien met de ogen van het geloof
hoe zwaar de zonde weegt:
dat zien we als we kijken
naar Jezus Christus onze Heer
die het kruis voor onze zon­den draagt.
Hij wordt gegeseld, met doornen gekroond,
bespot en als mis­da­diger ver­oor­deeld
om onze zon­den uit te boeten.
Dan moet die zonde
in Gods ogen dus wel iets voor­stel­len,
anders zou de kruis­dood van Christus
erg over­dre­ven zijn geweest.
Tege­lijk zien we in dat lij­den en kruis van Jezus
de barm­har­tig­heid en tegemoet­ko­mend­heid van God.

Maar we zien ook om ons heen
hoe zwaar de gevolgen van kwaad en zonde
kunnen zijn.
Een kind dat in een gezin leeft
met ruzie, geweld of incest
wordt door die situatie getekend.
En hoe lang werken de gevolgen
van een oorlog niet in het leven van mensen door.

Twee zonen

In het evan­ge­lie van deze dag
ontmoetten we twee zonen.
De ene zegt “ja” op wat de vader hem vraagt,
maar hij doet het niet;
de ander zegt “nee”,
maar krijgt spijt en gaat het dan toch doen.
De zoon die “ja”zegt maar het niet doet,
geeft een mooie, pret­tige indruk;
die vader denkt mis­schien: hij gaat het doen;
het is leuker om te horen dan een afwij­zing.
Hij komt goed over, als ge­hoor­zaam en netjes,
de perfecte zoon.
Maar als hij dit een paar keer zo doet,
weet die vader:
hij is niet te ver­trouwen,
van hem kun je niet op aan.
Zulke mensen komen wij regel­ma­tig tegen.

Van binnen zijn ze anders...

Met die vader in het evan­ge­lie
wordt na­tuur­lijk God aangeduid,
dat had U wel begrepen.
En die oudste zoon
dat zijn de hoge­pries­ters en oudsten
en al die personen
die aan de buiten­kant een mooie indruk geven,
die eerbe­wij­zen ont­van­gen van de mensen,
maar van binnen
niet goed in elkaar zitten,
“vol roof en slecht­heid” zijn ze,
zal Jezus ergens zeggen.

Geen foutloos parcours

Bij die tweede zoon ligt het precies andersom:
Hij begint met een afwij­zing;
die vader had recht op zijn hulp,
maar hij doet het niet, hij heeft er geen zin in.
Maar dan krijgt hij spijt
en doet toch wat zijn vader vraagt.

En dat is het mooie,
wat door God meer wordt ge­waar­deerd
dan dat je mis­schien altijd
heel perfect bent geweest.
God waar­deert de eenvoud, de nede­rig­heid,
te­rug­ke­ren op je schre­den,
fouten durven inzien en erkennen,
veel meer
dan een foutloos parcours.

Nieuwe kans

Hij geeft mensen altijd graag
een nieuwe kans.
Je hebt van die werkers van het laatste uur,
die pas laat in hun leven
tot geloof en tot inzicht zijn geko­men,
dat maakt voor God niet uit
als ons hart maar eer­lijk is en oprecht.
Als wij het eer­lijk menen,
geeft Hij ons graag die nieuwe kans
en dat is tege­lijk een uit­no­di­ging aan ons
om anderen niet de­fi­ni­tief af te schrijven
maar een nieuwe kans te geven.

Gebed van de gelo­vi­gen (voor­bede)

Laten we bid­den tot God onze Vader, die ons heeft opgedragen te werken in Zijn wijn­gaard.

Voor de kerk

1. Laten we bid­den voor de Kerk dat zij de bood­schap van het evan­ge­lie met vuur en over­tui­ging zal ver­kon­di­gen. Laten we bid­den om zegen voor paus Fran­cis­cus en bid­den we dat de nieuwe En­cy­cliek die ko­men­de week verschijnt, goede vruchten zal voort­bren­gen voor het vreed­zaam sa­men­le­ven van alle mensen.
Laten we ook bid­den om Gods zegen voor Mikel die gis­te­ren hier tot pries­ter is gewijd en voor alle vijf wij­de­lin­gen die dit jaar voor ons bisdom de pries­ter­wij­ding ont­van­gen.
Laat ons bid­den

Voor de vluch­te­lingen

2. Laten we bid­den voor de vluch­te­lingen die onder zeer moei­lijke omstan­dig­he­den in kampen ver­blij­ven. Bidden we heel speciaal voor de kin­de­ren onder hen die zon­der be­ge­lei­ding van hun ouders zijn. Laten we bid­den dat er door de rege­rings­lei­ders met begrip en barm­har­tig­heid naar hun situatie zal wor­den gekeken en danken we God voor alle vrij­wil­li­gers en organi­sa­ties die zich voor hen inzetten. Laat ons bid­den.

Voor mensen die het in deze tijd moei­lijk hebben

3. Laten we ook bid­den voor de werknemers van Tata steel die onzekere tij­den doormaken; bid­den we voor alle bedrijven die door de Corona-pandemie zwaar getroffen dreigen te wor­den. Bidden we dat het virus terug gedrongen zal kunnen wor­den en wij in goede ge­zond­heid zullen blijven. Laat ons bid­den

Voor ons­zelf en eigen intenties

4. Laten we bid­den voor ons­zelf en allen die ons dier­baar zijn. Dat wij bereid zijn mensen een nieuwe kans te geven; dat we de kracht mogen krijgen om onze taak in de wijn­gaard van de Heer, onze taak in dit leven, goed op te pakken. Laat ons bid­den

Slot­ge­bed

Zegen ons allen, goede God, en bewaar in ons de vreugde om Uw blijde bood­schap; geef dat wij kunnen leven in ver­bon­den­heid met U. Geef dat wij de opdracht, de missie die U ons toever­trouwt mogen herkennen en met liefde ten uit­voer brengen, door Christus onze Heer.