Onderwijsvrijheid weer in discussie

een reactie van Titus Frankemölle en de bisschop referent

Onder­wijs­vrij­heid is een kwets­baar recht. De basis ervan is een subsidiaire visie op de opbouw van de maat­schap­pij die mensen het recht geeft hun leven zelf in te richten, naar hun eigen inzichten, binnen de grenzen van de publieke orde.

Dat houdt onder meer in dat ouders het recht hebben hun kin­de­ren een vor­ming en opvoe­ding te geven naar hun inzicht en levens­over­tui­ging en scholen op te zetten waar wordt uit­ge­gaan van de waar­den die daaraan ten grond­slag liggen. Toch blijkt steeds weer dat daar gevaren in wor­den gezien en dat politici willen zagen aan de poten van het grondwetsartikel dat daarover gaat. Maar kloppen die bezwaren eigen­lijk wel?

Met de voor­zit­ter van de Neder­landse Katho­lie­ke School­raad (NKSR), diaken drs. Titus Frankemölle, publi­ceerde ik in het Katho­liek Nieuws­blad en op de web­si­te van de NKSR een artikel dat ingaat op de jongste bezwaren tegen dit recht.

Eerder gingen de bezwaren tegen Islami­tische scholen, de laatste tijd tegen Re­for­ma­to­rische scholen. En wordt in­te­gra­tie niet tegen­ge­gaan door al die bij­zon­dere scholen? De wer­ke­lijk­heid is toch wat anders. En de bezwaren roepen de vraag op: Mag je in ons land zijn wie je bent? Is er echt respect voor diver­si­teit? Daar gaat dit artikel op in.

Zie het artikel:

• Poli­tiek tegen pluriformi­teit - Neder­landse Katho­lie­ke School­raad (nksr.nl)

Soms voelt het als: je mag wel anders zijn, als je maar bent en denkt zoals wij.
Laten we blijven opkomen voor een legitieme pluriformi­teit en diver­si­teit van de samen­le­ving.