Dit licht zal dan sterker stralen...

Paaswake in de Kathedraal

In de ka­the­draal heb ik de Paas­wake gevierd, dit jaar iets vroe­ger dan anders en na­tuur­lijk met weinig mensen, maar deze bij­zon­dere vie­ring was niettemin een mooi en vreug­de­vol gebeuren. Het licht van de paas­kaars dat binnen wordt gedragen, heeft een in­druk­wek­kende symboliek. Hoe zit het met het licht en donker in je eigen leven?

Dat licht raak je niet kwijt...

Een lichtje temid­den van meer licht...

Het was van­avond nog niet zo donker
als andere jaren
aan het begin van de Paas­wake;
dat had te maken met de avondklok:
Ie­der­een moet op tijd weer binnen zijn,
dus de Paas­wake is vroe­ger be­gon­nen.

Als het niet zo donker is,
heeft ook het licht min­der uit­stra­ling,
pas als het helemaal donker is,
vervult het licht van een kaars
een hele ruimte.
Als het lichter is,
is zo’n kaars een lichtje
temid­den van heel veel ander licht.

Twee wegen...

Zo is het ook vaak
in ons eigen leven,
als alles heel donker is,
moei­lijk en zwaar,
staan we in feite op een tweesprong,
er zijn dan twee wegen:
ga je voor dat ene licht dat er toch nog is,
het licht dat van Christus komt
of ga je op in het duister?
Vecht je alleen met de duisternis
of probeer je tot aanvaar­ding te komen;
de ene weg gaat naar wanhoop
en radicaal doorge­trok­ken
ein­digt die weg in een donker gat,
in het duister van de dood;
op de andere weg houd je je vast aan het licht
en dat voert
tot de ontdek­king
van het allesbepalende van dat licht,
tot een nieuw leven
en een verdiepte erva­ring
van wat er eigen­lijk toe doet in het leven,
wat wer­ke­lijk be­lang­rijk is,
wat van waarde blijft.
Wie naar het licht gaat, vindt de essentie.

Bibian Mentel

Vele mensen zullen dan moeten denken
aan de pas gestorven Bibian Mentel,
de snowboardster
die vijf­tien kankerdiagnoses kreeg
en in de goede week
aan die ziekte is bezweken;
haar veer­kracht bleef
en waar ze ook door­heen moest
- er viel steeds meer weg -
het deed haar alleen maar meer focussen
op het meest bete­ke­nis­volle, op de kern
die juist be­lang­rijker werd,
meer waarde kreeg:
haar man, haar gezin,
het mooie dat zij naliet,
en uit­ein­delijk, in één woord: liefde.
We hopen en bid­den
dat zij de Liefde in Persoon
nu mag hebben ontmoet.
Want dat is de vol­tooi­ing van een men­sen­le­ven.

Als het niet zo donker is...

Vaak is ons leven een mengeling,
een beetje licht en een beetje donker,
mooie, fijne, goede dingen
en ook wel iets wat ons niet lekker zit.
Maar daar proberen we overheen te stappen.

Als het niet zo donker is
zien we het ware licht vaak nog niet zo goed.
Maar laten we hopen en bid­den
dat dit licht heel sterk zal zijn
als het in ons leven donker wordt
en dat heeft met de basis te doen,
het fun­dament van waaruit we leven.

Het ware licht...

De Paas­kaars werd daarnet binnen gedragen
als symbool van Christus,
die de dood heeft overwonnen
en die dat ware licht is
dat ons men­se­lijk bestaan verlicht.
Het licht dat Hij heeft gebracht,
raken we nooit kwijt,
wat er ook gebeurt
en het zal zelfs het sterkste over ons stralen
als we in nood zijn,
als we sterven,
dan zal “het eeuwig licht ons verlichten”,
zoals we vaak bid­den.

Men­se­lijke perspectieven

Onze men­se­lijke perspectieven
hou­den een keer op,
wij zijn nu eenmaal ster­fe­lijk,
we wor­den ouder,
moeten alle licha­me­lijke krachten
die we hebben gekregen,
weer inleveren.
En Corona heeft ons meer gecon­fron­teerd
met een on­ver­wacht lot
dat ons kan over­ko­men,
zeker als in onze naaste omge­ving
mensen erg ziek gewor­den zijn.

Dan straalt die sterker...

Maar het be­lang­rijk­ste blijft altijd
en als het goed is wordt dat sterker,
als ons aardse kaarsje
lang­zaam uitgaat
want dan zal hope­lijk tege­lijk
dat licht van de ver­rij­ze­nis
sterker voor ons gaan stralen.
De verrezen Heer
geeft ons moed en ver­trouwen,
uit­zicht en hoop.
Zijn eerste wens aan Zijn leer­lin­gen
zal zijn: Vrede zij U!

Licht door­ge­ven

Het licht van de Paas­kaars werd doorge­ge­ven
aan alle mensen in de ka­the­draal
en mis­schien hebt U die thuis kijkt
ook wel een lichtje ontstoken;
als een teken doen we dat
dat we het licht dat we van Jezus krijgen
in ons hart willen ont­van­gen
en dóór willen geven.

Ja, Pasen gaat niet alleen
over Jezus die de dood overwon,
die opgestaan is tot nieuw leven
en daardoor ons licht is
in elke duisternis;
het Paas­feest gaat ook over ons:
ge­roe­pen zijn we
om het licht door te geven
opdat vooral de armsten, de noodlijden­den,
de een­za­men en zwakken
licht ervaren
en uit­zicht krijgen.

Want allen zijn we ge­roe­pen
om in de kracht van het doopsel
- we vernieuwen van­avond de doop­be­lof­ten -
en met de verrezen Heer,
het licht van Pasen te ver­sprei­den.