Zijn er nog priesters nodig?

Gebedsdag st. Willibrordseminarie

Op de eerste zater­dag van de maand juli werd er in het hei­lig­dom van O.L. Vrouw ter Nood goed gebe­den om pries­terroe­pingen: in de grote bede­vaart­ka­pel begon om 12.00 uur de eerste zater­dag­vie­ring voor die intentie, in de buitenlucht achter het Juliana­kloos­ter was de gebeds­dag voor het semi­na­rie met - om te beginnen - een heilige Mis.

Goede tij­den

Het hei­lig­dom beleeft gelukkig weer goede tij­den: gasten mogen weer wor­den ont­van­gen in het gas­ten­huis en daar is veel belang­stel­ling voor. Dit weekend was er een Talitha Kumi weekend - zij had­den de Mis in de kapel van het klooster - en een retraite/weekend voor adelborsten met hun aal­moe­ze­nier; op het bedevaar­ter­rein begon dus de eerste­za­ter­dag­vie­ring om te bid­den om pries­terroe­pingen met 110 deel­ne­mers en op het gras­veld achter het klooster de pontificale Mis voor de Gebeds­dag met 130-140 deel­ne­mers. Na­tuur­lijk zijn we blij met zoveel leven! De goede accomodatie en de kwali­teitskeuken dragen na­tuur­lijk bij aan de aan­trek­ke­lijk­heid van de plaats, maar die mooie bede­vaart­plaats heeft uit zich­zelf al veel te bie­den.

Ka­the­draal

En toen ik terugkwam bij de ka­the­draal was daar net een kin­der­koor ver­trok­ken dat een mooi pro­gram­ma had gedaan, inclusief torenbeklim­ming en bezoek aan de "wezens van de ka­the­draal"! Het doet goed om nu de sanitaire situatie weer meer toelaat, te zien hoe allerlei mooie vie­rin­gen en ont­moe­tingen weer wor­den opgepakt!

Se­mi­na­risten

Rector Jeroen de Wit, rector Luc Georges en studieprefect José Manuel Tercero Simón con­ce­le­breer­den bij de Eucha­ris­tie. Na­tuur­lijk waren ook de se­mi­na­risten erbij om te zingen, te dienen en het pro­gram­ma in goede banen te lei­den. De se­mi­na­risten zongen weer mooi met onder meer eigen com­po­si­ties van muziek­do­cent en pries­ter Álvaro Rodriguez Lucque. Daarbij was het nieuw gecompo­neerde lied ter ere van Onze Lieve vrouw ter Nood.
Het pro­gram­ma van de Gebeds­dag voorzag daarna onder meer in een lunch, ge­tui­ge­nissen en aanbid­ding, maar dat deel na de lunch kon ik helaas niet meer meemaken.

Gebed voor zieke bis­schop­pen

Tijdens de Eucha­ris­tie­vie­ring is er speciaal gebe­den voor mgr. Harrie Smeets, die door een erns­tige ziekte is getroffen (zie bericht op web­si­te bisdom) en voor kar­di­naal Willem Eijk, die even­eens ziek is en drie maan­den rust moet hou­den. Dat zij de nabij­heid van de Heer in wiens lij­den zij delen, mogen ervaren en dat de Heer een goede uit­komst van deze ziekte­pe­rio­de mag schenken.

Zijn er nog pries­ters nodig?

Harte­lijk welkom aan U allen
op deze Gebeds­dag
waarop we bid­den voor ons semi­na­rie,
waarop we bid­den
om roe­pingen voor het pries­ter­schap.

Zijn ze nodig?

Soms zou je je af kunnen vragen:
Is het nog wel nodig om te bid­den
om pries­terroe­pingen?
Is er wel een toe­komst voor de Kerk,
waar begint een pries­ter aan?

Een eerste ant­woord daarop
is Uw aanwe­zig­heid vandaag:
Fijn dat U met velen bent geko­men!
Ja, het is nodig en goed
om te bid­den om pries­terroe­pingen,
om pries­ters die zich­zelf
en heel hun leven
in dienst willen stellen
van Jezus Christus en de Kerk
die Hij ons heeft gegeven.

Juist nu...

En dat hangt niet af van de vraag
of de kerken vol­stro­men.
Een pries­ter is meer dan iemand
die de sacra­menten bedient,
hoe be­lang­rijk dat ook is.
Pries­ters zijn nodig, ook en juist nu!

Kerk "in the picture"

De katho­lie­ke Kerk is de oudste
en meest we­reld­wijde organi­sa­tie
die bestaat, met een dui­de­lijke structuur.
Dat roept soms po­si­tie­ve,
maar ook veel negatieve reacties op.
We zijn als katho­lie­ke kerk zicht­baar,
we staan “in the picture”
en met 1, 34 miljard katho­lie­ken we­reld­wijd
zijn er altijd wel ergens grote problemen
en die kerk moet voort­du­rend gezuiverd wor­den
en gees­te­lijk vernieuwd.

Ook toen al...

Maar ik moet bij al die vragen
die er leven
en bij wat mensen over de kerk zeggen,
ook altijd denken
aan wat een jongen al te horen kreeg
die eind jaren zes­tig van de vorige eeuw
pries­ter wilde wor­den:
“Tegen de tijd dat jij pries­ter bent,
zitten alle mensen voor wie jij pries­ter wilt zijn,
in het bejaar­denhuis”.
Ook tegen mij werd zoiets toen gezegd:
“Zou je dat wel doen?
Alle pries­ters tre­den uit,
er is niemand meer die nog pries­ter wordt
en de mensen gaan niet meer naar de kerk”.

Dat zijn gedachten en uitingen
die anderen ont­moe­di­gen
om het goede te doen;
die komen nooit van God.

Keuze

Na­tuur­lijk, het is heel be­lang­rijk
dat een jonge man
in vrij­heid reflec­teert op de vraag
of hij door God wer­ke­lijk
voor deze weg ge­roe­pen is
en of hij de gave heeft gekregen
en de edel­moe­dig­heid bezit
om alles, zijn leven, daarvoor te geven.
Maar als het ant­woord daarop “ja” is,
moet hij niet aarzelen en treuzelen.

Wat God doet,
doet Hij goed,
je kunt op Hem bouwen,
al beproeft Hij ons ver­trouwen.

Topsporter

Als we een topsporter zien,
dan moet die er heel veel voor geven
om zijn idealen waar te maken.
Dat kan die alleen vol­hou­den
als die sporter wer­ke­lijk inner­lijk ge­mo­ti­veerd is.
Maar als die sporter echt ge­mo­ti­veerd is,
komt het straffe regime dat hij of zij moet volgen
- alles wat die sporter mag en alles wat die moet -
uit zijn hart, hij of zij gaat er gewoon voor....
Dat is zijn of haar geleefde keuze,
het verlangen en de motivatie zijn sterk genoeg
om de weg van een topsporter te gaan.

Zich voe­den aan de bronnen

Zo is het ook met een ge­roe­pene:
de motivatie, het verlangen moet sterk zijn,
daarom moet hij zich voe­den
aan de bronnen van bovenna­tuur­lijk leven.
Het is een leven uit genade
en dat uit zich na­tuur­lijk bij­zon­der
in het celi­baat en de ge­hoor­zaam­heid.
Als je als pries­ter wer­ke­lijk
van Christus wilt zijn,
zul je gaan merken
dat alle aspecten zich gaan voegen
en je je daarin kunt geven,
al blijft ook een pries­ter na­tuur­lijk
tege­lijk een zwakke mens die kan vallen
(en weer op moet staan).

Nog steeds...

We zijn nu ruim vijf­tig jaar ver­der
na die eind zesti­ger jaren van de vorige eeuw,
toen er zoveel ver­an­der­de in het ker­ke­lijk leven.
Nog steeds zitten we in de nasleep daar­van.
Gelukkig zijn er nog steeds jonge mannen
die de weg van het pries­ter­schap gaan,
al zou­den het er meer mogen zijn;
en gelukkig zijn er nog steeds
betrokken katho­lie­ken,
al zou­den dat er meer mogen zijn
en er zou­den meer jon­ge­ren mogen zijn,
maar ze zijn er gelukkig wél;
en gelukkig zijn er nog steeds jonge mensen
die de waarde van het geloof ont­dek­ken
en katho­liek wor­den;
jaar­lijks zijn dat er in ons bisdom zo’n hon­derd.

Wat Hij voor je heeft bestemd

Daar begint het eigen­lijk allemaal mee:
dat we het geloof
als een schat voor ons leven ont­dek­ken;
dan maakt het niet uit
wat voor roe­ping je in het leven
van God hebt gekregen.
Het één is niet beter dan het ander,
of liever gezegd:
het beste is, het allermooiste is
te mogen ont­dek­ken en volgen
wat God in Zijn goed­heid
voor U, voor jou heeft bestemd,
dat aan te nemen,
je er zo nodig mee te verzoenen
- als je de roe­ping die je kreeg
niet ge­mak­ke­lijk vindt -
en ervoor te gáán:
Blij, Heer, heb ik U alles gegeven!
Dat geldt voor ons allemaal:
man of vrouw, pries­ter of leek.

Thomas

Vandaag ont­moe­ten we
in de li­tur­gie van deze Eucha­ris­tie
de heilige apostel Thomas.
Over hem hoor­den we in het evan­ge­lie
de woor­den:
“Wees niet lan­ger ongelovig, maar gelovig”.

Thomas was niet slecht, zeker niet.
Hij was één van de twaalf
die alles had­den achter gelaten
en Jezus waren gevolgd.
Dat had Thomas met hart en ziel gedaan.

Even niet...

Maar nu komt er een cruciaal moment.
Hij was er even niet bij.
Was het uit lauw­heid, was het om andere redenen?
Dacht hij mis­schien:
Ik kan wel een zon­dagje overslaan?
Of: vandaag heb ik niet zo’n zin?
Of was hij gewoon een beetje ont­moe­digd
door de dood van Zijn meester
op het kruis van Golgotha?
Hoe het ook zij: hij was er even niet,
toen de andere leer­lin­gen samenkwamen.
Thomas miste dus een gelegen­heid
om de Heer te ont­moe­ten,
maar hij kwam er weer bij
en de Heer klopte toen
op een ander moment
aan de deur van zijn hart.

Zo zal het ook met ons vaak gaan.
Soms zijn we ont­moe­digd, een beetje lauw,
is het vuur wat verdwenen.
Dat kan gebeuren.
Dat vraagt een hernieuwde inzet,
een zoeken naar God.
Zoek de Heer en neem toe in kracht!

Niemand was nog katho­liek!

De apos­te­len ont­vingen daarna de heilige Geest
en zij trokken uit.
Niemand was nog katho­liek, niemand gedoopt.
Zij kwamen op allerlei plaatsen,
zij knoopten contacten en vriend­schappen aan
en verkon­dig­den de verrezen Heer.

Van Thomas wordt verhaald
dat hij predikte tot in India toe.

Nee, de taak van de pries­ter houdt niet op
als min­der mensen katho­liek zijn,
zijn taak wordt juist groter,
hij zal er op uit moeten gaan
- zoals de apos­te­len -
om meer mensen in contact te brengen
met het evan­ge­lie.

Blijven bid­den!

Blijf daarom bid­den om roe­pingen
en dat de ge­roe­penen
edel­moe­dig zullen ant­woor­den.