Maria's tenhemelopneming toont onze bestemming

Dank en eerbetoon aan mgr. Punt

Op het Hoog­feest van Maria's Ten­hemel­op­ne­ming was ik voor de Pontificale Mis in Heiloo. Buiten, achter het gas­ten­huis, vier­den we dit feest met talrijke gelo­vi­gen. Aan het einde van de Mis werd door Leo Fijen het nieuwe boek van uit­ge­ve­rij Adveniat ge­pre­sen­teerd dat als eerbe­toon aan mgr. Punt's langdurige ambts­pe­rio­de is ver­sche­nen. Een harte­lijk applaus voor bis­schop Punt volgde. Maar waarom vieren we zo speciaal die hemel­vaart van Maria en wat heeft die ons nog te zeggen?

Onderaan staan enkele foto's van de Openlucht­vie­ring

Het boek

Het boek is een com­men­taar op de aanroe­pingen van de Litanie van Maria, de Litanie van Loreto, die na de rozen­krans ge­woon­lijk wordt gebe­den. De tekst is van mgr. Van Dode­waard, de bis­schop van Haar­lem die in 1966 op 52 jarige leef­tijd stierf, aan­ge­vuld met teksten van vooral pausen over de aanroe­pingen die sinds de zesti­ger jaren van de twin­tigste eeuw aan de Litanie zijn toe­ge­voegd. Al die titels zoals Moeder van de Kerk, Maagd der Maag­den, gees­te­lijk vat, ivoren toren, koningin van de engelen krijgen een per­soon­lijke bete­ke­nis voor wie dit boek leest

Dank aan mgr. Punt

Leo Fijen ver­telde met een verhaal over Max Joosten wat de band met Maria voor mensen kan betekenen. Die bij­zon­dere band heeft mgr. Punt altijd sterk gehad en de keuze van zijn wapen­spreuk was dan ook niet zo moei­lijk: die moest een ver­wij­zing naar Maria bevatten. "Onder uw bescher­ming"(Sub tuum prae­si­dium) is dan ook de titel van het boek gewor­den. Daarna heb ik mgr. Punt een exemplaar overhan­digd en hem nogmaals bedankt voor het vele goede dat in zijn ambts­pe­rio­de tot stand is geko­men. In het boek is daar meer over te vin­den. Op de woor­den van Leo Fijen aan het adres van mgr. Punt volgde een harte­lijk applaus vanuit de bijna vier­hon­derd mensen die op het veld achter het Julaina­kloos­ter op Corona-afstand zaten. Helaas was het daar­mee 'volge­boekt, in de grote bede­vaart­ka­pel vond nog een Mis gelijktij­dig plaats, even­eens volge­boekt. Het hei­lig­dom mocht vele mensen verwel­ko­men! De lezing ’s mid­dags (even­eens volgeboket), de aanbid­ding, het lof, alles maakte 15 au­gus­tus tot een prach­tige Maria­dag.

Gebed voor intenties

In deze bij­zon­dere vie­ring hebben we in ons gebed stil gestaan bij alle slacht­of­fers van oorlog en geweld, op deze dag die ook die is van de capitulatie van Japan in 1945. De erva­ringen van de mensen in de kampen, de dwangarbeid, de geweld­da­dige dood van zovele mensen, de wreed­heid en alles hebben onze wereld en de mens­heid een wond toe­ge­bracht die tot de dag van vandaag door­werkt.

Daar­naast ston­den we stil bij de gruwe­lijke situatie in Afghanistan. Is alle inzet van zoveel vredes­machten voor niets geweest? De tijd zal het leren. Wij bid­den om vrede, vrij­heid en recht voor het Afghaanse volk.

Tenslotte bereikte ons het bericht van de aard­be­ving in Haïti met nu al meer dan drie­hon­derd doden en dat aantal zal ver­der stijgen. Ook de kar­di­naal van dit land is gewond en een pries­ter heeft de dood gevon­den, zoals zoveel andere mensen. Dat er hulp mag komen in deze nood van een toch al arme bevol­king... Moeder Maria, sta deze en alle volkeren bij!

Videoimpressie

Hier­on­der de homilie die ik tij­dens de H. Mis heb gehou­den

Homilie

Onze bestem­ming: de hemel

Hoe ziet de hemel eruit?

Dat Maria ten hemel is opgeno­men is voor ons niet zon­der bete­ke­nis.
Want je zou mis­schien kunnen denken:
is dit feest wel zo bij­zon­der?
Ieder goed mens wordt in de hemel opgeno­men,
dus dan zal God zijn moe­der toch niet overslaan?

Dat klopt, God wil dat alle mensen zalig wor­den,
dat ze dus na hun aardse leven
bij Hem voor altijd gelukkig wor­den.

Hoe we ons de hemel moeten voor­stel­len?
Eerlijk gezegd kan ik daar niet veel zinnigs over zeggen.
De bijbel gebruikt beel­den om het uit te drukken,
vooral het beeld van een feestmaal,
maar dat is na­tuur­lijk
nog maar een men­se­lijk beeld.

De Bijbel over de hemel

Het dui­de­lijkst spreekt de apostel Paulus over de Hemel
als hij zegt dat geen mens heeft gezien hoe het is
en dat dit in geen mensenhart is opge­ko­men.
Het zal mooier en anders zijn
dan alles wat wij mensen ons kunnen denken.
Want wij denken aan een plaats en een ruimte,
bij­voor­beeld een feest­zaal,
maar dat is alleen nog maar een beeld,
de wer­ke­lijk­heid van de hemel
bevindt zich in een andere dimensie dan ruimte en tijd
en daarom kunnen we ons
er eigen­lijk geen voor­stel­ling van maken.
De hemel zal dus een verras­sing zijn,
veel mooier dan wij ons had­den kunnen denken.
Het beste dat we ervan kunnen zeggen,
met de woor­den van de bijbel, de heilige Schrift,
is dat we God zullen zien van aange­zicht tot aange­zicht,
we zullen Hem zien, zoals Hij is (vgl. 1 Kor. 13,12; 1 Jo. 3,2).

Geen verras­sing

Dat Maria dus in de hemel is opgeno­men,
is voor ons geen grote verras­sing.
Als hij Zijn moe­der al niet zou binnenlaten,
hoe zal het dan met ons zijn?
Dus Maria is daar zeker, zon­der meer.
Zij heeft zo’n mooi leven geleid van toe­wij­ding en zorg,
van liefde voor haar Zoon.

Met ziel en lichaam

Maar het feest van vandaag zegt veel meer:
zij is met lichaam en ziel in de hemel opgeno­men.
Wat heeft dat dan te betekenen?
En heeft dat ons iets te zeggen?

Zondeval

De bijbel schetst ons de dood en het bederf,
de afbraak van ons lichaam,
als een gevolg van de zonde.
Die dood, die ver­gan­ke­lijk­heid behoort tot de vloek
die over de mens wordt uit­ge­spro­ken,
als die mens het Paradijs moet verlaten na de zondeval.

Wat is die zondeval in feite?
We kennen het verhaal van Adam en Eva
die van de appel eten.
De mens is bezweken voor de verlei­ding.
En wat is dat voor een verlei­ding die de eerste mensen overkwam,
wat is dat verlei­de­lijke aan die appel,
die zonde die de wor­tel is gewor­den van alle kwaad?

Het is de hoogmoed,
Adam en Eva zwichten voor de verlei­ding
om gelijk te kunnen zijn aan God,
om zelf te kunnen bepalen wat goed en kwaad is.

De grote verlei­ding

Dat is de grote verlei­ding
die over alle mensen heerst
tot op de dag van vandaag:
‘Ik heb het recht om dit of dat te doen,
niemand hoeft mij te zeggen wat ik moet doen,
dat maak ik zelf wel uit’.
Dat verlangen om het zelf uit te maken,
die wei­gering om nederig je hoofd te buigen
en ge­hoor­zaam te zijn,
die zit in ons allemaal,
dat is de kracht van de erfschuld die in ons werkt.
We hebben allemaal met die beko­ring te maken,
ik tenminste wel.

Één niet

Allemaal?
Nee! Er is er één,
die haar hoofd niet heeft laten hangen
naar dat verlangen om groot te zijn,
die niet ten koste van anderen
zich heeft laten gel­den,
die niet dacht:
‘Ik maak het zelf wel uit,
niemand hoeft me de wet voor te schrijven’.
Die ene die niet zo dacht, die niet zo deed,
dat is Maria.
Zij was bewaard voor die erfschuld,
in haar hart zat niet die nei­ging
om zich te laten gel­den ten koste van anderen.
En zij zei: “Ja” toen God haar vroeg,
zij zei: “Mij geschiede naar Uw woord”,
“Uw wil geschiede”.

Onze toe­komst

Daarom vieren we vandaag
dat Maria vrij is ge­ble­ven
van het bederf van de dood,
dat zij met ziel en een verheer­lijkt lichaam
deel uitmaakt van die on­voor­stel­bare wer­ke­lijk­heid
die wij de hemel mogen noemen.
En we vieren daarbij ook onze eigen toe­komst:
aan het einde der tij­den
zal God ons een verheer­lijkt lichaam geven,
ook ons lichaam zal een nieuwe schep­ping zijn,
want God als Schepper
heeft ons dit lichaam gegeven.

Een goed mens, die moet lij­den?

Maria heeft dus geen zonde gedaan,
geen verwijt­ba­re fouten gemaakt,
haar hart bleef zuiver.
Vaak denken wij zelf,
als we een goed leven hebben geleid
en God en Maria de plaats hebben gegeven
die aan hen toe­komst,
dat God dat toch wel moet belonen
met mooie cadeaus,
met een gelukkig en voorspoe­dig leven.

Als we naar Maria kijken,
zien we dat het toch wat anders ligt.
Maria had geen kwaad gedaan,
in haar hart was niets gemeens,
zij had alleen maar goed gedaan.

Het lij­den van Maria

Toch heeft zij veel mee moeten maken.
Het lij­den kwam volop op haar pad.
Denk er eens aan
wat het voor een moe­der moet zijn
als die haar enige zoon op jonge leef­tijd moet verliezen,
als die zoon als mis­da­diger ter dood wordt ver­oor­deeld
en een gruwe­lijke dood moet sterven.
En er was meer:
denk aan de reis naar Beth­le­hem,
de stal voor dieren waar zij moest baren,
de vlucht naar Egypte,
of denk aan die keer toen Jezus kwijt was.
“Een zwaard zal je ziel doorboren”,
had de oude Simeon haar ooit voorspeld.
Nee, lij­den bleef haar niet bespaard.
Maar zij heeft dat doorstaan
met die gees­te­lij­ke kracht
die in haar was,
door Gods genade.

Als we moeten lij­den...

Dus als u moet lij­den,
als u verdrie­tig bent,
denk niet dat het een straf is,
denk niet dat God u iets lelijks wil aandoen,
dat Hij u niet ziet zitten.
Het lij­den blijft voor ons ergens een mysterie,
begrijpen kunnen we het nooit helemaal,
het is een be­proe­ving.
We weten alleen:
dan gaan we de weg van Jezus,
dan gaan we de weg van Maria
en die weg van Maria
gaat naar de hemel
waar zij ons is voor­ge­gaan.

Onze bestem­ming

Mens, je bent bestemd voor het geluk,
de weg langs het kruis dat je moet dragen,
gaat naar die ver­heer­lij­king
die Maria ten deel is gevallen.

Laten we vandaag naar haar kijken,
in haar onze eigen bestem­ming zien
en kracht vragen
om te strij­den tegen het kwaad en de zonde,
kracht ook om het lij­den dat ons over­komt
te kunnen dragen,
in vereni­ging met Jezus en met Maria.