Vrede in Oekraïene, laten we wegen naar vrede inslaan

respect voor de waardigheid van de mens verplicht tot vrede

Graag wil ik me aan­slui­ten bij de oproepen van onder meer paus Fran­cis­cus en de Ge­meen­schap van Sant’ Egidio om oorlog te vermij­den en wegen naar vrede in te slaan voor de Oekraïne. De paus noemde de signalen die uit Oekraïene komen "zeer zorge­lijk". De geo­po­li­tieke vragen en zorgen mogen de volhar­dende inzet om de vrede te bewaren en een dialoog te voeren om problemen op te lossen, niet gaan overvleugelen.

Wapens lossen niets op

De zeker­heid die Rusland zoekt om haar eigen vei­lig­heid te garan­de­ren en de intentie van de Verenigde Staten met hun westerse bond­ge­no­ten om niemand van het lidmaat­schap van de NAVO uit te sluiten, zijn serieuze vragen die be­spro­ken moeten wor­den, verhel­derd en vreed­zaam beant­woord, maar ze dienen niet op gewel­da­dige wijze, met de wapens, ‘opgelost’ te wor­den. Haat zaait haat en de ene afgrond roept de andere op. Laten we daarom bid­den om een vreedzame beëindi­ging van dit conflict.

• De bijdragen van Marco Impagliazzo van Sant’ Egidio is hier te vin­den

Na­tuur­lijk is dit niet het enige conflict dat onze zorg en aan­dacht verdient.

Bescherm het leven, bescherm de zwaksten...

De afgelopen week is in de tweede kamer van ons parle­ment gestemd over de afschaf­fing van de vijf dagen bedenk­tijd voor het laten ver­rich­ten van een abortus.

Ik vind het pijn­lijk. Ik kan begrijpen dat vrouwen het als een onrecht­vaar­dig­heid voelen dat een man seksuele ge­meen­schap kan hebben en zo weg kan lopen, terwijl de vrouw met de gevolgen achter blijft. Ik kan ook begrijpen dat vrouwen vaak in grote nood han­de­len als zij abortus laten doen. Ik weet ook hoe be­lang­rijk en goed het is voor een kind als het mag opgroeien in een gezin, met een lief­heb­bende vader en moe­der.

Toch is het ook hierin van groot belang de vrede te bewaren en een moei­lijke situatie niet met geweld op te lossen. Het ongeboren leven is geen tegen­stan­der, het heeft geen schuld, maar net als in oorlogen zijn on­schul­digen ge­mak­ke­lijk slacht­of­fer van de belangen van de 'groten'.

Een samen­le­ving groeit in men­se­lijk­heid als de zwaksten wor­den beschermd: het ongeboren leven, dat kind, én de moe­der. Hulp, liefde, begrip en een welkom dat is wat zij verdienen...

Alles waardoor we laten zien dat ook die ongeboren mens van waarde is, is het waard om te bevor­de­ren en steunen. Het gaat er niet om of de vrouw wel of niet in staat is zelf te beslissen en serieus geno­men moet wor­den, de bedenk­tijd is geen betut­teling van de vrouw, maar een sig­naal dat we als samen­le­ving geven (zoals we dat ook bij andere be­lang­rijke beslis­singen doen) dat we dit ongeboren leven res­pec­teren en er waarde aan hechten.

Laten we bid­den dat de eerste kamer van het parle­ment en de Neder­landse en alle andere over­he­den stappen zullen zetten om de on­aan­tast­bare waar­dig­heid van ieder men­sen­le­ven te be­scher­men.