Witte Donderdag: Wat maakt het leven mooi?
Carlo Acutis en zijn liefde voor de Eucharistie
Op Witte Donderdag gedenken we het Laatste Avondmaal. Maar wat was nu de kern van die avond? Het leven van Carlo Acutis maakt dit duidelijk.
Ik vierde deze bijzondere avond in de kathedraal. Na afloop van de plechtige herdenking van het Laatste Avondmaal was er aanbidding bij het rustaltaar, waar het heilig Sacrament tevoren in processie naar toe was gebracht. Het altaar werd ontbloot en ontdaan van alle opsmuk. Op Goede Vrijdag, dag van het lijden en sterven van Jezus Christus moet alles sober zijn.
Homilie
WAT MAAKT JE LEVEN MOOI?
Dreiging
Vanavond zijn we met Jezus
in de zaal van het laatste Avondmaal.
Er hangt dreiging in de lucht.
De groeiende oppositie van de Joodse leiders,
Judas die de zaal verlaat
om Jezus te verraden.
Jezus beseft maar al te goed
wat er te gebeuren staat.
Het is Zijn laatste avond
en Hij is nog zo jong.
Menselijk gesproken zou je zeggen:
Hoe kan God dit laten gebeuren?
Drie geschenken
Toen, daar in die zaal,
heeft Jezus ons de Eucharistie gegeven,
het sacrament van het priesterschap
en een opdracht om dienstbaar te zijn.
Dat zijn geen drie losse dingen,
ze hangen allemaal nauw samen.
In de Eucharistie vieren en gedenken we
dat Jezus Christus zijn leven
heeft geofferd aan het kruis.
Hij maakte uit iets vreselijks
iets heel moois, een teken van liefde.
Mijn lichaam gegeven voor jou,
mijn bloed voor jou vergoten.
Het priesterschap dat de Heer
op deze avond instelde
moeten we zien in dat licht:
de priester is er om de Eucharistie te vieren
in de viering en met zijn leven
door dienstbaar te zijn aan de mensen,
zoals Jezus dienstbaar was
en zich weggeeft in de communie.
Carlo Acutis
Mogelijk hebt U al weleens gehoord
van Carlo Acutis,
een Italiaanse jongen, geboren in Londen,
die op 15 jarig leeftijd
in 2006 aan acute leukemie gestorven is
en in 2020 zalig verklaard in Assisië
waar hij ook begraven is.
Carlo was een jongen met veel vrienden,
hij hield van voetbal, van dieren en de natuur
en had een passie voor informatica en computers,
een normale vrolijke jongen.
Zijn zelf verworven digitale kennis gebruikte hij
om over God te spreken via internet
en om een website op te zetten
van alle Eucharistische wonderen
in de hele wereld.
Ook het H. Bloedwonder in Alkmaar
en het mirakel van Amsterdam staan erbij.
Hij begon daarmee toen hij elf jaar oud was.
Eucharistie
Dat kwam omdat hij van jongs af aan
een grote liefde had voor de Eucharistie.
Omdat hij het zo graag wilde
en alles over de communie
zelf had geleerd,
vroeg hij om zijn eerste communie
al te mogen doen
toen hij zeven jaar oud was
- een paar jaar eerder dan normaal -
en het werd hem toegestaan.
Hij ging daarna vaak ter communie
en wekelijks biechten.
Inspiratiebron
Maar de heilige communie
was niet zozeer iets
wat hij voor zichzelf graag wilde;
het was niet op hemzelf gericht
maar het inspireerde hem en hielp hem
om altijd blij en opgewekt te zijn
en andere kinderen te helpen,
vooral de kinderen die het thuis
niet zo gemakkelijk hadden
of de kinderen die gepest werden.
Vrijwilligerswerk
Toen hij op de middelbare school zat
deed hij vrijwilligerswerk
onder daklozen en armen
en besteedde zijn zakgeld
om slaapzakken te kopen voor de clochards.
Zijn inspiratie waren allerlei heiligen
en vooral Jezus Christus
die zichzelf geeft in de Eucharistie.
Leukemie
Toen hij die acute leukemie kreeg
beleefde hij dat in die geest:
Hij offerde zijn lijden op
voor de paus en de Kerk
en als de dokters hem vroegen
of hij veel pijn had, antwoordde hij:
“Er zijn mensen die veel erger lijden dan ik”.
Hij zou nu dertig jaar oud zijn geweest,
maar hij is bepaald niet vergeten...
Vier jaar na zijn dood, precies op zijn sterfdag,
kreeg zijn moeder een tweeling.
Dat was voor haar een knipoog van de hemel,
een troost bij het verlies van haar kind.
Toch is Hij met ons bezig...
Het is een wonderlijke geschiedenis,
die jongen heeft maar vijftien jaar geleefd,
mar miljoenen mensen kennen hem nu
en voelen zich door hem geïnspireerd.
Menselijkerwijs zou je zeggen:
Waarom moest dit gebeuren, zo jong,
zo’n goede veelbelovende jongen,
waarom moest hij dit lot ondergaan?
Maar als je op zijn leven terugkijkt
en ziet wat een inspiratie ervan is uitgegaan,
laat je dat toch weer achter met vertrouwen:
“...en toch is God met deze wereld bezig...”,
ondanks alles,
ondanks het kwaad en de zonde,
alles wat we niet kunnen begrijpen,
de dood van jonge mensen, de oorlog en de haat...
De communie concreet
De opdracht om je naasten lief te hebben
die Jezus ons nalaat
wordt concreet in de voetwassing:
de Heer knielt neer en doet een slavenwerkje
in dienende liefde.
Wees dienstbaar aan je naaste,
zo maak je de communie concreet.
Als we de communie ontvangen
moeten we ook ons hart openen voor onze naaste.
Inspiratie en een opdracht
Priesterschap, Eucharistie
en de opdracht tot dienstbaarheid en naastenliefde
die vieren we vandaag
en ze zijn nauw verbonden.
We gaan ter communie
als gedoopte christenen
en ontvangen de Heer Jezus Christus.
Heet Hem welkom in je leven,
laat je door Hem inspireren
tot dienstbare liefde.
Hij weet wat het is
Soms is de weg zwaar,
is er eenzaamheid, pijn en lijden;
Hij weet wat het is;
Hij heeft het zelf ondergaan en doorstaan;
ontvang de liefde van Christus,
de kracht om door te gaan
door de heilige communie
die wij ontvangen..
Kort maar krachtig
Het leven van de jonge Carlo Acutis
inspireert vele mensen ,
vooral veel jongeren.
Zijn voorbeeld helpt anderen
om mooie keuzes te maken.
Ja, het was maar een kort leven,
vijftien jaar...
Maar in zo’n korte tijd
kan één mens, zonder ophef of poeha
vele anderen inspireren
tot een weggegeven leven
in het voetspoor van Jezus.
Wat maakt het mooi?
Ons leven wordt mooi en van waarde,
niet per se door de lengte ervan,
niet perse door prestaties, geld of aanzien,
maar door het spoor dat we trekken
en de herinnering die we achter laten,
door de schoonheid van ons leven.
En het was mooi
als de liefde erin was.
