Ondanks alles is er hoop...

De Heer is verrezen

Hoogte­punt van het li­tur­gisch jaar is de PAASWAKE. Die heb ik in de Ka­the­draal gevierd met het doopsel van een vol­was­se­ne, zoals dat ook in veel andere kerken van ons bisdom plaatsvond. Pasen is licht in een donkere wereld, omdat de Heer verrezen is.

Het koor van de Indonesische ge­meen­schap heeft de Paas­wake mooi gezongen. Na afloop hebben we nog even een foto gemaakt. Mooi vond ik ook dat de koorle­den voor de Paas­wake samen wil­den bid­den. Dat heb ik ook ervaren: de Paas­wake was met geloof gezongen.

Hieorn­der volgt de homilie die ik in de Paas­wake heb gehou­den

homilie

Ondanks alles is er hoop!

Licht

Zalig Pasen aan U allen!
We zijn deze Paas­wake in het duister be­gon­nen.
Want het ziet er in de wereld donker uit,
dag aan dag wor­den we ermee gecon­fron­teerd.
Maar we hebben het licht doorge­ge­ven
dat van de Paas­kaars kwam,
symbool van de verrezen Heer.
Ondanks alles, toch is er hoop.

Vrouwen bij het graf

Het zijn in deze nacht de vrouwen
die in het evan­ge­lie centraal staan .
Zij had­den onder het kruis gestaan
en waren met Jezus verbon­den ge­ble­ven
tot op het moment van Zijn dood.
Nu zijn ze er weer:
met welriekende krui­den
komen ze naar Jezus’ graf.
Daar horen zij als eersten
de blijde bood­schap van het Paas­feest.
Ze hebben dus
geen afstand geno­men
omdat alles toch afgelopen was,
ze zijn niet weg ge­ble­ven,
hun liefde en hun hoop
waren met de dood van Jezus
niet afgelopen.
Ze zijn er weer als eersten,
zij zijn trouw ge­ble­ven.
Hun liefde was sterker dan Zijn dood.
Zij mochten dan ook
als eersten de bood­schap ont­van­gen:
Hij is niet hier, hij is verrezen.
Want ondanks alles is er hoop.

Maria

Ook Maria de moe­der van Jezus
had onder het kruis gestaan.
Enkele van de laatste woor­den van Jezus
waren tot haar gericht geweest.
Een mon­de­linge overleve­ring zegt
dat zij als eerste de verrezen Heer
heeft mogen zien.
Ook zij had de hoop niet opge­ge­ven,
had het bijltje er niet bij neer gegooid,
ook niet na alles wat er was gebeurd.

De steen

De vrouwen von­den de steen weg­gerold van het graf,
zij zagen dat in die plaats van dood en duisternis
het licht was binnen geko­men.
Het graf was leeg.

Die steen ligt soms ook op ons hart,
dan is het duister om ons heen.
De wereld­pro­ble­men raken ons,
we leven mee met de vre­se­lijke situatie in Oekraïne
en ook in ons eigen leven
en om ons heen
is er gere­geld van alles
dat ons beklemmen en beangs­tigen kan.
Maar we be­gon­nen van­avond in het donker
en op het moment
dat wij dat bran­dend kaarsje droegen
was er toch wat licht en warmte
en mis­schien ging het U ook wel zo
dat dit kleine lichtje dat we droegen
meer indruk maakt dan de duisternis om ons heen.
Dat is Pasen.
Ondanks alles is er hoop.

Herinner je...

Wat heeft die vrouwen geholpen?
Na­tuur­lijk was er in hen al de kracht van de liefde,
anders had­den zij niet bij het kruis gestaan
en waren zij nu niet als eersten
bij het graf te vin­den.
Maar die twee mannen - engelen -
in stralend wit kleed,
die mel­den dat de Heer verrezen is,
wijzen naar iets wat eer­der gebeurd was,
naar wat de vrouwen in Galilea had­den mee­ge­maakt:
toen had Jezus al gezegd
dat Hij door lij­den en dood zou gaan
maar op de derde dag zou verrijzen.

Terug naar Galilea

Galilea is de landstreek
waar de leer­lin­gen hun roe­ping had­den ervaren.
Daar had de Heer hen uit­ge­no­digd
om met Hem mee te gaan.
De engelen vragen dus de vrouwen
om terug te denken aan dat begin.
Soms moeten we in donkere momenten
terug gaan in gedachten naar het begin
en zien hoe God ons heeft geleid
en naar de inzichten
die Hij ons heeft gegeven
om het met over­tui­ging te kunnen herhalen:
ondanks alles is er hoop.

Galilea was een landstreek
waar allerlei soorten mensen woon­den,
het werd “Galilea van de hei­denen” genoemd.
Net als de leer­lin­gen toen
leven wij in een heel gemêleerde maat­schap­pij,
mensen van allerlei culturen,
meer dan de helft is niet gelovig
en er komt van alles op ons af,
maar hier heeft de Heer ons ge­roe­pen
om Hem te volgen en christen te zijn.

Ook de apos­te­len zullen te horen krijgen
dat ze terug moeten gaan naar Galilea,
dat ze daar de verrezen Heer zullen zien
en in het evan­ge­lie volgens Johannes
gebeurt dat let­ter­lijk doordat die verrezen Heer
hun het moment van hun roe­ping
opnieuw laat beleven
in een won­der­ba­re vis­vangst.
Dat doet hen weer opnieuw inzien:
ondanks alles is er hoop
want de Heer is verrezen.

Terug­denken aan je roe­ping

Denk aan je roe­ping!
Vergeet niet die momenten
dat de levende Heer je heeft aan­ge­spro­ken,
dat Zijn bood­schap je raakte,
dat je het won­der ervaarde
en je mis­schien zelfs een lij­den
kon plaatsen in per­spec­tief.
Sta op met de verrezen Heer
uit duisternis en dood
en kom tot leven, leef uit hoop.

Welkom aan de dopeling

Die uit­no­di­ging geldt vandaag bij­zon­der Marjoleine
die het heilig doopsel en vormsel zal ont­van­gen;
ook in allerlei andere kerken in ons bisdom
wor­den in deze nacht vol­was­se­nen gedoopt.
Welkom, Marjoleine!
Deel in de vreugde en de hoop
die de verrezen Heer je geeft.
De Heer heeft jou aan­geraakt en uit­ge­no­digd.
Daar zijn we dank­baar voor.
We wensen jou en ons allen
dat nooit de duisternis van dood en graf
maar de hoop die de ver­rij­ze­nis ons schenkt
- al is dat vlammetje soms klein en zwak -
ons leven rich­ting zal geven.