Benedictinessen in Oekraïne, Titus in het kamp, diakens omgekomen....

De grondtoon van ons leven is Pasen!

Op Paas­zon­dag was ik in de sint Nicolaas­basi­liek voor de heilige Mis die via Euro­vi­sie in ver­schil­lende Europese lan­den werd uitgezon­den, voor­af­gaand aan de zegen Urbi et Orbi van paus Fran­cis­cus. In de door de Capella Nicolai o.l.v. Giles Brightwell fraai gezongen Mis waren vele gelo­vi­gen: een half uur voor de vie­ring zat de kerk al vol...

Tijdens de Mis moesten dan ook de deuren wor­den gesloten. Pastoor Eric Fennis con­ce­le­breerde en diaken Rob Polet assis­teerde.

Homilie

Pasen!

Pasen is het feest van licht en leven,
want de Heer is verrezen,
Hij heeft de dood overwonnen.
Dat is de kern van ons chris­te­lijk geloof
dat we op de Dag van de Heer belij­den en vieren,
want iedere zon­dag is een vie­ring van Pasen,
en iedere Eucha­ris­tie een vie­ring van het Paas­mys­te­rie,
maar vandaag is er niets anders
dan dat stralende licht:
we vieren het Pasen van de Heer!
Hij heeft de dood overwonnen.

Een streepje licht

Wat betekent dat nu concreet voor ons leven?

Het betekent dat er voor iemand
die in Jezus gelooft
altijd hoop en uit­zicht is,
zelfs in je grootste verdriet
is er nog een deur of een raampje
dat open­staat,
zelfs in de grootste duisternis
is er toch een streepje licht,
een kleine ope­ning
die je hart meer mag bepalen
dan al dat donker om je heen.

Slotzusters in Oekraïne

Weken gele­den zag ik de foto’s
van zusters Bene­dic­ti­nessen in Oekraïne.
Zij waren een jaar tevoren daar geko­men
in een nieuwe abdij
om in een zogeheten slot­kloos­ter
te bid­den en zich terug te trekken.
Nu wer­den zij overspoeld
door vluch­te­lingen
en hun dag-ritme werd vol­ko­men verstoord;
en dan de onzeker­heid:
zou­den de bommen ook hun abdij bereiken?
Maar zij straal­den van vreugde!
Onbe­grij­pe­lijk? Naïef?
Nee, want Christus is verrezen!
En dit is wat de Heer ons keer op keer zegt:
“Wees niet bang. Vrede zij met je”
Er was vreugde bij die zusters
omdat zij Christus mochten herkennen
in de vluch­te­lingen,
en leven kon­den geven.
Niet het leed en de pijn en de oorlog
had­den de over­hand,
maar het leven dat de dood overwon;
er was vrede in hun hart.

Titus Brandsma

Op 15 mei zal paus Fran­cis­cus
onze land­ge­noot, de Karmeliet
pater Titus Brandsma
in Rome heilig verklaren.
Professor en rector magnificus
van de Uni­ver­si­teit van Nijmegen
werkte hij er hard aan
om de Nazi-ideo­lo­gie
actief en in woord en geschrift te bestrij­den.
De Nazi’s zetten hem gevangen
en voer­den hem tenslotte af
naar con­cen­tratie­kamp Dachau.
Wat opviel waren zijn
gees­te­lij­ke onaantast­baar­heid,
zijn vrede en sereni­teit
temid­den van alle be­proe­vingen.
Om hem heen ellende, geweld en haat,
hij­zelf, verma­gerd en bleek,
was rus­tig, met vrede.
Hij probeerde anderen te steunen,
te troosten waar hij kon
en biecht te horen
en hij hield op Goede Vrij­dag in het kamp
staande tussen de andere ge­van­ge­nen
in zijn bajes-pak
een in­druk­wek­kende lezing over lij­densmys­tiek.
Zo was hij een Paas-christen:
niet de uiter­lijke omstan­dig­he­den
- hoe moei­lijk ook -
maar de vrede die Jezus
na Zijn ver­rij­ze­nis aan de apos­te­len wenste,
die had de over­hand.

15 jaar gele­den: twee diakens kwamen om...

Het is dit jaar vijf­tien jaar gele­den
dat twee jonge mannen,
net diaken gewijd voor ons bisdom,
in voor­be­rei­ding op de pries­ter­wij­ding,
door een vre­se­lijk ongeluk
om het leven kwamen.
Een pries­ter die bij hen was
heeft het net overleefd.
Er ging een schok door ons bisdom,
gooide God Zijn eigen glazen in?
Nee, er was een ander besef,
van een diepere wer­ke­lijk­heid,
die tot uiting kwam toen hun lichamen
de ka­the­draal wer­den uit­ge­dragen.
Het galmde door die grote kerk:
“Hij is verrezen, Hij is verrezen”.
Tussen alle tranen door,
was er dit besef:
Dit is niet het einde!
En dat is het:
je kunt de wer­ke­lijk­heid pas aan­vaar­den,
je kunt het aardse bestaan pas verstaan
als je het eeuwig leven aan kunt nemen,
als je gelovig gaat begrijpen
dat Jezus door lij­den en dood
naar het leven is gegaan.

De grond­toon

Er gaat zoveel fout in onze wereld,
klimaat­ver­an­de­ring, plastic-soep, ver­vuiling,
oorlogen en virussen en zoveel meer,
als het dich­ter­bij komt
ervaren we die bedrei­gingen sterker,
maar laat de grond­toon bij dat alles zijn:
Dit is niet alles. Er is meer.
Hij is verrezen!
Zozeer heeft God je liefgehad.

Dat ver­trouwen, dat geloof
geeft ons een kracht
in moei­lijke tij­den
en om met Gods hulp
iets aan al die wereld­pro­ble­men te doen.

Zalig Pasen!