Wat is de kern?

Ledendag Vereniging voor Latijnse Liturgie; feest van Matthias

Zater­dag 14 mei, feest­dag van de heilige apostel Matthias, vierde de vereni­ging voor Latijnse Li­tur­gie haar leden­dag in en rond de Sint Vitus­kerk in Hilversum. Ik was daar voor de heilige Mis en een lezing over de heilige Maagd Maria in het Romeins Missaal en het Maria-missaal. Het zal vermoe­de­lijk voor het eerst zijn geweest in de ge­schie­de­nis van café Dudok aldaar dat de zaak vol zat met belang­stel­len­den voor een derge­lijk thema!

Maar we hiel­den het rus­tig. Ik heb weinig meer dan koffie, thee, broodjes en soep over de toon­bank zien gaan, waar normaal - zeker met het mooie, zonnige weer van die dag - het bier niet aan te slepen zal zijn.

(foto­se­rie onderaan: Wim Koopman)

Matthias

De leden­dag begon in de prach­tige Vitus­kerk met zang van de Schola Cantorum van de Sint Vitus. De pastoor van de Vitus, Jules Dresmé, Pastoor Cor Mennen en pastoor Jochem van Veldhoven con­ce­le­breer­den, diaken E. Veldman assis­teerde.

De heilige Matthias is de apostel die door het lot werd aangewezen toen de apos­te­len de open gevallen plek moesten opvullen, die Judas door zijn verraad en verhan­ging had achter gelaten. Zo was het twaalftal van apos­te­len weer compleet toen de Kerk zich open­baarde op het Pinkster­feest. De homilie die ik bij deze gelegen­heid heb gehou­den (bij het evan­ge­lie Jo. 15, 9-17) vindt U hier­on­der.

In het café: lezing en pre­sen­ta­tie Kyriale parvum

Na de Mis werd het pro­gram­ma dus ver­volgd in café Dudok, achter het station in Hilversum. Bij Dudok was een wat in­for­melere sfeer, maar het was er wel gezellig. De lezing die ik er heb gehou­den zal later wor­den ge­pu­bli­ceerd. Na de lezing was er nog een (korte) jaar­ver­ga­de­ring en werd het Kyriale parvum ge­pre­sen­teerd dat de Vereni­ging heeft uit­ge­bracht. Ik kreeg een eerste exemplaar ge­pre­sen­teerd. Met dit boekje waarin de be­lang­rijk­ste Gre­go­ri­aanse Missen zijn opgeno­men, hoopt men de pa­ro­chies aan het zingen te krijgen, niet alleen de koren maar ook de andere aanwe­zige gelo­vi­gen. Het boekje kost € 10,- maar bij grotere afname is kor­ting moge­lijk. Het Kyriale is verkrijg­baar bij de Vereni­ging voor Latijnse Li­tur­gie.

De dag werd af­ge­slo­ten met een Latijnse vespers, wederom door de schola keurig gezongen.

Homilie

Wat is de kern?

De kern is het geven van je leven.
Dat was zo voor Jezus,
die Zijn leven voor ons gegeven heeft
en zo verlos­sing heeft gebracht,
en dat is ook zo voor ons.
De kern van ons leven is geven,
want het grootste gebod is de liefde
en liefde is geven.

Het gebod van de liefde

Ja, het eerste gebod is lief te hebben:
de liefde tot God
- “blijft in mijn liefde” -
en het tweede daaraan gelijk,
de liefde tot de naaste
- “Dit is mijn gebod,
dat gij elkaar liefhebt zoals ik U heb liefgehad” -.

Wat voor liefde?

Dat is dus niet de liefde
die zo vaak bezongen wordt
in allerlei liedjes:
het is niet de liefde van de mooie gevoelens,
niet die van de passie
of die van de aantrek­kings­kracht.
Die liefde is voorbij
als het senti­ment, het gevoel verdwijnt
of de passie uitblust.
Maar de liefde die de kern is van ons leven
is een liefde van de wil en van inzet,
die zal zich uiten in concrete daden,
waarin we ons hart hebben gelegd,
een gevend, zelfs prijs­ge­vend hart.
Want: “Niemand kan groter liefde hebben,
dan hij die zijn leven geeft”,
zoals Jezus vandaag in het evan­ge­lie zegt.

Blok­kades voor de liefde

Blok­kades voor de liefde zijn er vele,
want in onze tijd, mis­schien veel meer dan vroe­ger,
is het moei­lijk om jezelf los te laten:
je eigen gedachten, je eigen plannen,
je eigen “grip” op de wer­ke­lijk­heid.
Indi­vi­dua­lis­me en narcisme
zijn twee woor­den
waar­mee onze westerse samen­le­ving
wel wordt getypeerd.
We zijn gewend dat we alles
zelf kunnen regelen en bepalen
en veel mensen zijn niet meer gewend
om met anderen te delen,
zoals dat vroe­ger in de grote ge­zin­nen wel moest.
Toch is het goed voor ons
te moeten delen,
niet alleen onze eigen gang te kunnen gaan,
reke­ning te moeten hou­den met anderen,
iets te moeten opgeven
voor een dienst aan anderen.

Waar liefde heerst

Voor veel mensen is die gevende liefde
echter wel dege­lijk de kern van hun bestaan,
bij­voor­beeld omdat zij man­tel­zor­ger zijn
of zich aan vrij­wil­li­gers­werk hebben gebon­den
ten dienste van armen
en van mensen die beperkt zijn
in mid­de­len en moge­lijk­he­den,
omdat hun leven een leven voor anderen is.

Wat is je rijkdom?

Dat wat we geven of moeten geven
is niet altijd ge­mak­ke­lijk,
toch is het onze rijkdom.
Onze rijkdom is niet wat we hebben,
maar wat we weten te geven.
Een moe­der zat met een onrus­tig kind
ooit bij mij in de kerk
en zij beklaagde zich
dat ze nooit eens rus­tig gelegen­heid had
om te bid­den.
Maar de liefde en de zorg voor haar kind
was mis­schien wel haar allermooiste gebed!
Alles wat we met liefde trachten te doen
wordt tot een gebed
als we het tege­lijk voor onze Schepper doen,
die ook de Gever is van alle goeds.

De vreugde van Jezus

Wat was de vreugde van Jezus,
de vreugde waarover Hij hier in het evan­ge­lie spreekt?
Het is de vreugde
helemaal en vol­ko­men van Zijn Vader te zijn,
in Zijn liefde te blijven.
Zo wordt ons leven mooi en uitstralend
wanneer het beheerst wordt door die liefde
van helemaal van de Vader te willen zijn,
los te laten, te geven, te ver­trouwen, over te geven,
en er zijn voor anderen.
Leef in dank­baar­heid en geef jezelf,
zoals je dat kunt in je eigen situatie;
zo wordt ons leven
een prach­tig geheel, een ge­tui­ge­nis van liefde.

Heilige Titus

Deze zon­dag wordt Titus Brandsma
heilig verklaard,
samen met negen anderen
onder wie Charles de Foucauld.

Titus Brandsma gaf zijn leven
uit liefde tot God
en voor recht­vaar­dig­heid en respect
voor de waar­dig­heid van de men­se­lijke persoon,
door zich in te zetten
tegen de rassenleer van het Nazisme
en door pries­ter voor anderen te blijven
ook al was hij er zelf slecht aan toe.
Zo werd zijn dood in het con­cen­tratie­kamp
een offer van liefde.

Heilige Charles

Charles de Foucauld leefde
in de een­zaam­heid van de woes­tijn
het verborgen leven van Jezus in Nazareth
en de verborgen presentie van Jezus
in de heilige Eucha­ris­tie.
Zij gaven zich­zelf,
ieder op hun eigen manier,
met liefde.
De kern van hun leven was geven,
gevende liefde.