Oneindig groot en diep in je verborgen....

Het mysterie van de heilige Drie-eenheid

Wie is God? Dat is de vraag waarop het mysterie van de heilige Drie-een­heid stamelend een ant­woord geeft: Vader, Zoon en heilige Geest. Zo zijn we gedoopt, in die naam beginnen we ons gebed. Maar kunnen we God wel kennen?

Homilie

Onein­dig groot én diep in je verborgen...

HEILIGE DRIE-EENHEID C. Ka­the­draal

Au­gus­ti­nus

Over de grote kerk­va­der Au­gus­ti­nus wordt ver­teld
dat hij eens over het strand liep,
terwijl hij nadacht over hoe hij de Drie-een­heid
- God: Vader, Zoon en heilige Geest -
kon begrijpen en verklaren.
Hij liep daarbij langs een kind
dat bezig was water in een zelf gegraven kuil te scheppen.
Waarop Au­gus­ti­nus vroeg:
“Wat ben je aan het doen?”
“Ik ben de zee in mijn kuil aan het scheppen”,
ant­woordde het kind,
waarop Au­gus­ti­nus zei:
“Maar dat kan toch helemaal niet,
de zee is veel te groot voor jouw kuiltje”.
Waarop het kind
de heilige bis­schop zou hebben geant­woord:
“Zo zul jij nooit de heilige Drie-een­heid
kunnen begrijpen”.
Het mysterie van God is te groot,
Hij past niet in ons denkraam,
al ben je nog zo geleerd.

Men­se­lijke voor­stel­lingen

Dit verhaal is waar­schijn­lijk een legende
uit latere eeuwen,
maar het maakt ons wel iets dui­de­lijk:
God, het geheim van de heilige Drie-een­heid
gaat ons denken ver te boven.
Som­mi­gen stellen God voor
als een oude man met lange baard,
maar dat is maar een men­se­lijke voor­stel­ling na­tuur­lijk;
som­mi­gen zien de heilige Geest als een duif
die boven een jonge en oude koning zweeft,
vader en zoon,
maar dat is na­tuur­lijk maar een men­se­lijke voor­stel­ling.
Die voor­stel­lingen kunnen ons soms helpen
en dat is dan prima,
maar we moeten niet vergeten
dat dit maar een voor­stel­ling is,
zoals de hemel geen feestmaal is
waar we rijst van gou­den bordjes eten,
en dat we God niet kunnen begrijpen,
dat Hij de totaal andere is.

Té men­se­lijk beeld?

Ik heb het idee dat som­mi­ge mensen
die zeggen niet in God te geloven
daarbij denken aan zo’n kin­der­lijk, men­se­lijk
beeld van God.
Maar Hij gaat uit­ein­delijk
ons voor­stel­lings­ver­mo­gen vol­ko­men te boven.
God is te groot voor ons,
Hij past niet in ons kuiltje.

Waarom?

We kunnen allerlei vragen stellen
en na­tuur­lijk komt de vraag “Waarom”
vaak in ons op,
bij lij­den, bij oorlog en kwaad vooral,
maar ook die vragen
blijven onze men­se­lijke cate­go­rieën.
Tegen­over God is er uit­ein­delijk
- hoe moei­lijk dat soms ook is -
niets anders te doen
dan te komen tot ver­trouwen en overgave,
als iemand Zijn bestaan tenminste niet ontkent
en denkt dat alles toeval is.

God blijft een mysterie...

Navol­ging

Na­tuur­lijk ligt dat iets anders bij Jezus,
omdat we Hem in Zijn men­se­lijke natuur
hebben leren kennen.
We kunnen ons ge­mak­ke­lijk voor­stel­len
hoe Hij langs het meer van Galilea liep
of hoe Hij Zijn lij­densweg ging en de kruis­dood stierf.
Zijn men­se­lijk han­de­len staat dichter bij ons
en dat is een bron van in­spi­ra­tie
om Hem na te volgen,
met als kern van Zijn leven:
Heb God lief, heb je naasten lief,
heb je vijan­den lief.

Zijn stem in ons

Ook is er nog de heilige Geest.
Die lijkt mis­schien het meest mysterieus.
Tege­lijker­tijd is die voor ons
vaak het meest concreet
omdat Hij woont in ons hart.
Zijn stem klinkt in ons
in de stem van ons geweten,
ons aanvoelen van wat goed is en wat niet.
In het evan­ge­lie zegt Jezus er vandaag over:
“...de Geest der waar­heid...
zal je tot de volle waar­heid brengen”.

Franz Jägerstätter

Er zijn mensen geweest en ze zijn er vast nog
die moesten schieten om te doden,
maar de trekker niet kon­den overhalen;
de stem van hun geweten verbood dat.
Er zijn mensen die niet hebben gedaan
wat hun geweten verbood,
ook al wisten ze dat de con­se­quenties
verschrikke­lijk zou­den zijn.
Zo iemand was bij­voor­beeld Franz Jägerstätter,
die om gewetensbezwaren
wei­gerde dienst te nemen
in de Wehr­macht onder de Nazi’s.
Een in­druk­wek­kend leven.
Niet dat hij altijd zo’n brave figuur was geweest,
maar op een gegeven moment
werd Franz Jägerstätter geraakt
door de kracht van de Geest
en hij begon die inner­lijke stem te volgen,
die hem zei wat goed of fout was;
die stem die zijn geweten was,
werd zijn leidraad.
Hij werd hierom ter dood ver­oor­deeld,
“Wehrkraft-zersetzung” noem­den ze het,
ondermij­ning van het moreel van het leger.
Maar hij had wél moraal!
De Kerk heeft hem later zalig verklaard
om zijn trouw aan het geweten.

Gewetens­vol leven

In feite maakt dat
of we een goed mens zijn of niet.
Wie gewetens­vol leeft en handelt,
komt in de hemel.
Die wordt geleid door de heilige Geest.

Onrust

Diezelfde Au­gus­ti­nus over wie
dat verhaal van daarnet de ronde doet,
heeft ook gezegd:
“Onrus­tig is ons hart,
totdat het rust vindt in U“.
Als je niet doet wat je geweten je ingeeft,
word je onrus­tig,
er komt een onrust in je leven
en die stem dooft uit,
die stem van het geweten.
Als we God gevon­den hebben,
komt er een zekere rust in ons leven,
omdat we een leidraad hebben
van leven en han­de­len
en omdat het besef van onze eigen nie­tig­heid
tegen­over de groot­heid van God
ons ook tot overgave brengt.

Hoe we God kennen

God is onein­dig groter
en anders dan alles wat we kunnen denken
en Hij is tege­lijk aanwe­zig in ons hart
in ons aanvoelen van wat goed is en beter.
En Hij is ons in het leven van Jezus
heel concreet nabij geko­men
en ons vóór komen leven
hoe we mens kunnen zijn
naar Gods hart.
Zo hebben we God leren kennen
als de heilige Drie-een­heid.

Over die God gaat het vandaag:
Vader, Zoon en heilige Geest.
In Zijn naam zijn wij gedoopt.