Sacramentsdag - Is livestream niet voldoende...?
Sacramentsprocessie in Amsterdam
Zondag 19 juni was het eindelijk weer mogelijk: de sacramentsprocessie in Amsterdam trok uit na een feestelijke hoogmis in de O.L. Vrouwe (Moeder Gods-)kerk aan de Keizersgracht in Amsterdam. De processie had een bijzonder tintje doordat de Syrisch-Orthodoxe aartsbisschop erbij was, op de dag waarop zijn gemeenschap de Armeense genocide herdacht.
Syrisch-Orthodox
Aartsbisschop Mor Polycarpus Augin Aydin van de Syrisch-Orthodoxe kerk van Antiochië in Nederland nam samen met de priester van de Syrisch orthodoxe kerk Abuna Saliba Antonios deel aan de processie en sprak de gelovigen na de zegen met het heilig sacrament toe, waarna beide geestelijken in het Aramees een geestelijk lied zongen. Tot besluit hebben de aartsbisschop en ik samen de zegen gegeven.
Al vele jaren delen de Latijnse Rooms katholieken de kerk met de Syrisch-Orthodoxen, die na het vertrek van de Redemptoristen eigenaar geworden zijn. We zijn dankbaar voor de goede samenwerking al gedurende zoveel jaren.
De Armeense genocide was de eerste genocide (volkerenmoord) van de twintigste eeuw en heeft zo’n anderhalf miljoen christenen in de streken van Klein-Azië het leven gekost.
Wie waren er?
Rector kanunnik Rafael Ojeda concelebreerde samen met priester Eugen Graas, die de avond tevoren in Amsterdam was aangekomen om daar zijn dienst te beginnen in de kerk en de gemeenschap die door priesters van de prelatuur van het Opus Dei wordt verzorgd.
Naast gelovigen van allerlei culturele achtergronden, waren de zusters missionarissen van de naastenliefde (zusters van Moeder Teresa) aanwezig, evenals toegewijde zusters van de Emmanuëlgemeenschap, vertegenwoordigers van het Marialegioen, de kinderen van de eerste heilige communie in hun bruidjes-jurken, heralds of the gospel en anderen.
Hieronder volgt de homilie die ik heb gehouden
Homilie
Is livestream niet voldoende?
SACRAMENTSDAG O.L. VROUWEKERK AMSTERDAM
Een prachtig feest
Broeders en zusters,
We vieren vandaag een prachtig feest.
Sacramentsdag verbindt ons
met het hart, de bron en het hoogtepunt
van ons geloof:
de heilige Eucharistie.
Deelname?
Aan de Eucharistie kunnen we deelhebben
door de heilige communie
te ontvangen,
maar er is méér.
De viering van de Eucharistie
is de viering van het Paasmysterie,
het lijden, sterven en verrijzen
van Jezus Christus onze Heer.
We worden in feite uitgenodigd
om onder Jezus’ kruis te gaan staan
en Zijn verrijzenis te vieren.
Livestream voldoende?
Misschien dat de een of ander zou denken:
kan ik niet net zo goed naar de televisie kijken
of naar de livestream van de kathedraal of mijn parochie?
Dan ben ik toch ook bij de Mis betrokken
en maak ik alles mee?
Toch is dat niet voldoende!
Dat is omdat het gaat om de bron van ons christen-zijn,
omdat we gemeenschap zijn,
omdat we samen vieren.
Natuurlijk zijn de Missen op TV of livestream
prachtige mogelijkheden
maar het is ánders
wanneer we samen alleen op afstand verbonden zijn.
Waarom samen komen?
We zijn geroepen
om bijeen te komen,
als gemeenschap betrokken te zijn.
Jezus heeft gewild dat we samen kerk zouden zijn;
de leerlingen waren bijeen
toen de heilige Geest op hen neerdaalde,
ze waren samen
toen de verrezen Heer verscheen,
ze ontmoetten de Heer
in de gemeenschap van de Kerk.
Wiens offer is het?
Ook de viering van de Eucharistie
is iets van ons samen.
Want natuurlijk is de priester zeer belangrijk,
zonder priester geen Eucharistie,
maar voordat de priester de canon begint
- het eucharistisch gebed -,
nodigt hij uit:
“Bidt broeders en zusters,
dat mijn en uw offer aanvaard kan worden...”.
De Eucharistie is offer, niet alleen van de priester,
maar van ons allen
die aanwezig zijn, méébidden en méézingen
en ons verenigen met wat op het altaar gebeurt.
Wij vieren als gemeenschap...
Carlo Acutis
In 2020 is Carlo Acutis zalig verklaard.
Hij was een jongen die van gamen hield,
maar onder meer ook een website heeft opgezet
met alle Eucharistische wonderen.
Ook het sacrament van mirakel van Amsterdam
staat daar bij.
Carlo was vooral geïnspireerd door de Eucharistie
om goed te zijn voor anderen.
Hij kreeg leukemie
en is in 2006, op vijftienjarige leeftijd gestorven.
Toen zijn ziekte zich openbaarde,
zei hij dat hij het lijden dat hij moest ondergaan
wilde opofferen voor de paus en voor de Kerk.
En als mensen hem vroegen of hij pijn had,
zei hij altijd dat andere mensen
meer te lijden hadden dan hij.
Lijden als roeping
Hij nam het lijden dus moedig aan uit Gods hand
en hij geloofde dat dit lijden
niet zonder zin en betekenis was.
Hij dacht niet aan euthanasie of zo,
maar hij dacht aan dat lijden
als aan een roeping.
Hoe kwam dat, hoe kon hij dat?
Dat kwam omdat hij leefde met de Eucharistie,
met Jezus Christus
die zijn leven voor ons mensen
heeft opgeofferd.
Wij komen hier samen,
iedereen met zijn eigen levensverhaal,
verdriet en vreugden zitten daarin.
Van hieruit gaan we de straat op
en straks terug naar huis,
maar in onze ziel, in ons hart
is er iets veranderd:
we hebben hier onze pijn, ons verdriet
én onze vreugde in gebed beleefd,
verenigd met Jezus Christus.
We verlaten de kerk
met Jezus Christus in ons hart.
Communie
Het mooiste is als we de heilige communie
kunnen ontvangen in de Mis,
binnen de viering van de Eucharistie,
vanwege het méé-vieren van Jezus’ offer
waar de communie de vrucht van is.
Hier vragen we kracht om
met Jezus Christus onze weg te gaan
en ook om onze offers te kunnen brengen.
Processie
We vieren wat Jezus voor ons heeft gedaan
en ontvangen de kracht om Hem na te volgen.
We vieren dus in de Eucharistie
dat Jezus Christus
zichzelf aan ons geeft
als voedsel voor onze ziel.
We hebben Hem hier ontmoet
en zo gaan we straks naar buiten;
met de Heer onder ons,
onder de gedaante van het Brood
in de sacramentsprocessie.
Die processie is een beeld van ons leven:
ons leven is een pelgrimstocht,
een processie,
de Heer is in ons midden.
Hij is vaak verborgen,
zoals hier onder de gedaante van het brood,
maar wie Hem zoekt,
zal Hem vinden.
Charles van Jezus
Samen met Titus Brandsma
werd op 15 mei
ook Charles de Foucauld heilig verklaard.
Die had zijn geloof allang verloren
in een leven dat op heel andere sporen zat,
maar op een gegeven moment in Parijs
- hij zat met vele vragen -
begon hij te bidden:
“Heer, als U bestaat,
laat me U dan kennen”.
Toen kwam het goed,
hij werd broeder Charles van Jezus.
Hij mocht ervaren:
Als je je hart opent,
zul je God ontmoeten.
Andere wereld
Als we langs de grachten gaan
zullen weer heel veel mensen
niet weten wat het precies betekent
wat zij zien;
zij doen een indruk op
en vangen een glimp op
van een heel andere wereld
als de Heer in de monstrans voorbij wordt gedragen.
Wijzelf die de Heer in de communie ontvangen,
die Hem in ons hart mee-dragen,
zijn uitgenodigd om zelf zo’n monstrans te zijn:
en door onze woorden en daden,
onze manier van zijn,
de verborgen Heer present te stellen,
zodat mensen Hem kunnen leren kennen.
Moge Hij door ons kunnen handelen...
