Ben je sterk of ben je zwak? Petrus en Paulus wijzen de weg!

Bezoek aan de abdij van Egmond

Op het hoog­feest van de apos­te­len Petrus en Paulus was ik in de Abdij van Egmond, op uit­no­di­ging van de nieuwe abt, Thijs Kete­laars, voor de vie­ring van de Eucha­ris­tie en een bezoek aan de ge­meen­schap. We vier­den twee heel ver­schil­lende karakters in die heilige apos­te­len!

(onder dit bericht zijn zwart-wit foto's geplaatst die ik uit de abdij van Egmond mocht ont­van­gen)

Verlies

De abdij heeft onlangs het verlies moeten ver­werken van de nog jonge broe­der Erik. Gelukkig is er wel enig uit­zicht op nieuwe roe­pingen, want de commu­ni­teit kan ver­ster­king gebruiken.

Magazine

Na de fees­te­lij­ke Eucha­ris­tie­vie­ring heb ik met een aantal broe­ders ge­spro­ken, waar­on­der na­tuur­lijk de Abt en de emeritus-abt, br. Gerard Mathijsen. Ik kreeg een prach­tig foto­boek overhan­digd van de Abts­ze­gening en het onlangs ver­sche­nen magazine "Adelbert", dat 1100 jaar reli­gi­eus leven in Egmond gedenkt.

Translatie

Dat reli­gi­eus leven begon met de translatie van het gebeente van de heilige Adelbert, dat nu in de abdij wordt bewaard en van wie jaar­lijks op en rond 25 juni de feest­dag wordt gevierd in de abdij en op de Adel­ber­tusakker. Mgr. Van Luijn heeft dit keer toen gepontifi­ceerd.

Tentoon­stel­ling en klooster­bedrijf

Van br. Gerard kreeg ik daarna een rond­lei­ding over de ten­toon­stel­ling die de 1100 jaar gedenkt en bezochten we de winkel en de kaarsenmakerij, waar br. Columba met en­thou­siaste vrij­wil­li­gers de Abdij­kaarsen tot stand brengt.
De winkel met alles wat daarbij komt wordt nu geleid door Leo Fijen, die daar een flink deel van de week te vin­den is.

Kloosterwijn

Aan het mid­dagmaal kregen we van­wege het hoog­feest een glas wijn en die was van Catharinadal, de zusters Norbertinessen van Oosterhout. Neder­landse wijn van - volgens mij - uitstekende kwali­teit.

Homilie

Als je zwak bent, ben je sterk

Vader Abt, Dier­ba­re broe­ders van de Sint Adelbert­ab­dij,
Broe­ders en zusters,

1100 jaar

Aller­eerst wil ik U van harte fe­li­ci­te­ren
met de vie­ring van 1100 jaar reli­gi­eus leven
verbon­den met de ver­ering van de H. Adelbert
op deze plaats.
Op fees­te­lij­ke wijze en
Met ver­schil­lende publi­ca­ties, zoals twee magazines
is er bij­zon­dere aan­dacht aan besteed
en ik hoop van harte
dat dit alles veel vrucht zal dragen.

Zwak of sterk?

We vieren vandaag dus
het hoog­feest van de apos­te­len Petrus en Paulus,
de beide steun­pi­laren van de kerk,
die tege­lijk zeer ver­schil­lende per­soon­lijk­he­den waren.
Petrus is de zwakke mens
die moest leren sterk te zijn,
Paulus is de sterke alleskunner
die moest leren zwak te zijn.

Kan dat wel samen?

Trouwens, onder die twaalf apos­te­len
was er een groot verschil
van ach­ter­grond en tempera­ment.
Een Sicariër of in ieder geval een zeloot
die geweld­da­dig verzet
tegen de Romeinse overheer­sing niet schuwde,
moest het in die groep zien te vin­den
met een tolle­naar en collaborateur
van de Romeinse bezet­ting.
Ja, de groep van apos­te­len
vormt in zekere zin een grote in­spi­ra­tie­bron
voor iedere reli­gi­euze ge­meen­schap
en voor allen die een vorm
van “vita communis” beleven!
Verdraagt elkaar...

De sterke, die alles kon...

Dat de apostel Paulus in zijn ge­schrif­ten
zo sterk de nadruk legt op de genade,
heeft vast en zeker te maken
met de erva­ring die hem in zijn beke­ring
werd ge­schon­ken:
hij, de mach­tige, hoog te paard gezeten
werd neer geworpen,
met blind­heid geslagen
en als een kind bij de hand geno­men
om genezen te wor­den.
De sterke, die alles kon
moest in degene die hij ver­volgde
zijn meer­dere erkennen.

Het blijft een worsteling

Maar de worsteling lijkt in zekere zin ge­ble­ven,
zoals we bij­voor­beeld zien
in het twaalfde hoofd­stuk
van de tweede brief aan de Korintiërs
waar Paulus roemt op zijn zwak­he­den.
Paulus ziet hel­der wat hij allemaal tot stand heeft gebracht,
hij ziet zijn pres­ta­ties,
hij ziet wat hij heeft doorstaan voor het evan­ge­lie.
Hij is een gewel­denaar.
Dat kan niet goed gaan
zon­der een zeer dui­de­lijk zicht
op de wer­king van de genade.
De red­ding van Paulus is geweest
dat hij met zijn sterke per­soon­lijk­heid
in de enorme vermogens die hij had
van organi­sa­tie, van mis­sio­ne­ring, van cha­risma en vuur,
Gods genadegaven heeft herkend:
“Ik zal het liefste van alles roemen op mijn zwak­he­den.
Dan zal de kracht van Christus in mij wonen. (...)
Wanneer ik zwak ben, dan ben ik sterk” (2 Kor. 12, 9-10).

Terug­blik

In de bijna dra­ma­tische woor­den
van de tweede lezing van deze dag
uit de tweede brief aan Timóteüs,
waar Paulus terug kijkt op zijn leven
en ziet dat het uur van zijn heen­gaan nabij is,
is dit de grote erken­ning,
is dit de nede­rig­heid die bij de christen past:
“De Heer heeft mij terzijde gestaan en mij kracht gegeven...
De Heer zal mij blijven be­scher­men...
Hem zij de heer­lijk­heid”.

De kern

Hier ligt de kern:
hebben we waar­de­ring ont­van­gen?
Zijn we trots op onze ver­diensten,
onze vaar­dig­he­den en vermogens?
Breng dank aan de Heer,
die de Gever is
van al onze vermogens,
aan wie wij alles te danken hebben.

Zwak maar een­vou­dig

Voor Petrus begon het aan de andere kant:
zijn zwak­he­den en men­se­lijk falen
waren voor ie­der­een dui­de­lijk:
zijn angst op het meer,
zijn soms naïeve spontaneïteit,
zijn angst voor wat andere mensen zou­den zeggen
en voor wat ze hem zou­den kunnen doen.
Zeker, Petrus was een­vou­dig.
“Heer, ga weg van mij, want ik ben een zon­dig mens”
is zijn reactie in het Lucas-evan­ge­lie (Lc. 5, 8)
wanneer hij en zijn maten
een massa vissen vangen.
Die eenvoud blijkt ook
uit zijn reacties op de voet­was­sing
bij het laatste avondmaal.

Hij kon het zeker niet zelf

Petrus was overtuigd van zijn eigen klein­heid,
zijn zwak­heid en hij had een goed hart.
Zijn kwali­teiten waren mis­schien niet die van Paulus
en van hem wordt ook niet verhaald
dat hij onder het kruis stond
of rustte aan de borst van de Heer.
Hij was dus mis­schien geen groot con­tem­pla­tief,
maar hij was nederig
en met een goed hart.
Er was geen twijfel aan
of hij had de kracht van de heilige Geest
zeer hard nodig.
In de kracht van die Geest
sprak hij op Pink­ste­ren
onbevreesd een grote menigte toe.

De Heer heeft hem uitgekozen
om Zijn kudde te wei­den,
om de rots te zijn
waarop de kerk kon wor­den gebouwd.
Niet die sterke, maar die zwakke.

De Kerkge­schie­de­nis

Is dit niet de ge­schie­de­nis van de Kerk?
Steeds opnieuw lijkt zij ten onder te gaan,
zoveel episo­den van men­se­lijke zwak­heid,
men­se­lijke ontrouw,
men­se­lijke zonde.
Toch pel­gri­meert die ge­meen­schap ver­der
door de tijd
en de Heer laat ons in dit alles zien:
het is niet jullie kerk,
niet jullie pres­ta­tie,
het is Mijn Kerk,
het is genade.

Waarop kun je bouwen?

Ja, de kerk en ons leven als christen
is niet gebouwd op onze kracht,
maar op onze zwak­heid,
niet op onze successen,
maar op de kracht van de heilige Geest,
niet op onze bezieling,
maar op Zijn bezieling.

En in de mate dat we dit gaan beseffen
- zoals sint Paulus -
kan Hij door ons
Zijn werk doen.