Priestervakantie in Lermoos
Op donderdag 28 juli begon de jaarlijkse priestervakantie, dit jaar naar Lermoos in Oostenrijk.
Rahner
Lermoos is een mooie wintersportplaats maar ook in de zomer zijn er de nodige toeristen. De plaats heeft een fraaie barok kerk waar we de heilige Mis vieren. Vanuit Lermoos maken we uitstapjes naar allerlei bestemmingen. Zo zijn we de eerste dag naar Innsbruck geweest en hebben het historische stadscentrum bekeken met de Hofkirche, de Jezuïetenkerk waar Karl Rahner en Josef Andreas Jungmann begraven liggen en de vele fraaie oude huizen en terrasjes.
Paragliding
In het hotel is een zwembad en allerlei andere sportieve faciliteiten, er zijn fietsen te huur en uit Lermoos vertrekt een berglift (cabine) en vele wandelroutes. Zelfs paragliding zou tot de opties behoren maar dat zie ik de priesters nog niet zo snel doen, hoewel... Vanuit Lermoos en de omgeving vertrekken kabelbanen (cabines) naar de verschillende bergtoppen in de omgeving.
Ottobeuren
Op de tweede dag hebben we de abdij Ottobeuren bezocht waar we een rondleiding kregen en door de monniken werden ontvangen. De veertien benedictijnen bewonen een enorm klooster waar vroeger ook hun middelbare school in was gevestigd. Enkele benedictijnen zijn ook nu werkzaam in die middelbare school die intussen naar een groter onderkomen is verhuisd.
Ten val
Helaas kwam een van de priesters deze dag lelijk te vallen en brak zijn bovenarm. Na een bezoek aan huisarts en ziekenhuis bleek dat een operatie niet nodig was en hij de vakantie kon voortzetten, zij het met de arm in een mitella.
Stams
Zondag 31 juli bezochten we de abdij van Stams, met een prachtig laat barok, begin rococo kunstwerk van een kerk. We werden hartelijk ontvangen door de ongeveer tien monniken van de abdij en hebben met hen het middaggebed gebeden. Na een gezellige lunch op een terras, zijn we naar Imst gegaan waar een deel van de priesters de Rosengartenschlucht bezocht, een kloof met prachtige natuur, een wild stromende beek met watervallen en een avontuurlijke route langs rotsen langs de beek. Een ding was me na afloop niet duidelijk: waar de naam Rosengarten op sloeg, want we hebben geen roos gezien.
De terugweg werd eveneens een avontuurlijke route die de navigatie ons wees om ellenlange files te vermijden, die waren ontstaan door terugkerende vakantiegangers. Een weg werd gewezen door bergpassen en langs ravijnen en opnieuw prachtige natuur. Toch waren we weer op tijd terug in het hotel voor het avondmaal.
