Kerstviering bisdom en afscheid van enkele medewerkers

Donder­dag 15 de­cem­ber werd op De Tilten­berg de kerst­vie­ring gehou­den voor de mede­wer­kers van het bisdom. Bij die gelegen­heid (en de dag ervoor) werd tevens afscheid geno­men van enkele mede­wer­kers: de archiva­ris, een vice-kanselier en de sala­risadministrateur. De sa­men­komst begon met een gebeds­vie­ring in de kapel waarbij ik een over­we­ging heb uit­ge­spro­ken.

Vica­ris Generaal Bart Putter, moderator van de curie sprak de ver­trek­kende mede­wer­kers tij­dens de Kerst­vie­ring met per­soon­lijke en harte­lijke woor­den toe.

Afscheid Lisette van Oordt

De dag tevoren was er al een afscheids­re­cep­tie voor vice-kanselier drs. Lisette van Oordt, die de gelegen­heid heeft gekregen om voor de zusters Do­mi­ni­ca­nessen in Voorschoten te gaan werken om die te be­ge­lei­den naar de vol­tooi­ing van hun Con­gre­ga­tie in onze streken. Deze coör­di­ne­rende taak die bij­zon­dere zorg en aan­dacht voor de zusters vraagt is een mooie nieuwe uit­daging voor haar. Daar­naast blijft Lisette van Oordt in de pastorie van de "Papegaai" (H. Jozef­kerk in de Kalver­straat in Am­ster­dam) wonen van waar zij als toegewijde zuster van Emmanuël met haar medezusters mooie apos­to­lische ini­tia­tie­ven heeft geno­men, zoals de zon­da­gen van de barm­har­tig­heid, die veel mensen in de kerk brengen. Gelukkig blijft zij dus actief in ons bisdom. Van harte wensen we haar Gods zegen voor deze nieuwe uit­daging!

Afscheid Gulita Ginsel

Tijdens de Kerst­vie­ring namen we afscheid van Gulita Ginsel die enkele jaren de sala­ris­ad­mi­ni­stra­tie heeft gedaan. Zij mocht altijd reke­ning op een goede pers bij de pries­ters van wie zij de honoraria en de declaraties ver­werkte. We vin­den het daarom jammer dat zij vertrekt, waarvoor zij haar goede redenen heeft ook al heeft zij dit werk altijd met plezier gedaan.

Afscheid van de Archiva­ris Floor Twisk

Ook onze archiva­ris drs. Floor Twisk heeft afscheid geno­men. Hij is nog vijf­tien jaar na het bereiken van zijn pensioen­gerech­tigde leef­tijd door gegaan! Dat verdient wel extra waar­de­ring, want de wijze waarop Floor Twisk het bisdomarchief heeft beheerd verdient wer­ke­lijk alle lof. Tot zijn werk­zaam­he­den behoorde bij­voor­beeld de over­bren­ging van het archief vanuit de Nieuwe Gracht waar het bis­schops­huis tot zes jaar gele­den geves­tigd was, naar de nieuwe locaties. Ouder bisdomarchief werd toe­ver­trouwd aan het Noord Hollands Archief in Haar­lem. Met grote kennis en kunde heeft Floor Twisk dit alles gere­geld en daarbij wist hij zelf zeer goed de weg in het enorme archief, zodat we altijd snel de juiste stukken boven water kregen! Heel veel dank aan hem voor deze twin­tig jaren voor­tref­fe­lijke dienst! Floor Twisk wordt opge­volgd door dr. Jörgen Vijgen die hij de afgelopen jaren al heeft inge­werkt.

Kerst­vie­ring

De sa­men­komst begon echter met de Kerst­vie­ring in de kapel die werd geopend door de vica­ris-generaal met een terug­blik waarin hij de be­lang­rijk­ste ont­wik­ke­lingen in de bisdomcurie van het afgelopen jaar memoreerde. Hij stond stil bij ziekte van mede­wer­kers, bij de nieuwe mede­wer­kers en enkele ont­wik­ke­lingen in de maat­schap­pij die hun weer­slag hebben. We zongen kerst­lie­de­ren, luister­den naar het evan­ge­lieen de voor­beden van vice-kanselier Lizette Romijn en naar de on­der­staan­de over­we­ging.

KERSTTOESPRAAK

Heden is je een Redder geboren...

(Aan het begin van de toe­spraak heb ik de ver­trek­kende archiva­ris en sala­risadministrateur bedankt)

Normale loop?

Lang­zaamaan zijn we uit de Covid periode geko­men en herneemt het leven zijn normale loop. Hoewel, er is toch veel veran­derd, zoals we ook in de kantoren van ons bisdom kunnen merken. Er wordt veel meer thuis gewerkt zodat ik som­mi­gen van u nog niet goed ken. Behalve onze front-office: Anneke, Petra en Jerry, die tref ik hier wel altijd aan.

Crisissen

Thuis werken heeft zijn voor­de­len, zeker nu andere crisissen opdoemen: de energie-crisis en de klimaat­cri­sis krijgen impact op ons leven en die zijn verbon­den met een gevoel van onzeker­heid over hoe de situatie in de wereld ver­der zal gaan. In veel gebie­den van de wereld is onrust, terreur, oorlog, armoede, over­stro­mingen en ga zo maar door. De oorlog in Oekraïne, een oorlog aan de grenzen van Europa, heeft ons er van bewust gemaakt dat vrede en vei­lig­heid geen vast verworven waar­den zijn en dat dit ook voor ons deel van de wereld geldt.

Schaduwen

De hele Covid-periode werpt nog lange schaduwen: mensen hou­den gevolgen van een besmet­ting, voelen zich depressiever of hebben op een andere manier een tik gekregen van die twee jaar Pandemie. En zullen we de gevolgen van de ver­an­de­ringen in klimaat en milieu tij­dig en voldoende kunnen keren om de meest erns­tige gevolgen daar­van te kunnen vermij­den? Ook daar geldt het­zelfde als we op kleinere schaal bij­voor­beeld in de kerk van ons eigen bisdom zien: het is vaak moei­lijk om mensen op één lijn te krijgen, zelf als ze de nood­zaak van ver­an­de­ringen begrijpen en inzien. In onze pa­ro­chies worstelen pastoors en kerk­besturen daar­mee: het ker­ke­lijk leven moet wor­den aan­ge­past aan de schaal van de kerk van nu, maar velen hechten sterk aan wat geweest is, er zijn gevoelig­he­den, ver­wach­tingen en visies.

Weer naar de kerk

Te mid­den van al die ver­an­de­ringen en onzeker­he­den leven wij en proberen wij onze weg te vin­den. Dit jaar mogen we voor het eerst sinds de pandemie op Kerst­mis weer naar de kerk. De deuren staan open, ie­der­een kan naar binnen lopen, al is het daar­bin­nen mis­schien wel wat kou­der dan in andere jaren (dus trek een dikke jas aan) en daar­bin­nen horen we de aloude bood­schap van de geboorte van onze Heer Jezus Christus in de stal van Beth­le­hem.

Verborgen

Stel het je voor: in een uit­hoek van het onafzien­ba­re Romeinse rijk, ergens buiten, op een her­ders­veld wordt een kind geboren. Je zou je sch­ou­ders erover kunnen ophalen want wat is dit nu voor bij­zon­ders? Een paar armoedzaaiers met een baby, bijna onopgemerkt, zon­der pers erbij, geen schijn­wer­pers erop, niet vermeld op de social media, niet rond gebazuind, maar verborgen en onaanzien­lijk in een stille nacht. Toch was wat daar gebeurde het be­lang­rijk­ste feit van die tijd, daar gebeurde wat de ge­schie­de­nis compleet zou ver­an­de­ren, daar vond plaats wat het tij keerde en de bestem­ming van elke mens ver­an­der­de. Daar gebeurde het! Daar klonk de bood­schap aan de arme her­ders, tame­lijk uit­ge­sto­tenen uit de maat­schap­pij van toen: “Vrees niet, heden is je een Redder geboren”.

Zoveel...

Die woor­den zou­den gerust mogen nagalmen in je eigen oren en in je eigen hart. Je komt zoveel ellende tegen, er is zoveel te mel­den wat absoluut niet goed is, het kwaad is overal om ons heen en veel situaties kunnen we terecht als bedriegend ervaren voor de toe­komst van onze wereld.

Niet alles

Toch is er dus nog iets, nee: Iemand die nog fun­da­men­teler is, meer de koers van de wereld, ons leven uit­ein­delijk bepaalt: “Vrees niet, heden is je een Redder geboren”. Het is een uit­no­di­ging ook aan ons om niet ondergedom­peld te raken in de moei­lijk­he­den die we vaak ervaren. Van die moei­lijk­he­den heb ik er een aantal genoemd die zich voordoen in de grote wereld, maar ook ons eigen leven kan soms behoor­lijk onder druk staan, bij­voor­beeld door ziekte of relatie­pro­ble­men, door finan­ciële problemen, een over­lij­den of wat al niet. Toch klinkt dan steeds weer die bood­schap: dit is niet alles, vrees niet, heden is je een Redder geboren.

Een basis van ver­trouwen

Ik wens jullie dat allemaal van harte toe: dat je bij alles wat over je heen komt een inner­lijke rust en vrede mag kunnen bewaren, een soort inner­lijke zeker­heid dat die rot­tig­heid niet alles is en niet het laatste woord heeft, dat je basis een ver­trouwen mag zijn, want: heden is je een Redder geboren. In die geest wens ik jullie allen een zalig kerst­mis!