Afscheid van zuster Mauricia en van de kleine zusters van Jezus

Ook diaken Polet begint nieuwe taak

Zondag 22 januari was ik in de Sint Nicolaas­basi­liek om afscheid te nemen van zr. Mauricia van de kleine zusters van Jezus van Charles de Foucauld. Met zuster Mauricia vertrekt de Con­gre­ga­tie helaas uit ons bisdom na zeven­tig jaar "de verborgen Jezus" te­gen­woor­dig te hebben gesteld. Als eerbe­toon aan haar en als teken van dank­baar­heid aan haar Con­gre­ga­tie mocht ik haar de Bavopen­ning uitreiken. Ook diaken Rob Polet begon een nieuwe taak.

(Foto's onder dit bericht van Thea van der Klei)

Bij dezelfde gelegen­heid nam ook diaken Rob Polet afscheid van de Sint Nicolaas­basi­liek. Hij heeft een nieuwe opdracht aanvaard ten dienste van het werk van gees­te­lij­ke be­ge­lei­ding vanuit de Sociëteit van Jezus (Jezuïetenorde).

Verborgen Jezus

In januari 1953 kregen de zuster toestem­ming van de toen­ma­lige bis­schop, mgr. Huibers, om zich op een woon­boot te ves­tigen en in een fabriek te gaan werken, een voor die tijd "revolutionaire" stap.

De laatste twee jaar was de presentie van de zusters al uitgedund door het over­lij­den van zuster Andrée Julienne en het vertrek van een andere mede-zusters. Daar­mee waren de minimale voor­waar­den voor een commu­ni­teit niet meer vervuld en het is alleen maar een goed teken dat zuster Mauricia en de kleine zusters van Jezus hechten aan het ge­meen­schapsleven. De zuster vertrekt nu naar Zwitserland, maar wij zullen hun aanwe­zig­heid missen. Met "we"bedoel ik: velen in Am­ster­dam, want inder­daad, de zusters hebben geen grote apos­to­laats­werken opgezet, maar zij waren in Am­ster­dam zoals Jezus zelf in ons mid­den ver­keerde, verborgen: "Midden onder U staat Hij die gij niet kent". Toch hebben velen Jezus in de zusters herkend! Zij waren vaak met gewone mensen, ook met armen, dak­lo­zen en drugs­ver­slaaf­den.

Tre Fontane

Ik heb even verwezen naar mijn eigen erva­ring. Toen ik in Rome stu­deerde, deed ik regel­ma­tig een stille dag in het klooster van de kleine zusters bij Tre Fontane. Het is een een­vou­dig klooster, het zijn eigen­lijk meer barakken en ook de kapel is een­vou­dig, maar er is altijd uit­stel­ling met een heel grote hostie. De uit­ge­stelde Heer is verborgen onder de gedaante van brood, in de heel een­vou­dige omge­ving van die zeer simpele kapel, maar alle aan­dacht gaat als van­zelf naar Hem uit. Zo was de aanwe­zig­heid van de zusters in Am­ster­dam: verborgen, een­vou­dig, maar velen hebben Hem herkend in hun presentie.