Ook in Uithoorn gingen de 'redditio'- vieringen van start

Vrij­dag­avond waren in Almere de ‘redditio symboli’- vie­rin­gen van start gegaan, zon­dag was het de beurt aan Uithoorn. Vier personen hebben op deze avond hun geloof bele­den, de ge­loofs­be­lij­de­nis van de kerk en die ge­loofs­be­lij­de­nis gevuld met de erva­ringen van hun leven.

Aftrap

Bij elkaar gaat het om een flink aantal vie­rin­gen, maar ik ben graag aanwe­zig geweest bij de ‘aftrap’ ervan in Almere en in Uithoorn. Ook in Uithoorn, in de paro­chie­kerk van de Emmaus­paro­chie (kerk van het Aller­hei­ligst Sacra­ment, ook ‘De Burcht’ genoemd) was er een uit­ge­breide Vespers waar­bin­nen die ge­loofs­be­lij­de­nis werd afgelegd.

Pro­ces­sie

Nadat ik met de pries­ters van de pa­ro­chie naar het altaar was gegaan, kwamen de kan­di­da­ten in een lange pro­ces­sie binnen. In de banken van de kerk had­den de mensen plaats geno­men die wil­den komen luis­te­ren en meebid­den, vooral veel vrien­den en beken­den en broe­ders en zusters van Neo­ca­te­chu­me­nale ge­meen­schappen.

Petrus

De lezing van de Vespers was aan­ge­past aan de gelegen­heid en kwam uit de Han­de­lin­gen der Apos­te­len (Hand. 4, 1-37) waar we Petrus zien optre­den met vuur en kracht van de heilige Geest, in de naam van God: dus niet in eigen naam en niet uit eigen kracht. We hebben Petrus nog voor ogen die het avontuur met de Heer niet aandurfde omdat hij een zon­daar was ("Heer, ga weg van mij..."), die angs­tig was en weinig ver­trouwen had bij de storm op het meer, die graag de beste plaats wilde voor zich­zelf in Jezus' ko­nink­rijk, die er niets van moest weten als Jezus over Zijn lij­den begon, die wegvluchtte als hij kon wor­den aan­ge­spro­ken op zijn volgeling van Jezus zijn. Het is die Petrus die we door de Geest (en niet in eigen naam) in de Han­de­lin­gen der Apos­te­len met kracht en vuur zien optre­den.

Het is met ons niet anders: uit eigen kracht kunnen we het niet, zijn we zoals Petrus: angs­tig, egocentrisch, het lij­den afwerend en afwijzend, zon­der ver­trouwen, zon­der moed. Ook voor ons geldt dus dat we moeten bouwen op de kracht van de Geest die ons gegeven is en dat we moeten han­de­len in Zijn Naam. Wij kunnen het niet, maar Hij kan het wél en wil en zal het doen..met ons.

Hoe God er was...

Na de homilie was de Effeta-ritus en de ge­loofs­be­lij­de­nis, zoals ik in het vorige bericht over de vie­ring in Almere heb ver­teld en toe­ge­licht. Ook hier in Uithoorn: jonge mensen die getuig­den van wat met hen had gedaan de Heer als Vader, Zoon en heilige Geest en hoe de donkere tunnels in hun leven een voorpor­taal waren geweest van een erva­ring van Gods zorg en barm­har­tig­heid. Het is vaak in moei­lijker tij­den dat een mens vragen op zich af ziet komen en het is vaak nodig dat wij vragen hebben voordat God een ant­woord kan geven... Vergeet nooit de won­de­ren die God je deed!

Besluit

Na de slot­ge­beden, het Onze Vader en de vredewens, besloten we met de zegen en een aanroe­ping van de Maagd Maria.