Op zoek naar het Koninkrijk van Gerechtigheid en waarheid

Bij de uitvaart van Djanny Bracke

Op woens­dag 8 maart was ik in de ka­the­draal van Rotter­dam voor de uit­vaart van Djanny Bracke. Ver­schil­lende pries­ters, diakens en andere gelo­vi­gen, bevriend met de over­le­de­ne en/of betrokken bij de bede­vaarten of de rid­der­lijke orde van het heilig Graf van Jeru­za­lem waren aanwe­zig om hem de laatste eer te bewijzen en rond hem in gebed verenigd te zijn.

In de kaarsen­ka­pel in Kevelaer wer­den na afloop van de uit­vaart enkele van de kaarsen geplaatst die in de ka­the­draal van Rotter­dam bij hem had­den gebrand.

Preek

Een Pelgrimage naar het Ko­nink­rijk van ge­rech­tig­heid

Uitvaart Djanny Bracke

Laat ik aller­eerst onder­stre­pen hoe­zeer ik het waar­deer dat U naar deze Uitvaart­mis voor Djanny bent geko­men, som­mi­gen ook van verre, zoals de ver­te­gen­woor­digers van de Broe­der­schap van Kevelaer. En er zijn mensen die niet kon­den komen en hier ook graag had­den willen zijn, zij zijn gees­te­lijk met ons verbon­den.

We zijn allemaal over­val­len door het plot­se­linge over­lij­den van Djanny.

Afspiege­ling

De aanwe­zig­heid van U allen met zoveel ver­schil­lende ach­ter­gron­den, is een mooie weer­spie­geling van het leven van Djanny in dienst van Kerk en Samen­le­ving en uit­ein­delijk in dienst van die Heer die ons geschapen heeft en ons leven tot vol­tooi­ing brengt en ons de missie heeft meege­ge­ven Zijn ko­nink­rijk te zoeken van ge­rech­tig­heid, dus goed te zijn en goed te doen (vgl. Mt. 6, 33).

De eerste pelgrimages

De levensweg van Djanny begon in het gezin dat vanuit Zeeland naar de Stellen­dam­straat in Rotter­dam kwam. Na de lagere school ging Djanny naar het klein-semi­na­rie Leeuwenhorst in Noordwijkerhout, waar Hans Magdelijns, Theo van Adrichem - bei­den hier aanwe­zig - en ik hem in 1967 leerde kennen. Ik kan me nog her­in­ne­ren dat daar het bericht van de geboorte van Michael kwam.

Aan het einde van onze school­pe­rio­de daar maakten we met vier vrien­den een reis naar Rome, waar­van Djanny onlangs het ver­slag weer tegenkwam dat hij ons toestuurde. Die reis was dit jaar vijf­tig jaar gele­den, een goede reden om weer eens bij elkaar te komen. Dat was dus enkele weken gele­den het plan, niet wetende dat Djanny’s pelgrimage naar de hemel al zo dicht bij zou zijn.

Op zoek naar het ko­nink­rijk: sociale ge­rech­tig­heid

Na Leeuwenhorst kwam de studie fysio­the­ra­pie en werkte hij als fysiotherapeut en zorgmana­ger. Djanny was tot nu toe lid van de Brede Raad 010 die momen­teel uit bijna 30 Rotter­dammers bestaat, benoemd door het ge­meen­te­bestuur, die ervoor zorgen dat erva­ringen van de Rotter­dammers met het sociaal beleid bij de ge­meen­te terecht komen. De Brede Raad 010 adviseert de ge­meen­te over be­lang­rijke sociale wet- en regel­ge­ving, als jeugd, schuld­hulp, enzo­voorts. Het is de schakel tussen de Rotter­dammer en het sociaal beleid van de ge­meen­te. Ook op dit sociale vlak verstond Djanny zijn opdracht: Zoek eerst het ko­nink­rijk en zijn ge­rech­tig­heid.

Kevelaer

Op Leeuwenhorst is de band met Kevelaer al gaan groeien. Mgr. Vree­burg was moderator van de Haagse Bede­vaart naar Kevelaer. De band met Maria, Troos­te­res van de Bedroef­den, en met Kevelaer bleef; Djanny werd lid, later voor­zit­ter van de Broe­der­schap en de Haagse Bede­vaarten. Ook dat deed hij met aan­dacht voor de mensen, vooral voor de zwakken en ouderen. Zo nam hij per­soon­lijk contact op met mijn moe­der toen die min­der werd om te kijken hoe het voor haar toch nog moge­lijk zou kunnen zijn om naar Kevelaer te gaan, wat zij zo graag wilde. En toen zij in een ver­pleeg­huis zat, bleef hij haar jaar­lijks bezoeken, tot grote vreugde van mijn moe­der.

Bis­schop­pe­lijke Brielse Com­mis­sie

De Haagse bede­vaarten breid­den zich uit met ook andere bede­vaart­plaatsen als doel. Sinds enige jaren was de Bis­schop­pe­lijke Brielse Com­mis­sie hier nog bij geko­men en de zorg voor het bede­vaarts­oord en de pelgrimages naar Brielle, de plaats waar de negen­tien mar­te­la­ren van Gorcum van­wege hun geloofs­over­tui­ging wer­den omgebracht.

Ridder­lijke Orde van het H. Graf

Bijna an­der­half jaar gele­den ont­ving Djanny in Bolsward de investituur als rid­der van het H. Graf van Jeru­za­lem. Hij was daar blij mee; het gaf opnieuw een band met cari­ta­tieve projecten, met een mooie groep mensen en met een van de grote pelgrimages van de christen­heid, die naar het heilig Land.

Een pelgrimage...

We zou­den dat dus mogen samen­vat­ten als de grote lijn van zijn nobele leven: Zijn leven was een pelgrimage naar het Ko­nink­rijk van God en Zijn ge­rech­tig­heid. Op bede­vaart gaan betekent je openen met het verlangen om gees­te­lijk te groeien. Zo is het bij Djanny zeker gegaan. Hij was geen predi­kant, maar uit zijn woor­den en daden kon je wél zijn geest proeven.

Hem herkennen

We hebben het evan­ge­lie van de Emmaüs­gan­gers gehoord. Die waren op weg, een pelgrimage, de Heer liep naast hen en zij wisten het niet, zij had­den Hem niet herkend, gelei­de­lijk kwam dat moment: zij wer­den geraakt, geïnspireerd en toen kon het moment komen dat de Heer het brood brak en zij Hem herken­den.

Djanny heeft de Heer herkend in de mensen wier lot hij zich aan­trok, in de mensen die met hem op bede­vaart gingen, zich inzetten voor ouderen, jon­ge­ren, mensen die in de problemen zitten; hij heeft de Heer herkend in de Eucha­ris­tie, in de ver­bon­den­heid met Maria... Daarbij was zijn ver­bon­den­heid met Kevelaer en met Maria als Troos­te­res van de Bedroef­den een bron van kracht en in­spi­ra­tie.

Wij bid­den nu voor hem en voor de dier­ba­ren die hij achterlaat.

Heer, geef hem nu de eeuwige rust!