Feest van Sint Bavo in Haarlemse kathedraal

Zondag 1 ok­to­ber werd in de ka­the­drale basiliek van Sint Bavo het feest van de patroon van kerk en stad gevierd, in aanwe­zig­heid onder meer van burge­mees­ter drs. Jos Wienen en een offi­cië­le ver­te­gen­woor­diging van het H. Kerst­mis­gilde. Er werd gebe­den voor de vluch­te­lingen uit nagorno Karabach en het wel­slagen van de synode die in Rome begint. Bavo gaf zijn leven een nieuwe wen­ding na de dood van zijn vrouw. En wij, wat zou­den wij denken van een nieuw begin, nieuwe in­spi­ra­tie?

125 jaar

We vier­den dit hele weekend ook de 125e ver­jaar­dag van de kerk­wij­ding van de kahtedraal. Kanun­niken van het kapit­tel con­ce­le­breer­den bij de Pontificale Mis en aan het einde werd door diaken Philip Weijers het boek ge­pre­sen­teerd dat hij heeft gere­digeerd over de Symboliek in de ka­the­draal. De burge­mees­ter, de vica­ris-generaal en de ple­baan en ik mochten eerste exemplaren in ont­vangst nemen. Het voltallig ka­the­drale koor maakte de vie­ring tot een fees­te­lijk gebeuren. Na afloop van de vie­ring was er een drukke receptie/ont­moe­ting voor de pa­ro­chi­anen in het bis­schops­huis.

Via ka­the­draal TV kunt u de Eucha­ris­tie­vie­ring nog terug kijken:

• Heilige Mis - Zondag 1 ok­to­ber - 26e Zondag door het jaar - YouTube

De evan­ge­lie­le­zing was Mt. 19, 27-29.

Homilie

EEN RADICALE OMMEKEER

H. BAVO

Ver­gan­ke­lijk...

Ik weet na­tuur­lijk niet of u in Uw leven
weleens zo’n moment hebt beleefd
van een radicale omme­keer,
zoals dat met de heilige gebeurde
die we vandaag vieren:
de heilige Bavo is het over­ko­men
toen zijn vrouw overleed
en het plot­se­ling heel exis­tentieel
tot hem doordrong
hoe ver­gan­ke­lijk het leven was.
Na een ont­moe­ting met bis­schop Amandus,
gaf hij zijn geld en be­zit­tin­gen weg,
werd kloos­ter­ling
en ging leven als een kluize­naar,
terwijl hij vóór die tijd
een leven leidde dat als “los­ban­dig” werd getypeerd...

Een mooie rich­ting

Hij werd geraakt, kreeg nieuwe, andere inzichten,
gooide het roer om.
Na­tuur­lijk maakt het in principe niet echt uit
wat voor mooie rich­ting hij koos
en welke goede weg hij ging
- er zijn nu eenmaal
zoveel ver­schil­lende mooie en goede levenswegen
als er roe­pingen zijn
en ieder mens heeft een roe­ping,
een eigen per­soon­lijke roe­ping -,
maar de essentie is
dat Bavo in zijn hart geraakt werd,
dat een inner­lijke over­tui­ging
zich van hem meester maakte
en dat hij naar zijn goede hart ging leven en han­de­len.

Geen mens zon­der roe­ping!

Voor hem was dat: monnik en kluize­naar wor­den,
voor ons is dat mis­schien weer heel iets anders,
maar altijd gaat het om iets bete­ke­nis­vols,
iets moois, een dienst.
Als we ont­dek­ken wat voor weg
dat in ons leven zou moeten zijn,
welke dienst, welke vorm van het geven van jezelf
op onze weg is gelegd,
dan krijgt ons leven een prach­tige wen­ding.
En nogmaals: er is geen mens zon­der roe­ping!

Opgeven

Petrus zegt in het evan­ge­lie tot Jezus:
“Zie, we hebben alles prijs gegeven”.
En inder­daad:
hij had zijn visserij­bedrijf opge­ge­ven,
zijn woning kon hij na­tuur­lijk ook niet mee­ne­men,
zijn familie liet hij achter,
op al zijn men­se­lijke zeker­he­den
kon hij voor­taan niet meer bouwen
toen hij koos voor een heel onzeker bestaan:
het volgen van Jezus,
die door het land trok,
op den duur zon­der vaste woon- of verblijf­plaats.
Het was dus best een sprong in het diepe
die de apos­te­len deden.

Waardoor word je gevormd?

En zo is het eigen­lijk met iedere roe­ping:
je moet iets loslaten
om te kunnen dienen,
er is ook altijd iets dat een beetje pijn doet,
moeite kost, dat je moet opgeven.
En toch is dat mooi.
De mooiste fases in ons leven zijn die
waarin we liefde hebben kunnen geven
aan andere mensen, juist als het wat kostte.
Je kunt zelf niet meer alles doen wat je wilt,
omdat je er voor een ander moet zijn,
maar je leven is rijker en mooier.
Zoiets vormt ons en helpt ons op weg.
Dacht u bij­voor­beeld dat een meisje
dat zusters ging helpen in sloppenwijken
dat ooit zal vergeten
of dat zij daar niet door gevormd zou wor­den?
Nee, het maakt haar hele leven anders.
En zo zou ik nog zoveel kunnen noemen.

De kern

Bavo zocht het na zijn beke­ring
in vasten en gebed, in vol­ko­men toe­wij­ding aan God,
maar dat niet alleen:
hij was velen tot gees­te­lij­ke steun
en bood hun mate­rië­le hulp.
Die zaken gaan samen, de kern is de liefde,
de liefde tot God en de liefde tot de naaste;
wat je ook doet,
laat het voort­ko­men uit liefde.

Wanneer wordt het leven waarde­vol,
wanneer krijgt het bete­ke­nis?
Als we los kunnen laten
en een mooie, bete­ke­nis­volle roe­ping kunnen volgen,
als we leven voor het goede en mooie,
dat in ons hart is gelegd.

Troosteloos­heid

Na­tuur­lijk wor­den er in ons hart
dan ook verlei­dingen en beko­ringen gelegd
en na­tuur­lijk horen ont­moe­di­ging
en troosteloos­heid er ook soms bij.
Niemand’s weg gaat compleet over rozen
en de verlei­ding om op te hou­den, af te haken,
komt met de hobbels, blok­kades en valkuilen
die op ons levenspad ver­schij­nen.
In het begin zien we vaak
een mooie, vlakke levensweg voor ons liggen,
maar als die weg toch ver­der op niet zo
aan dat mooie plaatje blijkt te voldoen,
dán komt het erop aan.
Ontmoe­diging en troosteloos­heid
kunnen we beter niet volgen.
In zo’n periode komt het meer aan
op stug vol­hou­den en dóórgaan, wachten.

Mooie zaadjes

Maar daar­naast legt de Heer regel­ma­tig
goede, mooie zaadjes met de mooiste intenties
in ons hart
en vaak gebeurt dat bij gelegen­he­den en gebeur­te­nissen
die ons uit het gewone doen van elke dag halen.
Dat was voor onze Sint Bavo
de dood van zijn vrouw,
dat is bij­voor­beeld voor de jon­ge­ren die deze zomer
mee waren naar Lissabon
de erva­ring van de Wereld­jon­ge­ren­da­gen,
dat kan een erva­ring zijn
tij­dens een vakantie of bede­vaart,
dat er zorg voor iemand in je omge­ving nodig is
of wat dan ook,
je ervaart iets nieuws, een nieuw begin, een roe­ping.
Wat is het mooi als je open kunt staan
voor een nieuw begin, nieuwe in­spi­ra­tie,
het oppakken van een mooie weg.

Dat Sint Bavo ons daartoe mag blijven in­spi­re­ren,
dat wens ik ons allen van harte toe.

Heilige Bavo, bid voor ons!

GEBED VAN DE GELOVIGEN (VOORBEDE)

125 jaar Kerk­wij­ding Sint Bavo­feest

Laten we bid­den tot God, op de voor­spraak van de heilige Bavo

Sint Bavo en kerk­wij­ding: gebed voor pa­ro­chie, stad en bisdom

1. In dit weekend vieren we de 125e ver­jaar­dag van de kerk­wij­ding van deze ka­the­drale basiliek en het feest van de patroon van deze kerk en van de stad. Laten we bid­den om Gods bij­zon­dere zegen voor heel ons bisdom en allen die verbon­den zijn met deze ka­the­draal, voor alle pries­ters, diakens, cate­chisten, pas­to­raal werkers en vrij­wil­li­gers en allen die zich inzetten in de wijn­gaard van de Heer en alle inwoners van deze stad. Laat ons bid­den.

Gebed voor de Synode

2. Laten we bid­den voor het wel­slagen van de synode die dit weekend in Rome begint; dat de heilige Geest allen zal in­spi­re­ren en dit overleg van bis­schop­pen en andere gelo­vi­gen uit de hele wereld vrucht mag dragen voor het leven van de kerk. Laat ons bid­den

Gebed om vrede en voor de Armeense vluch­te­lingen

3. Laten we bid­den voor de vele Armeense mensen die moeten vluchten uit Nagorno Karabach; voor de mensen die lij­den onder de oorlog in Oekraïne. Bidden we om een goede, recht­vaar­dige en vreedzame oplos­sing van alle con­flic­ten in de wereld. Laat ons bid­den

Gebed om in­spi­ra­tie en inzet

4. Laten we ook bid­den voor ons­zelf en allen die ons dier­baar zijn: dat we onze roe­ping in het leven kunnen ont­dek­ken en volgen en door ons leven en werken een bijdrage mogen kunnen leveren aan een samen­le­ving waar mensen naar elkaar omzien en zich laten in­spi­re­ren door de waar­den van het evan­ge­lie. Laat ons bid­den.

Slot­ge­bed

B.: Wij danken U, Heer, dat wij hier vandaag bij elkaar zijn in Uw naam op het feest van de H. Bavo. Bescherm en zegen ons en help ons om steeds meer ge­meen­schap te vormen en elkaar te dragen in geloof. Dat vragen we U door Christus onze Heer