Een gelovig mens ziet meer en beter!

Chrismamis in de kathedraal

Woens­dag­avond 27 maart vier­den we de Chrisma­mis. Het was weer een fees­te­lijk gebeuren met weer meer mensen in de volle ka­the­draal. Naast de pries­ters en diakens waren er veel mis­die­naars en acolieten, vor­me­lin­gen en vele vrij­wil­li­gers uit de pa­ro­chies. In de preek stond ik stil bij de vele trieste gebeur­te­nissen én bij de vraag: hoe kijk je daar­naar?

De ka­the­draal was meer dan vol: achterin ston­den nog heel wat mensen en ook in de zij­ka­pellen zaten mensen. Daarn­baast volg­den velen de vie­ring via Ka­the­draal TV. Het was mooi om deze fees­te­lij­ke mis met zovelen te vieren, 79 pries­ters en een flinke groep diakens ston­den rond het altaar. Ook mgr. Jozef Punt was bij de plech­tig­heid. Een lange stoet mis­die­naars en acolieten trok door de kerk. Tijdens de Mis vernieuw­den de pries­ters hun wij­dings­be­lof­ten en wer­den de heilige Oliën gewijd die bij de bedie­ning van de sacra­menten wor­den gebruikt. Na Afloop van de Mis was er nog een ont­moe­ting in het bis­schops­huis voor de pries­ters, diakens, cate­chisten en pas­to­raal werkers.

Kijk de vie­ring terug op Ka­the­draal TV:

• Chrisma­mis - Woens­dag 27 maart (Youtube)

Homilie

Hoe kijk je naar de situatie?

CHRISMAMIS 2024 KATHEDRAAL

Welkom!

Een heel bij­zon­der welkom aan U allen
in deze Chrisma vie­ring
waarin we als bisdom samen zijn.
Welkom aan alle mis­die­naars en acolieten,
goed dat jullie er zijn!
Welkom aan de vor­me­lin­gen!
Dit is ook jullie dag
want het Chrisma wordt vandaag gewijd
- geconsa­creerd -
waar­mee jullie wor­den gevormd!
En na­tuur­lijk ook een bij­zon­der welkom
aan alle pries­ters en diakens,
die vandaag hun beloften vernieuwen,
en aan de cate­chisten, pas­to­raal werkers,
de vele vrij­wil­li­gers
en allen die zich inzetten voor de kerk,
voor bestuur, caritas, catechese, jon­ge­ren, ge­zin­nen,
zieken en ouderen, missie, nieuwe pa­ro­chi­anen
en zoveel meer.

Een woord van dank!

Ik ben U dank­baar voor alles wat U doet,
voor Uw geloof, hoop en liefde!
We doen het samen, samen Kerk,
niemand kan Kerk-zijn in zijn eentje,
geloven en katho­liek-zijn
doe je in ge­meen­schap met anderen,
zo heeft Jezus zelf het gewenst:
dat we allen één zijn!
laten we dus samen bid­den, samen werken
om iets moois op te blijven bouwen,
het evan­ge­lie dóór te geven,
ook, nee: juist, in deze tijd!
Bedankt!

Alleen en verlaten

Jezus is bijna helemaal alléén gestorven.
Na­tuur­lijk er ston­den wat mensen
op afstand toe te kijken,
er waren er die Hem bespotten,
er waren twee mis­da­digers
naast Hem ge­krui­sigd
maar onder dat kruis waren er alleen
een paar vrouwen, zijn moe­der
en daar­naast één enkele leer­ling.
Hij hing daar, hoog boven hen,
tussen hemel en aarde, alleen
en het leek of zelfs God
Hem had verlaten.
Daar hing Jezus dus te lij­den
met pijn en verdriet;
verdwenen waren de mensen
aan wie Hij zoveel goed had gedaan.

Had je dit kunnen denken?

Wie zou hebben kúnnen denken
- stel dat je daarbij was geweest -
dat dit wat hier op Golgotha gebeurde,
het begin zou zijn van de grootste
en meest verspreide gods­dienst ooit
met intussen 1,3 miljard gelo­vi­gen we­reld­wijd,
dat uit die trieste paar uren
Kerk en Chris­ten­dom zou­den voort­ko­men,
dat deze eenzame momenten
het keer­punt zou­den zijn
waardoor de ge­schie­de­nis
in een heilsge­schie­de­nis werd veran­derd
en dat dit gebeuren twee­dui­zend jaar later
met eerbied zou wor­den her­dacht?

Zou jij, zou U dat hebben geloofd
als je er daar op Calvarië bij was geweest?

Ook dit...

Dit leert ons dat we anders moeten kijken,
zelfs naar trieste gebeur­te­nissen,
anders dan met een louter men­se­lijke blik.
Het is niet ónze bereke­ning, ónze plan­ning,
onze gedachten en voor­zie­ningen
die de door­slag geven.
Als het moei­lijk is, een­zaam mis­schien, zwaar:
kun je, durf je dan te zeggen:
Heer, ook dit is in Uw hand?

Een andere blik op het kruis

De Kerk kijkt inder­daad met een andere blik,
een gelo­vi­ge mens ziet met andere ogen,
anders dan wat een buiten­staan­der ziet.
De Kerk ziet zelfs in de kleinste details
van wat op het kruis gebeurde,
een teken van Leven, een gees­te­lij­ke heilsbete­ke­nis.
Als Jezus’ zijde met een lans wordt doorstoken,
komen er bloed en water uit.
De toe­schou­wer ziet de genade­slag,
de laatste stoot die Jezus wordt toe­ge­bracht
door die gemene speer,
maar de Kerk ziet leven en heil,
een beeld van de sacra­menten,
een levens­stroom;
en wie toen toekeek zag de soldaten dobbelen
om de lijfrok, de tunica, die Jezus droeg,
maar de Kerk ziet in dat kleed zon­der naad
een beeld van de een­heid van de chris­te­nen,
waar Jezus om gebe­den heeft
en waar Jezus voor gele­den heeft;
en de toe­schou­wers zagen dat Jezus’ dorst werd gelest
met een spons gedrenkt in goedkope zure wijn
op een hysopstengel
- was het een nieuwe kwelling? Was het een ver­lich­ting? -,
maar de Kerk en de gelo­vi­ge, zien in de hysopstengel
een her­in­ne­ring aan die nacht
waarin de Joden wer­den bevrijd uit Egypte
door het bloed van het lam dat met hysop
op de deur­posten was gestreken.
We zingen het nog:
“Asperges me hysopo et mundabor
met hysop zal ik gezuiverd wor­den.
Zo wor­den die dorst van Jezus en die zure wijn
een verlangen naar onze verlos­sing.

Als je dus op Golgotha staat,
mis­schien door het kruis in je eigen leven,
hoe sta je daar dan en hoe kijk je?
Met wat voor een blik?

Waarom?

Zo gebeuren er tal­loze zaken
ook in de wereld van nu
die voor ons onbe­grij­pe­lijk zijn,
die grote vragen oproepen:
Waarom kent het land waar Jezus leefde
nog steeds geen vrede?
Waarom moeten kin­de­ren en ge­zin­nen
verhon­ge­ren in Gaza;
Waarom die ellende in Soedan, in Haïti en Jemen;
waarom zoveel oorlog, terrorisme en drei­ging?
Waarom zijn de kerken niet veel voller,
waarom zijn de mensen niet beter?
Er zijn tal­loze vragen...

En toch...

Het is niet dat God het kwade wil,
zelfs niet dat Hij ons wil straffen,
al zijn wij niet volmaakt;
God is goed, Hij wil ons geluk;
Hij heeft ons mensen een opdracht gegeven
om het goede te doen en het kwade te laten.
Hij zal uit­ein­delijk alles ten goede lei­den,
dat is het “en toch...” waar we in geloven!

Kape­laan Groot

Gerard van Veen schreef in zijn boek
“Ziel­zorg en verzet” in het bisdom Haar­lem
dat vorig jaar verscheen
over Kape­laan Gerrit Groot.
Die was nog maar 26 jaar oud
toen hij in 1941
aan de Sint Boni­fa­tius­kerk in Zaan­dam werd benoemd.
Kape­laan Groot liet vele jonge mannen onderduiken
zodat ze niet naar Duits­land wer­den afge­voerd
en hij orga­ni­seer­de een flinke groep mede­wer­kers
die zorg­den voor levens­mid­de­len,
valse papieren en voedselbonnen
voor mensen die in de oorlog in problemen kwamen.
Ook orga­ni­seer­de hij voedseltransporten
en richtte hij een onder­gronds nieuws­blad op.
Zijn pastoor steunde hem daarin.
Kape­laan Groot was een held van naasten­liefde,
in Zaan­dam is dan ook een straat naar hem vernoemd.

In de hel van Gaza

Maar ook nu is er zelfs in de hel van Gaza stad
nog iets van goed­heid en naasten­liefde ge­ble­ven.
Een pries­ter en twee zusters
van de Con­gre­ga­tie van het Mens­ge­wor­den Woord
zijn daar en drie zusters Mis­sio­na­rissen van de Naasten­liefde,
dat zijn de zusters van Moeder Teresa.
Die doen er wat zij kunnen...
Ook daar hebben de kin­de­ren
met hun Palmpaasstokken
Palm­zon­dag gevierd.

Hoe kijk je, wat zie je?

Wat zien we als we kijken naar de wereld, naar de Kerk,
naar ons eigen leven?
Kijk je met geloof en hoop, met ver­trouwen,
zie je de sprankjes van hoop
of kijk je met de ogen van de wereld?

De manier waarop we naar de dingen kijken,
- ruwweg gezegd: met geloof of zon­der geloof -
maakt een wereld van verschil.
Dat zien we ook
in het gebeuren in Nazareth
dat het evan­ge­lie ons vandaag verhaalt.

In Nazareth

Jezus staat op in de synagoge
en leest voor uit de profeet Jesaja:
“De Geest is over Mij geko­men...
Hij heeft Mij gezon­den”.
Maar we weten hoe het afloopt.
Want de mensen in die synagoge
zien de zoon van de timmerman van het dorp,
een jongen die daar al zo’n der­tig jaar rondloopt.
Ze zullen opstaan, die mensen van Nazareth,
Hem het dorp uit­drij­ven
om Hem de afgrond in te storten.
Een profeet wordt in zijn eigen vader­stad
niet geëerd
en hoe zou je kunnen geloven
dat een jongen uit het dorp
de “door de Geest gezalfde” is,
de Messias, de Zoon van God,
zon­der de ogen van het geloof?

Binding aan de Heer

Beste pries­ters en diaken,
jullie zullen straks
jullie bin­ding aan de Heer en aan Zijn Kerk
opnieuw beves­tigen.
De oliën wor­den gewijd
waar­mee gelo­vi­gen wor­den gezalfd
om getuige van Christus te kunnen zijn.
Deze vie­ring is daarom een uit­no­di­ging
aan ons allemaal
om de blijde bood­schap door te geven
en het in woord en daad te laten zien:
de Heer is verrezen!
Kijk met de ogen van het geloof.
Deze Goede Week laat zien
dat die zegen en zen­ding door lij­den héén gaan.
Zie dus niet alleen ondergang en misluk­king,
maar geloof en ver­trouw
dat Gods genade werkt
en dat de weg langs het kruis
voert naar de ver­rij­ze­nis.