We moeten verbonden blijven!
Mis in de kathedraal en bijeenkomst Constantijnse orde
In onze samenleving is de klemtoon komen te liggen op het individu. Je moet jezelf kunnen zijn, je eigen weg kunnen volgen, zelf weten wat je kiest. Maar of dat altijd de beste en de enige weg is? Op de vijfde zondag van Pasen stonden we stil bij de waarde van verbondenheid bij het evangelie van de wijnstok en de ranken (Jo. 15, 1-8).
Op deze zondag kwam de Constantijnse Orde bijeen in de kathedraal, vanwege het feest van Sint Joris (23 april).
Gastkoor
Het kathedrale koor was op tournee, de schola cantorum van de Obrechtkerk was zo goed waar te nemen onder leiding van Jane Lang, met organist António Pedrosa, en de viering muzikaal met vooral Gregoriaanse zang goed te verzorgen samen met Michelle Mallinger, die enkele prachtige soli zong.
Mgr. Willem van der Valk concelebreerde en diaken Philip Weijers assisteerde. De ridders van de Constantijnse Orde namen deel aan de intochtprocessie.
Constantijnse Orde
De Nederlandse delegatie van de Orde, voluit: Heilige Militaire Constantijnse Orde van Sint Joris, kwam na de Eucharistieviering bijeen in het bisschopshuis. Daar werd allereerst gevierd dat mgr. Willem van der Valk op die dag zijn 80e levensjaar voltooide. De vergadering van de Orde, onderbroken door de lunch, werd afgesloten met de Vespers in de kruiskapel van de kathedraal, die aan de Orde is toegewezen. De gemeenschap is nog klein in Nederland, maar wil geleidelijk uitbreiden. In september a.s. is een investituur van nieuwe leden voorzien. In ieder geval was dit weer een goede en mooie dag van hartelijke verbondenheid waarin de Orde-leden ook weer een stap verder kwamen in het caritas-project dat ze willen gaan ontwikkelen.
Homilie
EEN UITNODIGING OM VERBONDEN TE BLIJVEN
VIJFDE ZONDAG VAN PASEN B Kathedraal
Je moet vrucht dragen!
Als wij te horen krijgen
dat we vrucht moeten dragen,
want dat we anders worden weggeworpen en verbrand,
dan zouden we de neiging kunnen krijgen
om maar meteen in de actie te schieten:
Ik moet iets doen, anders gaat het mis!
Moet het meteen?
Maar eigenlijk getuigt ieder woord van deze zin
van een reactie die wel heel menselijk is,
maar tegelijk net iets té menselijk gedacht.
Want vrucht dragen wil niet altijd zeggen
dat je meteen iets moet gaan doen.
Het kan zelfs zijn dat we juist niet iets moeten doen.
Onze eerste reactie is niet altijd de beste,
zeker niet als er emotie meespeelt.
Opwelling
Het kan juist zijn dat we afstand moeten nemen;
soms kijken we een paar dagen later
al heel anders tegen een bepaalde situatie aan.
We merken dat we soms reageren
vanuit een opwelling, een eerste gevoel,
een emotie misschien
en dat we door afstand te nemen
kunnen reageren vanuit een dieper niveau
en waardevoller besluiten kunnen nemen.
Als het wél dringt
Natuurlijk wil ik hiermee niet zeggen
dat we niets zouden moeten doen
om een dringend kwaad te voorkomen,
dat je bijvoorbeeld niet zou moeten springen
als er een kind dreigt te verdrinken;
Nee! Natuurlijk niet!
Soms mag er geen uitstel zijn.
Afstand nemen houdt dus niet in
dat we beter altijd maar passief kunnen blijven;
dat is niet de oplossing.
Vanuit de bron
Het gaat er veel meer om
verbonden te blijven met een bron in ons,
een bron van leven, van inzicht,
van goede en evenwichtige afweging
en vanuit die bron te kunnen denken, handelen, spreken.
Stuurloos
Emoties en opwellingen maken ons onbestendig,
ze zullen er altijd zijn,
maar ze zouden niet
de bron moeten zijn van ons handelen,
want ze maken ons leven en onze persoon
tot een stuurloos schip op een woelige zee.
Anker
Alleen als je verankerd bent, diep verankerd,
kun je in woelige tijden
koers houden
zonder heen en weer geslingerd te worden
als een speelbal van de gevoelens.
Zoveel mooie en belangrijke zaken
worden onmogelijk
wanneer je niet leeft vanuit een bron.
Dat geldt voor een mooie levensweg,
voor relaties tussen mensen en het huwelijk,
voor zoveel meer
je kunt niet leven van het gevoel,
want dat is onbestendig
en wie daarop mee-dobbert
zal alle koers en richting verliezen.
Workaholic?
”Elke rank aan Mij die geen vrucht draagt,
snijdt Hij af”,
zegt Jezus vandaag.
Dat het dus belangrijk is om in je leven
vrucht te dragen,
dat vinden we hier wel terug in het evangelie,
maar dat is geen uitnodiging
om een workaholic te worden,
voortdurend in actie te zijn,
eerder integendeel!
Het is een uitnodiging om verbonden te blijven.
Koptelefoon
Die uitnodiging om verbonden te blijven,
is in onze tijd een tamelijk grote uitdaging.
De samenleving is minder “samen leven” geworden
en meer ieder op zich, individueel.
Maar de koptelefoon op ons hoofd
zou geen teken moeten zijn
dat je je afsluit van anderen.
Verbondenheid is van groot belang.
“Alleen ga je snel, samen kom je verder”
en in Afrika zeggen ze:
“It takes a village to raise a child”,
je moet het samen doen.
Verbonden met andere mensen
Er is een verbondenheid met andere mensen,
die je veel kan geven,
want geen mens is bestemd
om eenzaam en alleen te zijn,
we zijn als sociale wezens geschapen.
Door de ontmoeting met andere mensen
krijgen we ideeën, inzichten, nieuwe vergezichten.
Zo kunnen we op afstand
naar een migrant of asielzoeker kijken
en misschien alleen zien dat die anders is dan wij,
of je kunt die persoon ontmoeten
en dan begint een leerproces
waardoor je elkaar kunt verrijken.
Verbonden met je je diepere zelf
En er is een verbondenheid met ons diepste zelf,
met onze ziel, met ons wezen,
door die verbondenheid met ons innerlijk,
waar we ervaren wat goed is, wat waar is en mooi,
kunnen we waarde meegeven
aan wat we zeggen en doen.
Wees verbonden met jezelf, je diepere zelf...
Verbonden met de bron...
De diepste en mooiste verbondenheid is die
met de bron van je bestaan,
met God zelf.
Als je leven een leven is
voor Gods aangezicht, in Zijn tegenwoordigheid,
als je als een rank verbonden bent met de wijnstok,
zoals Jezus dat in het evangelie zegt,
dan zal je leven vrijwel automatisch
vruchten dragen,
zoals een wijnstok vruchten draagt
door de levenssappen die naar de ranken vloeien:
“Wie in Mij blijft,
terwijl ik blijf in hem,
die draagt veel vrucht,
want los van Mij,
kunt gij niets”.
Minpunten
Natuurlijk beleven wij die verbondenheid
met al onze gebrekkigheden,
al onze minpunten,
maar dat is niet zo erg;
als we verbonden blijven,
komt het wel goed,
met vallen en opstaan misschien,
maar het komt erop neer dat je zegt en beleeft:
ik leef met God,
alles komt uit Zijn hand,
moge ik het van Hem ontvangen...
Een groot goed...
Verbondenheid is een groot goed,
met je diepere zelf, met anderen,
met onze God en Heer...
Je zult vrucht dragen,
rijke vrucht...
GEBED VAN DE GELOVIGEN (VOORBEDE)
VIJFDE ZONDAG VAN PASEN B KATHEDRAAL
B. Laten we bidden tot God onze Vader en met Hem verbonden blijven
Voor de koning
1. Laten we bidden om Gods zegen voor de koning en zijn familie; dat de koning een goede gezondheid mag genieten en hij een verbindende factor mag zijn en blijven in onze samenleving. Laat ons bidden.
Voor de Evangelisatie
2. Laten we bidden dat steeds meer mensen de boodschap van het evangelie en de Kerk mogen vernemen en met elkaar en met God verbonden zullen leven. Laat ons bidden
Agressie in de samenleving
3. Laten we bidden voor onze samenleving: bidden we om meer verbondenheid met elkaar en respectvolle omgangsvormen en denken we daarbij aan de mensen die in hun beroep met agressie en ongepast gedrag te maken krijgen. Laat ons bidden
Vredesonderhandelingen
4. Bidden we dat de inspanningen van de leiders van de volkeren minder op oorlog en vergelding en meer op het bereiken van een rechtvaardige vrede worden gericht. Laat ons bidden.
Voor onszelf
4. Bidden we ook voor onszelf dat we niet oppervlakkig zullen zijn maar naar de diepte gaan, verbonden met de Bron van ons bestaan en dat we mede daardoor gelukkig en in vrede kunnen leven. Laat ons bidden.
Slotgebed
B. Almachtige en goede God, U die ons door het doopsel en het vormsel hebt verbonden met uw Zoon Jezus Christus, geef dat Zijn woorden. Zijn leven ons mogen blijven inspireren tot daden van goedheid en waarheid, waarmee we Uw naam verheerlijken, U die leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen.
