Arsacal
button
button
button
button


Over het programma 'Kloostergasten' met Henri Bontenbal

Nieuws - gepubliceerd: zondag, 18 augustus 2024 - 874 woorden
Laatste Avondmaal
Laatste Avondmaal

Henri Bontenbal was te gast in de abdij van Egmond voor het pro­gram­ma ‘Kloostergasten’. Het was een mooie, inte­gere afleve­ring waarin de kijker niet alleen een inkijkje kreeg in het kloosterleven, maar de CDA-lei­der ook zich­zelf liet zien als mens en als gelo­vi­ge. De manier waarop hij dat deed, kon ik zeer waar­de­ren. Hij ging in het pro­gram­ma tij­dens de Eucha­ris­tie­vie­ring in de Abdij ter communie en verde­digde die stap. Dat vond ik een beetje jammer. Ik leg uit waarom.

Mooi en inte­ger

Laat ik eerst nogmaals uit­spre­ken dat ik vond dat de CDA-lei­der zijn re­flec­ties tij­dens de klooster­da­gen mooi en inte­ger ver­woordde. Hij gaf daarbij aan dat hij veel waar­de­ring heeft voor het katho­lie­ke geloof. Hij liet merken als natuur­kun­dige en christen met een pro­tes­tantse ach­ter­grond soms (te) veel ‘in zijn hoofd’ te zitten, terwijl het in het katho­lie­ke geloof meer gaat om de erva­ring en het mysterie, waar­van hij het belang is gaan inzien. Ik hoop dat ik zijn bena­dering goed ver­woord.

‘Eigen­lijk’ mag het niet

En wat de heilige communie betreft: Henri Bontenbal gaf aan dat hij wist dat het ‘eigen­lijk’ niet mag dat hij ter communie ging, maar vond dat in dat woordje ‘eigen­lijk’ ook wel weer zat dat het heel katho­liek was om het toch maar te doen. Met die uit­spraak raakte hij wel een punt dat tege­lijk sterkte en zwakte is van het katho­lie­ke kerk-zijn: onze kerk is een kerk met dui­de­lijke geloofs­over­tui­gingen en morele opvat­tingen en tege­lijk met veel begrip voor de mens die zwak is of het toch iets anders doet. Het is een kerk van ver­ge­ving en begrip, van nieuwe kansen. Dat is heel mooi omdat het de begrip­volle barm­har­tig­heid van de hemelse Vader tot uiting brengt en de zen­ding van Jezus laat zien die niet voor recht­vaar­digen kwam maar voor zon­daars; pas als we ons­zelf als kleine mensen zien met min­pun­ten, vallen we binnen Zijn red­dings­plan!

Zwakte

Maar de zwakte van de katho­lie­ke kerk is dat die bereid­heid tot ver­ge­ving ook tot begrip en opnieuw een kans geven kan lei­den en heeft geleid, waar dat echt niet moet. Het is moei­lijk om streng te zijn, toch moet dat soms, bij­voor­beeld omdat de zwakkeren beschermd moeten wor­den; en daarin zijn de katho­lie­ke kerk of ver­te­gen­woor­digers daar­van te kort geschoten.

Geen oor­deel

Ik zou het waar­de­ren en op prijs stellen als Henri Bontenbal (en anderen) (nog) niet aan de heilige communie zou­den deel­ne­men. Dat is geen oor­deel over het geloof van de CDA-lei­der, die ook al eer­der heeft aange­ge­ven zich met de katho­lie­ke kerk verbon­den te voelen.

De basis voor het deel­ne­men aan de communie is altijd het katho­lie­ke geloof in dit sacra­ment: de ver­an­de­ring van brood en wijn in het Lichaam en Bloed van Christus. Je ont­vangt de Heer zelf in de communie. Kun je dit geloof delen? Kun je bij­voor­beeld uit over­tui­ging knielen voor dit sacra­ment? Ik heb na­tuur­lijk geen oor­deel over de vraag of de CDA-lei­der dit geloof deelt.
Ook is dit geen moreel oor­deel: een goede pro­tes­tant en christen kan beslist mooier en zuiver­der in het leven staan dan een katho­liek. Henri Bontenbal maakt op mij de indruk een goed en gewetens­vol mens te zijn.

Waarom niet com­mu­ni­ce­ren als je niet katho­liek bent?

Waarom zou ik het dan toch waar­de­ren als iemand niet aan de heilige communie zou deel­ne­men als hij niet katho­liek is? De katho­lie­ke kerk voorziet in uit­zon­de­ringen voor nood­si­tua­ties en voor chris­te­nen van oosterse kerken, die door de katho­lie­ke kerk ‘zuster­kerken’ wor­den genoemd. Daar ga ik in dit ver­band niet nader op in (vgl Codex IC c. 844).

Voor ons als katho­lie­ken is de deelname aan de Eucha­ris­tie de vol­tooi­ing van de initiatie, van de inwij­ding in de kerk­ge­meen­schap. Er zijn gelukkig momen­teel best veel jonge mensen die de stap zetten naar de katho­lie­ke kerk. Zij berei­den zich gedurende lan­gere tijd voor op de opname in de kerk door doopsel of ge­loofs­be­lij­de­nis. Wie tevoren al gedoopt was, ont­vangt voor de opname het sacra­ment van de biecht, het sacra­ment van boete en ver­zoe­ning, om ook op die wijze een nieuw begin te maken. De vol­tooi­ing van dit alles is de eerste heilige communie. Het wachten met het ont­van­gen van de heilige communie is dus een kwestie van respect voor de gees­te­lij­ke weg die de Kerk voorziet voor de geloofs­leer­lingen (en die niet van vandaag of gis­te­ren is...!).

Een zegen

Weke­lijks geef ik aan heel wat - meestal jon­gere - mensen bij het communie uitreiken een zegen. Velen van hen nemen deel aan de Eucha­ris­tie­vie­ring terwijl zij zich aan het voor­be­rei­den zijn op hun opname in de Kerk. Som­mi­gen anderen - katho­lie­ken - zijn bij­voor­beeld bezig met een weg van beke­ring en levens­ver­nieu­wing. Zij vragen om die zegen op hun gees­te­lij­ke weg die hope­lijk zal uitmon­den in het ont­van­gen van de eerste heilige communie, langs het sacra­ment van de biecht.

Het zou fijn zijn als ook de heer Bontenbal deze weg van de katho­lie­ke kerk zou willen res­pec­teren. Ik zeg dit met - nogmaals - zeer grote waar­de­ring voor de wijze waarop hij zijn geloof en ‘staan in het leven’ heeft ver­woord in het pro­gram­ma ‘Kloostergasten’. Het lijkt mij dat hij een respect­vol persoon is, dus...

post deze webpagina op: Facebook X / Twitter
Terug