Groot feest in de 100-jarige Vredeskerk

Leve(n)de stenen!

In de Am­ster­damse Vredes­kerk was het groot feest: de kerk bestaat hon­derd jaar en dat werd goed gevierd: de dag begon na­tuur­lijk met de heilige Mis waaraan alle koren mee­werkten. Daarna was er een feest­mid­dag met een feest­lied, een optre­den van de kin­de­ren van de El Shaddai ge­meen­schap, een pre­sen­ta­ties van de ge­schie­de­nis van de kerk en de pre­sen­ta­tie van een nieuw raam. Op het voor­plein was een samen-zijn geor­ga­ni­seerd met hapjes en drankje en leuke attracties voor de kin­de­ren en de ouderen.

Vier koren

De Mis was fees­te­lijk met het koor van de Filippijnse El Shaddai ge­meen­schap die in de Vredes­kerk Eucha­ris­tie viert, en de drie pa­ro­chiekoren: Salve Regina, Canticum Anglicum en het Koor van de Lieve Vrede. Kosters, dirigenten, musici, acolieten en mis­die­naars waren uit beide ge­meen­schappen, zowel van El Shaddai als van de lokale pa­ro­chie.

Terug...

Veel mensen waren terug geko­men naar hun oude pa­ro­chie waar zij gedoopt of gevormd waren, om dit feest mee te kunnen maken. Langs de wan­den bran­den vele tien­tal­len, zo niet hon­der­den lichtjes bij de kruijses van overle­den pa­ro­chi­anen.

Bedankt!

Terecht bedankte pastoor deken Eric Fennis de vele vrij­wil­li­gers die alles had­den geor­ga­ni­seerd en speciaal Elly Visser die de laatste weken meer dan full time zich had gegeven en mag terug kijken op een prach­tig re­sul­taat! Maar zij was het niet alleen: een feest­com­mis­sie van vijf personen (naast Elly Visser waren dat Vincent Tuin­der, Paul Hofman, Marianne Ketel en Ineke van der Hoogte) en vele vrij­wil­li­gers hebben zich enorm ingezet voor eten, schoonmaak - ook na afloop van het feest -, bloemen en bedie­ning. Alle hulde!

De Misteksten waren van de kerk­wij­ding en het evan­ge­lie Jo. 2, 13-20; 2e lezing 1Petr.2, 4-9; 1e lezing: Jes. 55, 1.6-7

Hier­on­der de homilie die ik bij deze gelegen­heid heb gehou­den. Proficiat hon­derd­ja­rige Vredes­kerk!

Levende stenen

HONDERDJARIG JUBILEUM VAN DE VREDESKERK

Mooi door eenvoud

Gelukkig is aan deze kerk
geen 46 jaar gebouwd,
zoals aan de tempel van Jeru­za­lem.
Na de stich­ting van de pa­ro­chie in 1918
ging op 13 februari 1923 de eerste schop in de grond,
op 24 sep­tem­ber was de offi­cië­le eerste steenleg­ging
en op 7 au­gus­tus 1924
kon de kerk in gebruik wor­den geno­men
en werd die door de bis­schop van Haar­lem,
mgr. Au­gus­ti­nus Joseph Callier
plech­tig geconsa­creerd.
Ook schittert deze kerk niet in de zon
doordat die met goud is bekleed,
zoals de tempel van Jeru­za­lem.
Dit huis van de Heer
is mooi door eenvoud
en gericht op de ont­moe­ting met God.
En er zijn geen pilaren,
ie­der­een heeft zicht op het altaar.

Wees hier thuis!

Wie hier binnen­komt stapt een ruimte binnen
die we mogen noemen:
het huis van onze Vader,
precies zoals Jezus
dat over de tempel in Jeru­za­lem zei.
Je bent uit­ge­no­digd
om hier thuis te zijn en je thuis te voelen,
zoals kin­de­ren in het huis
van een lieve, goede Vader.

Een teken

Op een gegeven moment in het evan­ge­lie
- als de Joden vragen om een teken -
stapt Jezus over van de tempel als gebouw,
naar de tempel als beeld van Hemzelf, van Zijn lichaam:
“Breek deze tempel af
en in drie dagen
zal ik hem doen herrijzen”.
Na­tuur­lijk doelde Jezus daar­mee
- het staat ook dui­de­lijk in het evan­ge­lie -
op de ver­rij­ze­nis van Zijn lichaam.

De Vredes­kerk als teken

Ook deze kerk betekent meer voor ons
dan alleen maar een hoop stenen.
Die overstap van de kerk als gebouw
naar Christus en de levende stenen,
maken we dan ook nog steeds:
dit kerk­ge­bouw is een beeld
van het Lichaam van Christus;
en dat Lichaam van Christus zijn wij.

Levende stenen

De tweede lezing uit de eerste Petrus­brief
herinnerde ons daaraan:
“Laat je zelf voegen als levende stenen
in de bouw van de gees­te­lij­ke tempel”.
Ja, we zijn allemaal uit­ge­no­digd
en we hebben allemaal als roe­ping
om een levende steen te zijn
in het bouw­werk van het lichaam van Christus
dat de Kerk is.
Dus als jullie vandaag bewon­de­rend kijken
naar dit bouw­werk
dat vak­kun­dige han­den
in goed een jaar tijd
hebben neer­ge­zet,
als jullie zien hoe al die stenen
tot een prach­tige een­heid zijn samen gemetseld,
denk dan aan je eigen missie als christen,
dat je ge­roe­pen bent om
een prach­tige een­heid te vormen
samen met je mede­ge­lo­vigen,
niet alleen hier in de Vredes­kerk - dat ook -
maar zelfs in een we­reld­wijde ge­meen­schap
en dat je door je woor­den en je daden
je steentje bij kunt dragen,
om Jezus Christus in deze wereld,
in Am­ster­dam,
han­den en voeten te geven.
Levende stenen in een mooi bouw­werk,
ledematen van een lichaam,
dat zijn de beel­den die de bijbel gebruikt
om ons samen-kerk-zijn aan te dui­den.
Dit jubileum is mis­schien een mooie gelegen­heid
om jezelf af te vragen:
wat kan ik doen
om een levende steen te zijn?
Laten we bid­den en werken!

Gefe­li­ci­teerd!

Ik wil jullie allemaal fe­li­ci­te­ren
met deze hon­derd­ja­rige.
Zij is nog kras, voor haar leef­tijd zeker,
ook al heeft zij vele duizen­den kin­de­ren gebaard:
want hoeveel mensen zou­den hier
door het doopsel zijn herboren
en kind van God gewor­den zijn?
Hoeveel mensen zou­den hier
ver­ge­ving hebben ont­van­gen,
zijn gevormd en getrouwd
en van hoeveel mensen is hier
afscheid geno­men?
De lichtjes langs de muren getuigen ervan,
maar dat is nog maar een klein deel...
Of mis­schien was je hier vaak
om een kaarsje op te steken
voor een bij­zon­dere intentie
of heb je hier op een moei­lijk moment
je pijn of verdriet
aan God toe­ver­trouwd
en het een beetje uit han­den kunnen geven,
of heb je hier een roe­ping ervaren
of kreeg je in een ander mooi moment
een weg gewezen.
Open je hart er maar voor
en bewaar ze in je hart, die mooie momenten.

We hebben allemaal wel onze eigen her­in­ne­ringen,
denk ik, aan de dier­ba­re plaatsen
waar we wer­den geraakt en geïnspireerd,
die momenten mag je gerust
een ont­moe­ting met God noemen.

De handel in de tempel: waarom eruit gegeseld?

De verkopers van run­de­ren, schapen en duiven
en de geldwisse­laars in de tempel,
zaten daar niet zo maar:
hun werk had te doen met de offers
die in de binnenste voorhof van de tempel
wer­den gebracht.
Die offerdieren wer­den
met speciaal tempel­geld betaald.
Dat gewissel en die handel
hoor­den dus bij de tempel­dienst.
Waarom gaat Jezus dan toch zo
met gesels tekeer?
Waarom zo hard?
Valt die mensen met hun handel
dan iets te verwijten?
Zo hebben we allemaal weleens pijn ervaren
en moei­lijke momenten,
dat je dacht: waarom doet God dit
of waarom laat Hij dit toe?
Ik heb niet altijd het ant­woord,
maar hope­lijk hebben we ook mogen ervaren
dat God juist door moei­lijk­he­den heen
een nieuwe weg wijst.

Het is voorbij!

Hier in het evan­ge­lie
ver­wijst Jezus naar Zijn dood en ver­rij­ze­nis:
de oude ere­dienst is nu voorbij;
met Zijn lij­den en sterven
wordt een nieuw begin gemaakt.
Nu geen offers meer van dieren,
maar het ene offer dat Jezus
uit liefde voor ons heeft gebracht;
en geen drukte van een markthal,
maar de stilte waarin je Gods stem kunt verstaan;

Het gaat om ons hart,
het gaat om de mens die we zijn,
het gaat erom met ons hele bestaan
de hemelse Vader te eren,
als een levende steen,
in woord en daad,
dan ont­staat er een prach­tig bouw­werk,
mogen de stenen van deze mooie kerk
daar­van een teken zijn.

Gebed om vrede

Van harte proficiat met deze hon­derd­ja­rige!

En laten we op deze dag
ook bij­zon­der bid­den voor de vrede in de wereld
op voor­spraak van Onze Lieve Vrouw,
koningin van de vrede,
aan wie de pa­ro­chie,
meteen na afloop van de eerste wereld­oor­log,
is toegewijd.

Your faith and joy

Dear brothers and sisters,
we are celebra­ting a won­derful feast, a feast of unity in faith. You gather here every Sunday, many of you come here together as El Shaddai community, but at the same time you are also connected to the Vredes­kerk, this beautiful buil­ding, and the local parish community. Many times I have met you, especially for your special annual El Shaddai celebration. You are in this parish an important sign of the multiplicity and universality of the church: with your spirituality, your faith and joy, you add something beautiful here and you honour God, and in this way we help each other to consi­der as our brothers and sisters not only those we have known for a long time or who live in our neighbourhood, but to extend our love to people of every background and see each other as brothers and sisters. My heartfelt congratulations to all of you on this festive day.