Jaargesprekken met de seminaristen van Redemptoris Mater

Vrij­dag 25 ok­to­ber was ik in het Dio­ce­saan Missio­nair semi­na­rie Re­demp­to­ris Mater voor de jaar­ge­sprekken met de se­mi­na­risten. Ook hebben we samen de Eucha­ris­tie gevierd en de maal­tijd gebruikt. Er zijn vier nieuwe semianristen in dit huis (en een njieuwe semianrist in het semi­na­rie in Heiloo).

Se­mi­na­risten

In totaal telt het Re­demp­to­ris Mater semi­na­rie acht se­mi­na­risten, maar omdat er zoveel nieuwe zijn en nog weinig se­mi­na­risten "met erva­ring", is één van de se­mi­na­risten van Heiloo ook daar om de ge­meen­schap te steunen. In Heiloo zijn zeven se­mi­na­risten, één pries­ter­stu­dent is dit jaar in een semi­na­rie in Rome waar hij zijn filo­so­fische studies voortzet voor het Bac­ca­lau­reaat.

Examens

Vorige week hebben Stefan Doss en Emil Serpa de Ossa van het Re­demp­to­ris Mater-semi­na­rie hun bac­ca­lau­reaats­exa­men in de theo­lo­gie met glans gehaald. Daar­mee fe­li­ci­te­ren we hen nog van harte! Het is een mooie bekro­ning van hun ja­ren­lan­ge studie. Daar­naast hebben ook stu­den­ten van het Sint Bonifaitus-instituut het Bac­ca­lau­reaats­exa­men gehaald. Ook hen fe­li­ci­te­ren we van harte! De decaan van de theo­lo­gische facul­teit van de Pau­se­lijke La­te­raanse Uni­ver­si­teit was hier­voor in Neder­land en toonde zich zeer tevre­den over de re­sul­taten. Daar zijn we na­tuur­lijk ook weer blij mee!

Gesprekken

Het was weer een mooie dag, goed om alle verhalen te mogen horen over de ont­wik­ke­ling en de (geloofs)weg die de se­mi­na­risten zijn gegaan tot nu toe.

Tekenen van de tijd

In de preek stond ik stil bij het evan­ge­lie van de dag dat ging over het on­der­schei­den van de tekenen van de tijd. Het tweede Vati­caans concilie heeft dat willen doen in de pas­to­rale Con­sti­tu­tie Gaudium et Spes. De tekenen van de tijd lijken niet altijd hoop­vol: er is indi­vi­dua­lis­me, wel­vaart met een gericht­heid op mate­rië­le zelfbevre­diging, lust, porno­­gra­fie, er goed uitzien, wel­vaart, rijkdom. Het brengen van offers past daar niet bij en uiter­lijk­heid staat zo centraal dat er voor het gees­te­lij­ke weinig aan­dacht is. In de open­ba­re ruimte zijn gees­te­lij­ke waar­den en inner­lijke, gees­te­lijk geïnspireerde waar­den zo goed als verdwenen. De paus heeft ons in zijn nieuwe En­cy­cliek uit­ge­no­digd om meer te leven met en vanuit het hart en ons­zelf te verbin­den met de liefde van het hart van Jezus Christus. En dat is tege­lijk het be­lang­rijk­ste teken van onze tijd en van alle tij­den, zoals Au­gus­ti­nus zegt: ons hart blijft onrus­tig totdat het rust vindt in God. In het hart van de mens is een onein­dig verlangen dat niet kan wor­den bevre­digd door zelfbevre­diging en mate­rië­le waar­den. Daarom zijn veel mensen zoekend en zien we gelukkig een toename van jon­ge­ren die katho­liek wor­den. Onze opdracht is nooit hopeloos omdat het hart van de mens geschapen is, gericht op God: "Fecisti nos ad Te". De bood­schap van het evan­ge­lie, van geloof en kerk zal mensen blijven raken...