Aanstelling en geloofsbelijdenis in het seminarie

Willibrord en Carolus Borromeus inspireren nog steeds

Op 16 no­vem­ber zal Dino Deltin tot diaken wor­den gewijd mede ter voor­be­rei­ding op de pries­ter­wij­ding, die DV zater­dag na Pink­ste­ren zal zijn. Op maan­dag­avond 4 no­vem­ber legde hij de ge­loofs­be­lij­de­nis en eed van trouw af, laatste stap voor de diaken­wij­ding. Tevens ont­ving se­mi­na­rist Richard Numan de aan­stel­ling tot lector. Ook het naderende Heilig Jaar wierp zijn schaduwen vooruit.

Heilig Jaar

Op de Wil­li­brord­dag ont­van­gen de jonge pries­ters hun voort­ge­zette vor­ming en heb ik een gesprek met hen. In dat gesprek ver­tellen zij over hun erva­ringen en als er moei­lijk­he­den zijn, bespreken we die.Gelukkig zijn er veel mooie erva­ringen om te delen. De Wil­li­brord­le­zing werd deze avond ver­zorgd door pater Martin Barta van de Familie van Maria. Hij sprak over de gees­te­lij­ke bete­ke­nis van het Heilig Jaar en de aflaat. De kern van beide is de inner­lijke beke­ring, die ook nodig is om een aflaat te ont­van­gen.

Aan­stel­ling en ge­loofs­be­lij­de­nis

Tijdens de Eucha­ris­tie­vie­ring ont­ving Richard Numan de aan­stel­ling tot lector en Legde Dino Deltin de ge­loofs­be­lij­de­nis af en de eed van trouw. Voor hen bei­den was familie geko­men of leden van de ge­meen­schap en naast de staf van de oplei­ding con­ce­le­breerde een heel aantal pries­ters. Dino gaat deze week op retraite ter voor­be­rei­ding op de wij­ding. Omdat Sint Wil­li­brord patroon is van het semi­na­rie werd deze heilige beschermer op deze avond al gevierd. Op de eigen­lijke feest­dag (7 no­vem­ber) zullen ze de heilige patroon ook vieren, met de Apos­to­lisch Nuntius, mgr. Paul Tschang In-Nam, in Den Haag. Toch zijn we de heilige van deze dag, Carolus Borromeüs ook niet helemaal vergeten, zoals hier­on­der te lezen is.

Pas­to­raal en missio­nair: twee grote heiligen

4 NOVEMBER H. CAROLUS BORROMEUS HOOGFEEST VAN SINT WILLIBRORD

Wil­li­brord­dag semi­na­rie
ge­loofs­be­lij­de­nis Dino Deltin en aan­stel­ling tot lector van Richard Numan

Vlak voor 7 no­vem­ber vieren we vandaag met elkaar alvast het feest van de heilige Wil­li­brord, de grote mis­sio­na­ris van onze lage lan­den, patroon van ons semi­na­rie en patroon van ons bisdom, samen met die andere grote mis­sio­na­ris,de H. Boni­fa­tius.

Mis­sio­na­rissen als patroon

Dat we twee mis­sio­na­rissen hebben als patronen van ons bisdom en onze beide oplei­dingen, mag al een be­lang­rijk teken voor ons zijn. Onze semi­na­ries willen missio­naire semi­na­ries zijn. Het dio­ce­saan missio­nair semi­na­rie Re­demp­to­ris Mater heeft dat offi­cieel in de naam, maar de geest van heel de pries­ter­oplei­ding wil en kan niet anders zijn dan missio­nair: we zijn allemaal ge­roe­pen wegen te zoeken, steeds weer nieuwe wegen om mensen te bereiken om dezelfde, onveran­der­lijke bood­schap van het evan­ge­lie ingang te doen vin­den in de harten van de mensen, altijd met de over­tui­ging dat uit­ein­delijk niet wij dat re­sul­taat kunnen bereiken, maar dat het een gave is, genade.

Instru­menten

Wij zijn alleen instru­menten in Gods hand en omdat te kunnen zijn moeten we wel diep gewor­teld zijn in Gods liefde, in Jezus Christus door een goed gees­te­lijk leven en tege­lijk actief, inven­tief en over­we­gend hoe onze inzet het meest vrucht­baar kan wor­den.

Dino Deltin

Ik verheug me erop dat ik van­avond de ge­loofs­be­lij­de­nis van Dino mag ont­van­gen en aan­ne­men, nu we vlak voor zijn diaken­wij­ding staan. Wat fijn, Dino, dat het nu bijna zover is. Vandaag al bid­den we om zegen over je voor­be­rei­ding voor de dag waarop je alle ver­plich­tingen van het gewijde ambt op je neemt en de eerste graad van het wij­dings­sa­cra­ment, het diaconaat mag ont­van­gen. De tijd van de itinerantie heeft de missio­naire geest nog meer in je ontwikkelt.

Richard Numan

Ook de aan­stel­ling tot lector voor Richard is een bij­zon­der moment op die weg. Met de aan­stel­ling ont­vang je Gods zegen en de opdracht om te leven vanuit het Woord van God nu je de bij­zon­dere opdracht krijgt om dit Woord voor te lezen en ervan te getuigen door je leven.

Wil­li­brord

Twin­tig jaar oud was Wil­li­brord ongeveer toen hij zijn vaderland verliet om in Ierland te gaan leven en stu­de­ren in de strenge abdij van Rathmelsigi. Bijna 1335 jaar gele­den kwam hij met twaalf monniken naar ons land om met de zegen van de paus en de instem­ming van de vorst, hofmeier Pepijn II zijn missie­werk te beginnen. Vijf jaar later ont­ving hij in Rome de bis­schops­wij­ding in de basiliek van Sint Caecilia en werd hij aarts­bis­schop van de Friezen. Wil­li­brord heeft bijna vijf­tig jaar in onze gebie­den gewerkt. Hij heeft tegen­slagen gekend, met name door de Westfriese koning Radboud, maar ook overal verkon­digd en kloosters gebouwd en kerken en zijn rust­punt van gees­te­lijk leven gevon­den in Ech­ter­nach. We denken aan hem met dank­baar­heid en bid­den om zijn voor­spraak.

Carolus Borromeüs: levensloop

Maar ook de heilige die eigen­lijk op deze dag wordt gevierd willen we niet helemaal vergeten. Carolus Borromeüs, geboren in 1538 bij het Lago Maggiore, in Arona, was twin­tig jaar oud toen hij verant­woor­de­lijk werd voor de grote be­zit­tin­gen van zijn familie, 22 jaar toen zijn oom de paus hem allerlei grote verant­woor­de­lijk­he­den, hij werd Staats­secre­taris en kar­di­naal, 26 jaar toen hij aarts­bis­schop werd van Milaan. Hij wilde toen niet in Rome blijven maar naar Milaan om her­der te zijn van zijn volk. Toen was hij nog geen jaar tevoren pries­ter gewor­den en die beslis­sing om pries­ter te wor­den was weer een be­lang­rijk gevolg van zijn nieuwe gees­te­lij­ke in­stel­ling, mede veroor­zaakt door de plot­se­ling dood van zijn broer en de gees­te­lij­ke lei­ding die hij kreeg van onder meer enkele goede Jezuïeten. Van toen af was zijn leven voor Christus en de Kerk en ging hij zich met hart en ziel inzetten om de kerk op het spoor van Jezus Christus te krijgen. Mede door hem werd het concilie van Trente voort­ge­zet.

De geest waarin hij leefde

Carolus was een bis­schop in de geest van dit concilie: pas­to­raal, zijn pa­ro­chies en mensen zelf bezoekend, hoe groot zijn bisdom ook was, hij kende alle situaties en pa­ro­chies; ver­kon­di­gend en besturend. Zo hield hij vrijwel ieder jaar een synode om de her­vor­mingen van het concilie van Trente in zijn bisdom door te voeren. Hij was streng voor zich­zelf, deed aan vasten en nacht­waken. Tijdens een pest­epi­de­mie in Milaan vlucht hij niet weg, hij blijft en or­ga­ni­seert de mate­rië­le en gees­te­lij­ke zorg voor de zieken. In 1584 krijgt hij zelf hevige koortsaan­val­len. Liggend op een draag­baar, zo ziek is hij, wordt hij tenslotte naar Milaan gebracht waar hij sterft, 46 jaar oud.

Twee grote heiligen

Twee grote heiligen, Wil­li­brord en Carolus Borromeus, die missio­nair en pas­to­raal waren en hun leven hebben gegeven voor Christus en Zijn Kerk. Zij kunnen ook voor ons nu een voor­spraak en een in­spi­ra­tie zijn.