Er is minder cohesie... wat nu? Een reactie op de huidige situatie

aanstelling buitengewone bedienaren

Er is de laatste tijd weer het nodige gebeurd in onze samen­le­ving en in de grote wereld. Hoe gaan we hier mee om als gelo­vi­ge mensen? In de homilie van deze zon­dag (33e zon­dag door het jaar B) stond ik erbij stil. Ook wer­den zeven­tien gelo­vi­gen uit ver­schil­lende pa­ro­chies tot bui­ten­ge­woon be­die­naar van de heilige communie aan­ge­steld.

Wereld­dag voor de armen

Deze zon­dag was het ook de wereld­dag voor de armen, in Neder­land ook wel diaconale zon­dag genoemd. In de Eucha­ris­tie­vie­ring ston­den we er speciaal bij stil aan het begin, in de voor­beden en met een woord van de voor­zit­ter van de PCI en een ver­te­gen­woor­digster van een mooi ini­tia­tief voor kankerpa­tiën­ten en hun familie, gericht op de mensen die daarin onder­steu­ning nodig hebben.

An­stel­ling

Na de homilie vond de aan­stel­ling tot bui­ten­ge­woon be­die­naar van de heilige communie plaats. De mennsen die de aan­stel­ling hebben ont­van­gen op voor­dracht van hun pastoor, hebben de cursus gevolgd die voor deze taak binnen ons bisdom met regelmaat wordt aan­ge­bo­den. De zeven­tien zijn nog niet eens allen die dit keer de aan­stel­ling krijgen. Een zestal personen was verhin­derd om op deze dag in de ka­the­draal te zijn. Zij zullen de aan­stel­ling later ont­van­gen. Van harte proficiat aan hen allen!

Stan­daard­werk Wil­li­brordorgel

Na de Mis kreeg ik ook het grote stan­daard­werk aan­ge­bo­den dat dr. Ton van Eck, titulair organist van de ka­the­draal heeft ge­schre­ven over het Wil­li­brordorgel. Voor ie­der­een die een echte orgel-liefhebber is, is dit werk een must-have! Van harte proficiat aan dr. Ton van Eck met deze publi­ca­tie!

Jarig

Er was ook aan­dacht voor m'n zeven­tigste ver­jaar­dag: er was een speciale voor­bede en na de Mis zong het solo­koor dat ook tij­dens de Eucha­ris­tie­vie­ring had gezongen, een mooi ver­jaar­dags­lied. Na de Mis en felici­ta­ties hebben we gezellig koffie gedronken in het ka­the­draal-café met taart erbij die door mensen was mee­ge­bracht.

WAAR GAAT HET NAAR TOE?

33e ZONDAG DOOR HET JAAR B KATHEDRAAL

Onze wereld...

Het kan zijn dat U zich wel
af en toe ongerust maakt
als U de wereld van nu overziet:
Vele lan­den zijn zich aan het bewapenen,
er klinkt oorlogstaal,
nog steeds is er geen oplos­sing
voor de oorlog in Oekraïne,
vele Oekraïense vluch­te­lingen
zijn al helemaal inge­bur­gerd
in de lan­den die hen hebben op­ge­van­gen;
en de oorlog in Gaza en Libanon
met grote huma­ni­taire gevolgen,
gaat ook nog steeds door
en breidt zich uit.
En dan zijn er de
vergeten conflict­ge­bie­den,
zoals Soedan
met miljoenen vluch­te­lingen.

De onge­regeld­he­den in Am­ster­dam

Na­tuur­lijk zijn de onge­regeld­he­den
en het geweld rond het bezoek
van de Israëlische supporters in Am­ster­dam
niet van dezelfde orde
en we wachten de re­sul­taten van het politie-onder­zoek af,
maar ze laten wel iets zien
van verhar­ding en grens­over­schrij­dend geweld
en dat een oorlog ver weg
invloed heeft
ook in ons eigen land..
Joodse mensen moeten zich hier
veilig kunnen voelen,
weder­zijds begrip en respect
zijn essentieel voor onze samen­le­ving.

Minder cohesie

Die samen­le­ving is helaas min­der
“samen leven” gewor­den,
er is min­der cohesie,
min­der verbin­ding
en aan­dacht voor elkaar,
dan gene­ra­ties gele­den.
En er zijn meer een­zaam­heid
en depressieve gevoelens.

Waar gaat het naar toe?

Waar gaan de wereld
en onze samen­le­ving naar toe?

Na­tuur­lijk heb ik daar het ant­woord niet op
omdat het afhangt van vele,
ook poli­tieke factoren.
Maar wel kan ik zeggen
dat deze verbrokkeling van de samen­le­ving
niet de hele wer­ke­lijk­heid is
en dat het uitmaakt
waar je naar kijkt en wat je wilt zien.
Want er is niet alleen frustratie en leegte,
verhar­ding en geweld.
Er zijn gelukkig ook andere, mooiere dingen.
Nog steeds zijn er allerlei mensen
die zich inzetten
met hart voor de naaste,
die echte verbin­ders zijn.
Nog steeds zijn er mensen
- en dat wor­den er eer­der meer -
die een weg van geloof,
van hoop en liefde willen gaan.

Was vroe­ger alles beter?

En het is ook niet zo
dat vroe­ger altijd alles beter was.
In de loop van de ge­schie­de­nis
zijn er grote mis­da­digers,
duivelse menen geweest,
maar ook ware er steeds weer mensen,
die met een inner­lijke over­tui­ging
tegen de heersende trend in zijn gegaan
en iets moois hebben bereikt;
het onder­wijs, de ge­zond­heids­zorg,
zorg voor de armen en ouderen,
die zijn allemaal ontstaan en uit­ge­bouwd
van onderop
door mensen die meestal vanuit een geloofs­over­tui­ging
in het verle­den daar­mee zijn be­gon­nen.
Dat waren mensen met idealen,
die zich wil­den inzetten voor iets moois
dat de samen­le­ving
en hun eigen leven zou verrijken.

Tussen de verschrik­kingen...hoop

De vraag is dus ook:
Kun je het zien, wil je het zien,
het mooie en goede dat er ook gebeurt?

Dat is de vraag die het evan­ge­lie ons voorhoudt.
Verschrik­kingen wor­den daar genoemd,
hef­tige zaken met sterren die van de hemel vallen,
verduiste­ring, ver­war­ring.
Maar mid­den tussen al die opmer­kingen
over een wereld in nood,
staan er zinnetjes die ver­wij­zen naar hoop:
“Dan zullen ze de Mensen­zoon zien komen...
Weet dat de zomer in aan­tocht is...,
mijn woor­den zullen niet voor­bij­gaan...”
En uit­ein­delijk is alles in Gods hand:
“Van die dag of dat uur... weet alleen de Vader”.

Kortom, we sluiten onze ogen niet voor de ellende,
het is wat het is,
we zien de moei­lijk­he­den onder ogen,
maar onze basis is ver­trouwen.

Jezus spreekt vaker over lij­den en kruis,
die horen bij de weg van ons allen,
maar wat er ook gebeurt,
elke haar op je hoofd is geteld,
er is nood maar je zult stralen,
je bent geborgen in Gods hand.

Een bewe­ging van barm­har­tig­heid en liefde

Laten we bid­den en werken voor een betere wereld
en laten we denken aan al die mensen
in de loop van de ge­schie­de­nis en nu,
die niet zozeer door hun eigen kracht,
maar met de kracht van de heilige Geest
mooie bewe­gingen in gang hebben gezet.
De bewe­ging van barm­har­tig­heid en liefde
die Jezus Christus in gang heeft gezet
gaat nog altijd door
en inspireert miljar­den mensen.
Ini­tia­tie­ven die in Zijn voetspoor zijn be­gon­nen,
gaan nog altijd ver­der:
bekende mensen als Fran­cis­cus of een Moeder Teresa,
maar ook vele naam­loze werkers in de wijn­gaard.
hebben iets moois in gang gezet,
zaadjes geplant die zijn uitgegroeid.
Het goede gebeurt vaak in stilte.

Schit­te­ren als sterren

Één ding had­den en hebben al die mensen gemeen:
zij leven vanuit een inner­lijke over­tui­ging,
zij laten zich niet ont­moe­di­gen
omdat zij leven en werken met ver­trouwen,
zij volgen hun diepste in­spi­ra­tie.
Ja, die mensen zullen
- zoals de eerste lezing dat vandaag zei -
schit­te­ren als sterren
voor eeuwig en immer.

Laten we zulke mensen
als voor­beeld en in­spi­ra­tie­bron zien.