Zestig jaar geleden vond een historische ontmoeting plaats

Hoe kun je vrede bereiken?

Aan het einde van het symposium "Vrede begint bij jezelf" vier­den we de heilige Eucha­ris­tie in de ka­the­draal op het feest van de H. Andreas, apostel. Vrede kan alleen komen door de inzet van concrete mensen voor vrede. Zelfs een over­win­ning betekent nog geen vrede. De homile van deze vie­ring.

VREDE BEGINT BIJ JEZELF

30 NOVEMBER H. ANDREAS

Bron van vrede zijn

Het motto van deze dag luidt:
“Vrede begint bij jezelf”
en daar in schuilt een be­lang­rijke waar­heid.
Gewone mensen kunnen een bron van vrede zijn,
als er vrede is in hun hart.
Die vrede kan er alleen maar zijn
wanneer zij zich­zelf en hun levens­si­tua­tie
in zekere zin kunnen aan­vaar­den.
Ik bedoel niet dat zij passief moeten blijven
en een ellen­dige situatie
maar lijd­zaam moeten aan­vaar­den.
Nee, het is goed wanneer zij zich inzetten
voor ver­be­te­ring van die situatie,
zodat zij een mens­waar­dig leven kunnen lei­den.
Maar ook voor die strijd
is de basis een zekere vrede des harten.

Als je niet in vrede bent

De percentages van mili­tai­ren
die thuis­ko­men van een missie
met een ptss, een post­trau­matisch stress syndroom,
is hoog,
in feite hebben zij de oorlog of het geweld­da­dige conflict
waarin zij hebben ver­keerd,
buiten hun schuld
mee naar huis geno­men
en dat heeft gevolgen voor hun relaties met anderen.
Ons gebed om vrede is dan ook
om mee te beginnen
gericht op de personen:
mogen er vrede zijn in hun hart,
moge er vrede zijn in ons hart,
want alleen zo zullen we zelf in vredekunnen leven
en vrede kunnen uitstralen,
vrede kunnen door­ge­ven.

Concrete mensen

Vrede begint dus bij heel concrete mensen.
Het zijn mensen
die de loop van de wereldge­schie­de­nis bepalen.
Zo zijn het steeds weer opnieuw mensen
die de ver­keerde beslis­singen nemen
en oorlogen veroor­zaken,
maar het zijn ook heel concrete mensen
die besluiten een einde aan een oorlog te maken
en vrede te bewerken.

Vredes­mis­sie

Paus Fran­cis­cus heeft kar­di­naal Matteo Zuppi
als vredesbode naar de groot­machten gestuurd
in een poging mens­waar­dige oplos­singen te vin­den
en wegen naar vrede te banen
in de oorlog die in Oekraïne woedt.
Zal dat slagen?
Of zullen andere pogingen slagen,
die door andere partijen zijn gedaan?
In ieder geval zal iedere vredespo­ging
een bijdrage zijn aan een andere kijk
op deze verwoestende oorlog
en de vredesge­dachte laten groeien,
zo mogen we hopen.

Vrede komt niet door de over­win­ning

Want vrede wordt niet bereikt
door de vijand te verslaan
en zeker niet door hem te vernie­tigen.
Dat zaait haat die de kiem is van een nieuw oorlog.
Als het nodig zal blijken te zijn
om een vijand te verslaan,
dan is het nog zeer nodig
om naar een voor alle volkeren
mens­waar­dige vrede te streven.
Vrede wordt ge­woon­lijk niet
met wapens bereikt,
maar door zachtere mid­de­len.

Hoe kun je vrede bereiken?

Ik geloof in de kracht van het gebed,
als vele mensen bid­den om vrede
zal dat gebed - met Gods hulp -
de harten van de verant­woor­de­lijke kunnen raken.
Binnen de katho­lie­ke kerk
is de Ge­meen­schap van Sant’ Egidio
- in ons bisdom aanwe­zig
in de Mozes en Aäron­kerk in Am­ster­dam -
heel actief met het bewerken van vrede,
met name door gebed, ont­moe­ting en dialoog.
Die drie ele­menten zijn heel be­lang­rijk
ook voor de vrede en de goede ver­hou­dingen
in onze eigen samen­le­ving:
De ont­moe­ting bevor­dert saam­ho­rig­heid
en de saam­ho­rig­heid
maakt een maat­schap­pij tot samen­le­ving;
de dialoog in open­heid voor een ander,
maakt dat mensen elkaar niet
van buitenaf oor­de­len,
maar elkaar gaan begrijpen;
onderling begrip is de basis
voor een goede verstand­hou­ding.
Zonder dialoog wordt iemand “weg gezet”,
die persoon krijgt een etiket,
er ont­staat geen of althans weinig weder­zijds begrip.

Waar vrede begint

Vrede begint bij ons­zelf,
door jezelf te aan­vaar­den
en door gebed, ont­moe­ting en dialoog.

Of eigen­lijk zou ik moeten zeggen:
Vrede begint bij God,
want hij is de bron en bewerker
van alle ware vrede,
wij zijn Zijn mede­wer­kers...

Andreas

We vieren vandaag de apostel Andreas,
de oudere broer van Simon Petrus.
Andreas bracht Petrus bij Jezus.
Andreas is de apostel
op wie Con­stan­ti­no­pel
- het hui­dige Istan­boel -
zich beroept,
zoals chris­te­lijk Rome
Petrus en Paulus heeft
als eerste grote mis­sio­na­rissen
en stichters van de Kerk.

Zestig jaar gele­den: een his­to­rische ont­moe­ting

Dit jaar is het zes­tig jaar gele­den
dat paus Paulus VI
naar Israël ging
en daar op de Olijf­berg bij Jeru­za­lem
een beroemde ikoon schonk
aan Athenagoras, de patriarch van Con­stan­ti­no­pel
waarop Petrus en Andreas elkaar omhelzen.
Dit was de eerste ont­moe­ting
van een paus met de patriarch
ruim 900 jaar dat zij elkaar had­den geëxcommuni­ceerd.
Twee mensen hebben daar een stap gezet
om tegen­stel­lingen te over­win­nen
en vrede te sluiten.
Moge Andreas een voor­spraak zijn
voor alle mensen die naar vrede streven!