Er is moed voor nodig om christen te zijn. En kracht van de H. Geest

Vormsel in de Agneskerk

Zondag 1 de­cem­ber was ik in de H. Agnes­kerk in Am­ster­dam voor de toedie­ning van het heilig vormsel aan een twin­tigtal mensen, bijna allemaal jon­ge­ren. De pa­ro­chie voor gelo­vi­gen die zich met de tra­di­tio­nele Tri­den­tijnse ritus verbon­den weten, is toe­ver­trouwd aan de pries­ters van de Petrus­broe­der­schap. Na de H. Mis wass er een fees­te­lij­ke bij­een­komst in de pastorie (Huis St. Bonfiatius) en daar kwam nog een andere bis­schop langs...

De plech­tig­heid

P. Martin Kroman Knudsen is de pastoor van deze pa­ro­chie, hij wordt geassis­teerd door p. Vitaly Leontyev en p. Peter Hagenbeek. Voor het vormsel en de heilige Mis zongen de kin­de­ren die zich op de eerste communie voor­be­rei­den bij de ingang een lied ter ere van Maria.
P. Stefan Dreher, districtsoverste was uit Wigratzbad geko­men en celebreerde de heilige Mis waarbij ik pontificale assis­tentie vanaf de troon verleende en preekte. Voor­af­gaand aan de H. Mis vond het Vormsel plaats. Ver­schil­lende vor­me­lin­gen waren de dag ervoor gedoopt.

En erna...

Na de Mis was er een foto-moment op de trappen van de kerk en een gezellige en drukke bij­een­komst in het Sint Boni­fa­tiushuis. Daar hield pastoor Knudsen een toe­spraakje om ie­der­een te bedanken en kwam ook de Goed­hei­ligman langs, de bis­schop van Myra met zijn pieten, die de pastoor nog flink raakten met de uitgestrooide pepernoten. Alles liep gelukkig prima af en de pastoor deed ons gezond en wel uitgeleide. Het was opnieuw een mooi en fees­te­lijk gebeuren.

WEES STERK, DE WERELD IS IN VERWARRING

TOEDIENING H. VORMSEL SINT AGNESKERK

Caelum et terra transibunt,
verba autem mea non transibunt;
Hemel en aarde zullen voorbij gaan;
mijn woor­den zullen echter niet voor­bij­gaan.

Beminde gelo­vi­gen, dier­ba­re vor­me­lin­gen,

Heiligenlevens

Ik kan U allen aanbevelen
om over de levens van heiligen te lezen;
heiligen hebben geleefd
in heel ver­schil­lende omstan­dig­he­den,
ze waren geen zoe­tige poppetjes
maar iets hebben zij allemaal gemeen:
ze zijn heilig gewor­den,
dat ging niet zomaar;
zij zijn pas na een flinke strijd
het eeuwig leven binnen gegaan.

De mar­te­la­ren van Gorcum

Neem de negen­tien mar­te­la­ren van Gorcum.
Het waren pries­ters en kloos­ter­lingen
die door de Watergeuzen gevangen waren geno­men,
de meeste van hen wer­den als ge­van­ge­nen
op een turf­schip
naar Brielle ver­voerd.
Daar be­gon­nen het verhoor en de mar­teling.
En op 9 juli 1572 in Brielle
zijn ze tenslotte de mar­tel­dood gestorven.

Heel ver­schil­lend...

Ze waren onderling heel ver­schil­lende mensen.
Daar waren zeer geleerde pries­ters bij,
maar ook heel een­vou­dige broe­ders,
die hun geloof nau­we­lijks kon­den ver­woor­den;
- een van hen, broe­der Cornelis, kon
toen hij verhoord werd, niet anders zeggen dan:
“Ik geloof alles wat de gardiaan gelooft”
(de gardiaan is de overste en die kon het katho­lie­ke geloof
goed onder woor­den brengen);
er waren stokoude en heel jonge kloos­ter­lingen bij de groep,
er was er een bij die afvallig was geweest,
een tijd pro­tes­tant gewor­den,
maar later was hij toch weer
tot het katho­lie­ke geloof terug­ge­keerd
en er was zelfs een pries­ter bij
die een relatie met een vrouw had.
Hij leefde in zonde.
Maar ze zijn allemaal heilig verklaard door paus Pius IX.
Waarom?

Twee dingen

Had paus Pius niet een paar uit­zon­de­ringen
moeten maken?

Nee, want toen het erop aan kwam
en zij door de Watergeuzen vre­se­lijk wer­den gemar­teld,
verhoord, bespot en bedreigd,
had­den ze met gemak onder de mar­tel­dood uit kunnen komen.
Het verhoor door de geweld­da­dige Geuzen
draaide maar om twee zaken:
de transsubstantiatie, de ver­an­de­ring van brood en wijn
in het Lichaam en Bloed van Christus
en de trouw aan de Plaatsbekle­der van Christus,
de paus van Rome.

Gewetenswroe­ging

Er was een jong broe­dertje bij de groep
die bij alle terreur wél zwak was,
hij verloochende het geloof
en werd weer vrij gelaten.
Maar het moet zijn leven lang
toch geknaagd hebben in zijn geweten,
dat hij niet moe­dig was geweest.
En al die anderen,
de geleer­den en de niet zo geleer­den,
ook degenen die in zonde had­den geleefd
en degenen die vroe­ger niet altijd zo trouw waren,
bleven op het moment dat het erop aan kwam,
standvas­tig en zij bele­den hun geloof.

Een rommelig verle­den

Hun heilig­ver­kla­ring is een mooi teken voor ons:
want je kunt soms ver­keerde wegen zijn gegaan
- geldt dat ook niet voor allerlei andere heiligen? -
maar je leven is uit­ein­delijk
een opgang naar God.
Durf je, kun je de stap te zetten
die je moet zetten om je te bekeren
en je geloof belij­den
op het moment dat het erop aan­komt?
Kun je een bladzijde omslaan,
heb je de moed en de nede­rig­heid
om een nieuw begin te maken?
Die heiligen met dat rommelig verle­den
geven ons dus een heel mooi teken.
Dit is uit­ein­delijk een teken van Gods barm­har­tig­heid:
God je vader neemt je weer aan,
Hij neemt je op als je je weer naar Hem toe­keert,
al ben je een verloren zoon of dochter.

Wat niet voorbij zal gaan

Hoe kon het zo gaan?
Hoe kwam het dat zij zo moe­dig waren?
Op de eerste plaats was er een dui­de­lijk besef in hun hart
dat zij niet moesten leven
voor de dingen die voor­bij­gaan,
want hemel en aarde zullen voor­bij­gaan,
maar Jezus woor­den, Gods woord, Zijn belofte
zullen niet voorbij gaan,
zoals het evan­ge­lie zegt
op deze eerste Advent­zon­dag.
De mar­te­la­ren van Gorcum kozen er dus niet voor
om hun aardse leven een beetje te verlengen
en Jezus’ woord dan maar te verra­den,
zij had­den hun eeuwige bestem­ming voor ogen.
En na­tuur­lijk, dit kon­den zij niet uit zich­zelf,
het was de kracht van Gods genade,
het was de ver­lich­ting door de heilige Geest
die hun de moed en de kracht gaf
en het inzicht
om te han­de­len met over­tui­ging, in trouw.

Je hebt het nodig!

Wij zijn allemaal zon­dige, zwakke mensen.
Er is eigen­lijk zo goed als niemand die nooit hoeft te biechten,
na­tuur­lijk in ieder geval de maagd Maria uitgezon­derd.
Wij hebben in ieder geval
het sacra­ment van boete en ver­zoe­ning
wel nodig om ons leven goed
op de rails te krijgen.
Ook in het ont­van­gen van dat sacra­ment
merken we dat we standvas­tig moeten zijn
en ons niet laten ont­moe­di­gen
als we weer dezelfde zon­den te biechten hebben.

Levate capita vestra!

Beste vor­me­lin­gen, jullie zijn vandaag toe­gerust
met de kracht van de heilige Geest
voor de strijd die jullie moeten voeren
om in deze wereld een christen en katho­liek te zijn.
Die wereld is in ver­war­ring,
zowel het evan­ge­lie van de laatste Pinkster­zon­dag
als het evan­ge­lie van deze dag
hou­den ons dat voor.
Maar mid­den in deze evan­ge­lie­tekst
staat ook wat we dan moeten doen:
levate capita vestra!
Hef jullie hoof­den omhoog,
want je verlos­sing is nabij.

Eenvou­dig en sterk

Laat je niet meeslepen
door de druk die op je wordt uit­geoe­fend
door de machten van deze wereld,
laat je niet ont­moe­di­gen
door tegen­slagen in je leven in deze wereld
en ga ook niet in een roes leven,
bedwelmd door de successen die je behaalt.
Blijf een­vou­dig
want nede­rig­heid zal je red­den.
Blijf stevig en standvas­tig staan,
hef jullie hoof­den omhoog,
richt je op eeuwige waar­den,
en al ben je een zon­daar,
laat God niet los
maar keer je steeds opnieuw tot Hem
en bidt keer op keer
dat de heilige Geest je zal lei­den.

Moge dit heilig vormsel, beste vor­me­lin­gen,
jullie allen die kracht en genade blijven schenken
om geleid door de H. Geest
door dit leven te gaan.