Nieuwe pastoor-deken geïnstalleerd in Almere

Zondag 15 de­cem­ber, zon­dag "gaudete" werd in Almere Franklin Brighita geïnstalleerd als pastoor van de pa­ro­chie Zuide­lijk Flevoland met de Sint Boni­fa­tius­kerk in Almere en de Sterre der Zee in Zeewolde.

Vele talen

De kerk was geheel gevuld, som­mi­ge mensen moesten staan, bij de in­stal­la­tie van de nieuwe pastoor. Pastoor Alfons Jaakke con­ce­le­breerde, diaken Paul Leferink assis­teerde. De ge­za­men­lijke koren zongen en de ge­za­men­lijke muzi­kanten speel­den en zodoende waren er lie­de­ren in het Neder­lands, Engels, Spaans en Papia­mento. De Sint Boni­fa­tius­kerk in Almere her­bergt gelo­vi­gen vanuit alle delen van de wereld en er zijn dan ook behalve Neder­landse Missen ook vie­rin­gen in de genoemde talen en het Pools. Gelukkig spreekt de nieuwe pastoor veel talen. Het is een actieve ge­meen­schap met veel jonge mensen.

In­stal­la­tie

Aan het begin van de vie­ring legde de nieuwe pastoor de ambtseed af en hij ont­ving de sleu­tel van de kerk. Daar­mee was hij geïnstalleerd en met een harte­lijk applaus werd hij welkom geheten als her­der van de pa­ro­chie. De voor­beden (Gebed van de gelo­vi­gen) waren wat uit­ge­brei­der dan normaal. Hierbij wer­den door pa­ro­chi­anen voorwerpen overhan­digd aan de nieuwe pastoor die met zijn ambt te maken hebben: de doopschelp, het chrisma (voor doopsel en vormsel), de hostie­schaal, kelk en missaal (de Eucha­ris­tie), de sleu­tel van het ta­ber­na­kel, het evan­ge­lie­boek, een paarse stool (biecht), een witte stola (huwe­lijk) en de olie voor de zie­ken­zal­ving.

Bac­ca­lau­reaat

Na de Heilige Mis was er vóór de kerk een kerst­markt met hapjes, drankjes, prijzen voor een loterij enzo­voorts; er waren tenten opgezet, gelukkig maar want het weer was niet zo fijn. Daar heb ik Lisette de Block met een klein toe­spraakje haar Bac­ca­lau­reaatsdiploma van de Pau­se­lijke La­te­raanse Uni­ver­si­teit mogen overhan­digen, dat zij "magna cum laude" heeft behaald. Zij kon in ver­band met de voor­be­rei­dingen niet bij de diploma-uit­rei­king zijn, een dag eer­der op de Tilten­berg, maar dat kon op deze dag nog in orde komen (zie foto).

HOE KUN JE EEN PELGRIM VAN HOOP ZIJN?

DERDE ZONDAG VAN DE ADVENT C
INSTALLATIE PASTOOR DEKEN FRANKLIN BRIGHITA

De nieuwe pastoor

Dat het vandaag zon­dag “ Gaudete” is
- dat betekent: “ verheugt u” -
past wel heel mooi bij deze dag
die een dag van vreugde is
omdat ik uw nieuwe pastoor
en deken van het dekenaat,
mag installeren.
Nadat pastoor Sandor Koppers
hier zovele jaren is geweest - 28! -
en met U deze nieuwe kerk heeft gebouwd,
is het voor hem en voor u
nu tijd voor een nieuw begin.
Na­tuur­lijk zal dat voor u
ook weer even wennen zijn,
maar u hebt een ervaren pries­ter gekregen
die al veel goed werk heeft gedaan
in zijn vorige pa­ro­chies.
En hij spreekt veel talen,
dat komt hier ook goed van pas!

Samen op weg

Ik ver­trouw er dus wel op
dat u samen met uw nieuwe pastoor
een mooie weg van geloof en ge­meen­schap
mag kunnen gaan,
als “pelgrims van hoop” .
Dat is het motto van het ko­men­de jubel­jaar,
het heilig jaar 2025,
dat we op 29 de­cem­ber in onze ka­the­draal gaan openen.
“ Pelgrims van hoop”
die uitdruk­king wil zeggen
dat je met een bepaalde in­stel­ling
door het leven gaat:
Is het glas halfleeg of is het half­vol?

De wereld­pro­ble­men en onze problemen

je kunt de toe­komst somber inzien
en daar hebben we alle reden toe,
met al die oorlogen in de wereld,
de toe­ne­mende bewape­ning en oorlogstaal
en zoveel problemen die er zijn,
mis­schien ook in uw eigen leven;
wat moeten mensen vaak veel meemaken!
Dan valt het niet mee
om te geloven in een betere toe­komst,
dat God het goed met je meent.
Aan de andere kant:
God heeft je geen kalme reis beloofd,
maar een behou­den aan­komst,
Hij heeft niet gezegd dat je geen kruis moet dragen,
maar dat Hij je zal helpen
om dat kruis te dragen.

Vooruit kijken

Als christen en katho­liek
zijn we toch ge­roe­pen
- ondanks alles wat we aan narig­heid
zien, horen en beleven -
om uit te kijken naar voren,
naar een mooie toe­komst.
 Je bent een pelgrim van hoop
als je een mens van ver­wach­ting bent,
een Advents­mens.

Ver­wach­ting

Zo waren de mensen
in de tijd van Johannes de Doper:
ze waren vol ver­wach­ting,
zo staat er in het evan­ge­lie van vandaag.
Ze verwachtten iets van Godswege.
Dat past mooi bij deze Advents­tijd,
want dit is een tijd van ver­wach­ting,
we zien uit naar de geboorte van Jezus,
naar de komst van de Heer.
Maar eigen­lijk is niet alleen de Advents­tijd
een tijd van ver­wach­ting:
als je christen bent,
is je hele leven een tijd van ver­wach­ting,
van “uitzien naar...”.

De Camino

Mis­schien hebt U weleens een verhaal gelezen
van iemand die de Camino deed,
pelgrims­tocht naar Santiago de Compostela.
Dat is een hele lange tocht,
die je lopend aflegt.
Je kunt dat regelen met mooie hotels langs de route
en een busje dat je bagage steeds
naar het volgende hotel brengt
en langs rijdt als je niet meer kunt.
Dat is de luxe-editie.
Maar als je die pelgrims­tocht écht wil doen
- en dat zijn er velen -
dan ga je op weg met bagage
en overwin je allerlei problemen:
het weer, je lichaam dat pijn doet, uit­put­ting soms,
maar des te groter is de vreugde als je aan­komt
in Santiago en daar de ka­the­draal betreedt.

Alleen maar in de put?

Zit je in de put? Heb je het weleens moei­lijk?
Zijn er veel tegen­slagen geweest in je leven?
Heb je problemen met je ge­zond­heid?
Dat is allemaal echt niet ge­mak­ke­lijk.

Als je niet gelovig bent, is het dat
en het wordt alleen maar erger,
want je gaat dood en dan is het afgelopen.
Als je gelovig bent,
als je de hand van God in je leven hebt gezien,
kun je net zo goed verdriet en pijn hebben,
maar je weet: ik ben een pelgrim,
ik ben op weg
door allerlei moei­lijke omstan­dig­he­den heen,
maar ik heb een mooi doel voor ogen:
een nieuw en ander leven,
iets moois dat God voor mij heeft bereid
en waar­van ik hier op aarde
eigen­lijk nog geen idee heb,
want hier leef ik in ruimte en tijd,
daar ben ik in de eeuwig­heid.

De geest van een pelgrim

Hoe kun je die geest van het pelgrim-zijn
in je hart bewaren?
Wat kan je helpen om niet te ver­drin­ken
 in je moei­lijk­he­den en problemen?
Het ant­woord is:
doe je best om een christen te zijn!
Na­tuur­lijk horen daar het gebed,
de Mis en de sacra­menten bij;
als we de pastoor installeren,
komt dat speciaal tot uitdruk­king:
Hij zal de Mis en de sacra­menten bedienen,
het woord ver­kon­di­gen, de zieken bezoeken,
voor U open staan, een her­der zijn.
Dat hoort allemaal bij het leven
van een christen, een katho­liek.
Maar christen zijn begint om zo te zeggen
met een goed mens te zijn.
Als je geen goed mens bent, ben je geen christen

Een goed mens zijn

Wanneer ben je een goed mens?
Het evan­ge­lie van vandaag laat ons zien
dat het voor ie­der­een weer anders is
omdat een goed mens-zijn inhoudt
dat je probeert de taken
die je in het leven hebt gekregen
zo goed en eer­lijk moge­lijk te doen,
altijd met oog voor anderen.
Christen-zijn wil zeggen
dat je omziet naar een ander.

Tolle­naar, soldaat, rijke...

Daarom moet degene
die genoeg kleren en eten heeft,
volgens het evan­ge­lie vandaag,
delen met anderen.
Daarom moet een tolle­naar
zijn beroep eer­lijk uit­oefe­nen,
zon­der te veel geld te vragen
en soldaten moeten niet plun­de­ren en afpersen
 en tevre­den zijn met wat zij krijgen.
Kortom, ie­der­een moet in zijn beroep,
op de plaats die hij of zij in het leven gekregen heeft,
zijn best doen
om een mens voor anderen te zijn,
om sociaal en liefde­vol
in de mensen God te dienen.

Na­tuur­lijk is dat niet alles,
maar daar begint het wel mee:
een christen, een katho­liek
moet aller­eerst een goed mens proberen te zijn
en God zoeken in de dage­lijkse dingen van het leven.

Een goede pelgrimage!

Van harte wens ik U een goede pelgrims­tocht,
wees een pelgrim van hoop,
samen met Uw nieuwe pastoor.
Beste pastoor Franklin,
ik wens je alle goeds,
als her­der van deze ge­meen­schap
een vrucht­ba­re en mooie tijd
in deze prach­tige en dyna­mische pa­ro­chie!