Opening heilig Jaar in kathedraal van Haarlem
Zoals in alle bisdommen van de wereld werd op 29 december in de Haarlemse kathedraal het Jubeljaar (H. Jaar) geopend; dat gebeurde onder grote belangstelling. Een feestelijke pontificale Eucharististieviering werd voorafgegaan door de afkondiging van het H. Jaar en een processie. Het thema van dit jaar is: "Pelgrims van hoop". Maar is er nog wel reden tot hoop, bijvoorbeeld in Gaza?
De viering is nog te volgen op Kathedraal TV: Heilige Mis - Zondag 29 december - Opening van het Heilig Jaar
Programma
Voor deze dag was een heel programma voorzien. Vanaf 11.00 uur kon de Kathedraal worden bezocht met de tentoonstelling "kerst in de crypte", waar een heel landschap met kersttaferelen is gecreëerd. In de middag was er uitstelling en een half uur voor de H. Mis werden er samen kerstliedjes gezongen. De meeste mensen waren er toen al bij en hebben uit volle borst meegezongen.
De opening van het H. Jaar
Om 16.00 uur vertrok de processie met de kanunniken, de Constantijnse ridders en een vertegenwoordiger van het H. Kerstmisgilde. Naast de kerstmiskapel van de kathedraal werd een gedeelte uit het Johannesevangelie voorgelezen ("Niemand komt tot de Vader tenzij door Mij") en een deel van de Bulle "Spes non confundit" waarmee het Jubeljaar door paus Franciscus is afgekondigd. Vervolgens heb ik het water gewijd en begon de processie naar achter in de kathedraal onder het zingen van de Litanie van alle heiligen. Achter in de kathedraal werd het kruis omhoog geheven: "Wees gegroet, Gij kruis van de Heer, Gij zijt onze enige hoop". Terwijl de stoet naar voren trok werden de gelovigen besprenkeld met het gewijde water ter herinnering aan het doopsel. Daarna ging de Mis verder op de gebruikelijke wijze vanaf het "Gloria".
Uit alle delen...
De viering werd gezongen door een projectkoor van mensen uit allerlei delen van ons bisdom. Het gebed van de gelovigen werd eveneens verzorgd door mensen uit allerlei parochies, met aandacht voor de verschillende culturele achtergronden die ons bisdom rijk is. Naast de kanunniken was er een dertigtal priesters en een tiental diakens aanwezig om te concelebreren c.q. te assisteren. Een mooi teken van verbonden heid van het hele bisdom met dit bijzondere moment.
Hieronder de homilie die ik bij deze gelegenheid heb gehouden.
PELGRIMS VAN HOOP
FEEST VAN DE H. FAMILIE - OPENING VAN HET JUBELJAAR
Kerstfeest in Gaza
Een paar dagen geleden
zag ik foto’s van het kerstfeest
en de voorbereiding daarop
in de kleine katholieke parochie in Gaza.
We kennen natuurlijk allemaal wel de foto’s
van het zwaar gebombardeerde Gaza-stad,
maar temidden van alle verwoesting
hebben ze daar met de kinderen en de volwassenen
toch het kerstfeest gevierd.
“Wat willen jullie hebben voor het kerstfeest?”,
vroeg de pastoor aan de kinderen
“Vrede!” riepen die.
Ze hebben dus toch kerstfeest gevierd,
daar in Gaza-stad, ondanks alles.
“In deze donkere dagen
wilden we een teken van hoop geven,
vooral voor onze kinderen.
Daarom hebben we samen met de kinderen
de kerststal en een kerstboom gezet,”
schreef de pastoor op Facebook.
Hopen op vrede
Die kinderen hebben niets misdaan,
hun enige schuld is dat ze in Gaza wonen.
Maar het mooie is dat in hen
niet de haat wordt gevoed,
die een kiem zou zijn
van weer een nieuwe oorlog,
maar dat de hoop wordt gevoed
en het verlangen naar vrede.
Dat gebeurt daar in de parochie in Gaza,
waar ze niet alleen de dood en het verderf willen zien,
maar ook blijven hopen
en het visioen van vrede
levend houden,
ondanks alles.
Telefoontje van de paus
Een grote steun daarbij is
dat paus Franciscus
iedere avond even belt.
En de bisschop, kardinaal Pizzaballa
is vorige week weer geweest
en heeft de kinderen het vormsel gegeven.
Het is een ongelooflijk moeilijke situatie,
de kinderen horen de bommen vallen,
zoveel geweld, oorlog en vernietiging.
Maar wat goed dat er dan mensen zijn die meeleven
die een teken van hoop
voor de mensen daar willen zijn.
Pelgrims van hoop
Dat is inderdaad onze roeping:
om pelgrims van hoop te zijn
en anderen hoop te geven.
Hoop verloren, al verloren!
Vandaag openen we het Jubeljaar,
het heilig jaar,
in ons bisdom,
onder dit motto:
“Pelgrims van hoop”.
Het gezin als fundament
We doen dat vandaag
op het feest van de heilige familie,
een dag waarop we altijd stil staan bij
en bidden voor alle families, gezinnen.
De basis die je van thuis uit meekrijgt
is enorm belangrijk;
wie een fijn fundament heeft gehad in het gezin
zal vaak in het hele leven
een mens van hoop en vrede kunnen zijn.
Laten we vandaag dus ook bidden
om goede families en gezinnen,
een fijn thuis voor alle jonge mensen
en om zegen en kracht
voor wie een goed gezin moest missen.
Dat de gezinnen plaatsen zullen zijn
waar hoop wordt doorgegeven.
Opnieuw hoop krijgen
Hoe kun je weer hoop krijgen
als je in een moeilijke periode zit?
De grootste bekoring, de ergste verleiding is dan
om de hoop te verliezen,
vanwege alles wat je is overkomen of aangedaan.
De beste manier om weer hoop te krijgen
is: bidden en iets voor anderen doen;
wie iets voor anderen doet
maakt zijn eigen leed een beetje meer betrekkelijk;
er zijn altijd mensen die het slechter hebben dan jijzelf,
hen helpen werkt bevrijdend voor onszelf.
Zo zijn we een pelgrim van hoop.
Denk aan Gaza
De mensen in Gaza
en het Palestijnse Bethlehem,
zijn dicht bij de plaats
waar eens de engelen zongen
van vrede op aarde.
Die vrede is daar lang nog niet,
dat doel lijkt ver weg en onbereikbaar.
Misschien is er ook in uw leven
iets wat hopeloos lijkt:
dat komt nooit meer goed,
daar is geen hoop meer.
Denk dan aan Gaza-stad:
hoe kun je in de hopeloze chaos,
toch een teken van hoop stellen?
Dat is als licht dat door een kiertje schijnt.
Pelgrimages
Bij het heilig jaar
horen herstel van relaties, de aflaat,
de heilige deur en de pelgrimage:
het zijn allemaal tekens die ons zeggen:
maak een nieuw begin, bekeer je,
sta open voor een nieuwe ervaring,
ga op weg,
wees een pelgrim van hoop.
Bij elke pelgrimstocht horen ongemakken.
Onder weg zijn er moeilijkheden, tegenslagen,
zoals we die ook kennen uit het verhaal
van die andere pelgrims,
de wijzen uit het Oosten.
Ineens was de ster die hen leidde verdwenen
en moesten zij navraag doen
om die weer op het spoor te komen.
Zij hielden vol,
als pelgrims van hoop.
Ook Maria en Jozef
waren in het evangelie
op pelgrimstocht naar Jeruzalem.
Op de terugweg was Jezus er niet bij.
Zijn ouders waren bezorgd, het deed pijn.
En toen ze Hem vonden,
zei Jezus hun
dat het zo had moeten zijn...
Er was een betekenis in wat er gebeurde
die zijn ouders niet hadden gezien.
Dus: verlies de moed en de hoop niet te gauw.
Wat je overkomt en wat het betekent,
kunnen je later duidelijker worden.
Een wens voor dit jubeljaar
Van harte verklaren we
het heilig jaar, het jubeljaar,
vandaag voor geopend.
Ik wens U allen
aan zalig uiteinde toe van dit jaar
en dat we in het nieuwe, heilig jaar
pelgrims van hoop zullen zijn.