Arsacal
button
button
button
button


Opening heilig Jaar in kathedraal van Haarlem

Overweging Preek - gepubliceerd: zondag, 29 december 2024 - 1161 woorden
De proost van het kapittel leest de bulle van het H. Jaar
De proost van het kapittel leest de bulle van het H. Jaar
Het projectkoor olv. past. Àlvaro Rodriguesz Lucque
Het projectkoor olv. past. Àlvaro Rodriguesz Lucque
Opening heilig Jaar in kathedraal van Haarlem

Zoals in alle bis­dom­men van de wereld werd op 29 de­cem­ber in de Haar­lemse ka­the­draal het Jubel­jaar (H. Jaar) geopend; dat gebeurde onder grote belang­stel­ling. Een fees­te­lij­ke pontificale Eucha­rististie­vie­ring werd vooraf­ge­gaan door de afkon­diging van het H. Jaar en een pro­ces­sie. Het thema van dit jaar is: "Pelgrims van hoop". Maar is er nog wel reden tot hoop, bij­voor­beeld in Gaza?

De vie­ring is nog te volgen op Ka­the­draal TV: Heilige Mis - Zondag 29 de­cem­ber - Opening van het Heilig Jaar

Pro­gram­ma

Voor deze dag was een heel pro­gram­ma voor­zien. Vanaf 11.00 uur kon de Ka­the­draal wor­den bezocht met de ten­toon­stel­ling "kerst in de crypte", waar een heel land­schap met kersttaferelen is gecreëerd. In de mid­dag was er uit­stel­ling en een half uur voor de H. Mis wer­den er samen kerst­lied­jes gezongen. De meeste mensen waren er toen al bij en hebben uit volle borst meegezongen.

De ope­ning van het H. Jaar

Om 16.00 uur ver­trok de pro­ces­sie met de kanun­niken, de Constan­tijnse rid­ders en een ver­te­gen­woor­diger van het H. Kerst­mis­gilde. Naast de kerst­mis­ka­pel van de ka­the­draal werd een gedeelte uit het Johannese­van­ge­lie voor­ge­le­zen ("Niemand komt tot de Vader tenzij door Mij") en een deel van de Bulle "Spes non confundit" waar­mee het Jubel­jaar door paus Fran­cis­cus is af­ge­kon­digd. Ver­vol­gens heb ik het water gewijd en begon de pro­ces­sie naar achter in de ka­the­draal onder het zingen van de Litanie van alle heiligen. Achter in de ka­the­draal werd het kruis omhoog geheven: "Wees gegroet, Gij kruis van de Heer, Gij zijt onze enige hoop". Terwijl de stoet naar voren trok wer­den de gelo­vi­gen be­spren­keld met het gewijde water ter her­in­ne­ring aan het doopsel. Daarna ging de Mis ver­der op de gebruike­lijke wijze vanaf het "Gloria".

Uit alle delen...

De vie­ring werd gezongen door een project­koor van mensen uit allerlei delen van ons bisdom. Het gebed van de gelo­vi­gen werd even­eens ver­zorgd door mensen uit allerlei pa­ro­chies, met aan­dacht voor de ver­schil­lende culturele ach­ter­gron­den die ons bisdom rijk is. Naast de kanun­niken was er een der­tigtal pries­ters en een tiental diakens aanwe­zig om te con­ce­le­breren c.q. te assis­te­ren. Een mooi teken van verbon­den heid van het hele bisdom met dit bij­zon­dere moment.

Hier­on­der de homilie die ik bij deze gelegen­heid heb gehou­den.

PELGRIMS VAN HOOP

FEEST VAN DE H. FAMILIE - OPENING VAN HET JUBELJAAR

Kerst­feest in Gaza

Een paar dagen gele­den
zag ik foto’s van het kerst­feest
en de voor­be­rei­ding daarop
in de kleine katho­lie­ke pa­ro­chie in Gaza.
We kennen na­tuur­lijk allemaal wel de foto’s
van het zwaar gebombar­deerde Gaza-stad,
maar temid­den van alle verwoes­ting
hebben ze daar met de kin­de­ren en de vol­was­se­nen
toch het kerst­feest gevierd.
“Wat willen jullie hebben voor het kerst­feest?”,
vroeg de pastoor aan de kin­de­ren
“Vrede!” riepen die.

Ze hebben dus toch kerst­feest gevierd,
daar in Gaza-stad, ondanks alles.
“In deze donkere dagen
wil­den we een teken van hoop geven,
vooral voor onze kin­de­ren.
Daarom hebben we samen met de kin­de­ren
de kerst­stal en een kerst­boom gezet,”
schreef de pastoor op Facebook.

Hopen op vrede

Die kin­de­ren hebben niets misdaan,
hun enige schuld is dat ze in Gaza wonen.
Maar het mooie is dat in hen
niet de haat wordt gevoed,
die een kiem zou zijn
van weer een nieuwe oorlog,
maar dat de hoop wordt gevoed
en het verlangen naar vrede.
Dat gebeurt daar in de pa­ro­chie in Gaza,
waar ze niet alleen de dood en het ver­derf willen zien,
maar ook blijven hopen
en het visioen van vrede
levend hou­den,
ondanks alles.

Tele­foontje van de paus

Een grote steun daarbij is
dat paus Fran­cis­cus
iedere avond even belt.
En de bis­schop, kar­di­naal Pizzaballa
is vorige week weer geweest
en heeft de kin­de­ren het vormsel gegeven.

Het is een onge­loof­lijk moei­lijke situatie,
de kin­de­ren horen de bommen vallen,
zoveel geweld, oorlog en ver­nie­ti­ging.
Maar wat goed dat er dan mensen zijn die meeleven
die een teken van hoop
voor de mensen daar willen zijn.

Pelgrims van hoop

Dat is inder­daad onze roe­ping:
om pelgrims van hoop te zijn
en anderen hoop te geven.
Hoop verloren, al verloren!

Vandaag openen we het Jubel­jaar,
het heilig jaar,
in ons bisdom,
onder dit motto:
“Pelgrims van hoop”.

Het gezin als fun­dament

We doen dat vandaag
op het feest van de heilige familie,
een dag waarop we altijd stil staan bij
en bid­den voor alle families, ge­zin­nen.
De basis die je van thuis uit meekrijgt
is enorm be­lang­rijk;
wie een fijn fun­dament heeft gehad in het gezin
zal vaak in het hele leven
een mens van hoop en vrede kunnen zijn.
Laten we vandaag dus ook bid­den
om goede families en ge­zin­nen,
een fijn thuis voor alle jonge mensen
en om zegen en kracht
voor wie een goed gezin moest missen.
Dat de ge­zin­nen plaatsen zullen zijn
waar hoop wordt doorge­ge­ven.

Opnieuw hoop krijgen

Hoe kun je weer hoop krijgen
als je in een moei­lijke periode zit?
De grootste beko­ring, de ergste verlei­ding is dan
om de hoop te verliezen,
van­wege alles wat je is over­ko­men of aan­ge­daan.
De beste manier om weer hoop te krijgen
is: bid­den en iets voor anderen doen;
wie iets voor anderen doet
maakt zijn eigen leed een beetje meer betrekke­lijk;
er zijn altijd mensen die het slechter hebben dan jij­zelf,
hen helpen werkt bevrij­dend voor ons­zelf.
Zo zijn we een pelgrim van hoop.

Denk aan Gaza

De mensen in Gaza
en het Pales­tijnse Beth­le­hem,
zijn dicht bij de plaats
waar eens de engelen zongen
van vrede op aarde.
Die vrede is daar lang nog niet,
dat doel lijkt ver weg en onbereik­baar.

Mis­schien is er ook in uw leven
iets wat hopeloos lijkt:
dat komt nooit meer goed,
daar is geen hoop meer.
Denk dan aan Gaza-stad:
hoe kun je in de hope­loze chaos,
toch een teken van hoop stellen?
Dat is als licht dat door een kiertje schijnt.

Pelgrimages

Bij het heilig jaar
horen herstel van relaties, de aflaat,
de heilige deur en de pelgrimage:
het zijn allemaal tekens die ons zeggen:
maak een nieuw begin, bekeer je,
sta open voor een nieuwe erva­ring,
ga op weg,
wees een pelgrim van hoop.

Bij elke pelgrims­tocht horen ongemakken.
Onder weg zijn er moei­lijk­he­den, tegen­slagen,
zoals we die ook kennen uit het verhaal
van die andere pelgrims,
de wijzen uit het Oosten.
Ineens was de ster die hen leidde verdwenen
en moesten zij navraag doen
om die weer op het spoor te komen.
Zij hiel­den vol,
als pelgrims van hoop.
Ook Maria en Jozef
waren in het evan­ge­lie
op pelgrims­tocht naar Jeru­za­lem.
Op de terugweg was Jezus er niet bij.
Zijn ouders waren bezorgd, het deed pijn.
En toen ze Hem von­den,
zei Jezus hun
dat het zo had moeten zijn...
Er was een bete­ke­nis in wat er gebeurde
die zijn ouders niet had­den gezien.
Dus: verlies de moed en de hoop niet te gauw.
Wat je over­komt en wat het betekent,
kunnen je later dui­de­lijker wor­den.

Een wens voor dit jubel­jaar

Van harte verklaren we
het heilig jaar, het jubel­jaar,
vandaag voor geopend.
Ik wens U allen
aan zalig uit­ein­de toe van dit jaar
en dat we in het nieuwe, heilig jaar
pelgrims van hoop zullen zijn.

post deze webpagina op: Facebook X / Twitter

Fotoserie

Klik op een foto voor een uitvergroting.
Terug