Opdracht van de Heer in de tempel - Maria Lichtmis

Opgedragen en toegewijd

Op 2 februari wordt het feest van de Opdracht van de Heer in de tempel gevierd. Deze toe­wij­ding van Jezus door Maria en Jozef is een in­spi­re­rende dag die ons aan ons doopsel doet denken waardoor we aan God wer­den toegewijd en onder Zijn bescher­ming gesteld. Ouders van dopelingen waren speciaal voor deze dag uit­ge­no­digd en kwamen na afloop van de vie­ring bijeen in het bis­schops­huis.

Wat we doen of beleven met toe­wij­ding komt altijd voort uit liefde en het is die gevende liefde die ons leven mooi maakt en bij­zon­der. Daar ston­den we bij stil in de homilie.

De Mis begon met de wij­ding van de kaarsen en de licht­pro­ces­sie door de ka­the­draal. Er waren veel kleine kin­de­ren aanwe­zig en die lieten zich tij­dens de Mis horen. De kerk leeft! Kin­de­ren en hun ouders liepen mee in de licht­pro­ces­sie. Het school­koor heeft gezongen.
Na afloop van de Eucha­ris­tie­vie­ring was er - zoals gebruike­lijk - gelegen­heid om de Blasius­ze­gen te ont­van­gen.

JE LIEFDE MAAKT HET MOOI

OPDRACHT VAN DE HEER IN DE TEMPEL 2 FEBR. KATHEDRAAL

Mooie her­in­ne­ringen

Wat is de mooiste her­in­ne­ring van je leven?
Wat heeft U de meeste vreugde gegeven?
Na­tuur­lijk zal dat heel ver­schil­lend zijn
van persoon tot persoon,
maar het zal vrijwel altijd te maken hebben
met liefde, ont­van­gen en gevende liefde,
met iets goeds en iets moois
dat je gedaan hebt voor anderen,
iets liefde­vols waar andere mensen in betrokken waren
of wat je uit liefde voor God hebt gedaan
of waardoor je zelf als mens
gees­te­lijk hebt mogen groeien.
Mis­schien denkt je daarbij on­mid­del­lijk terug
aan de huwe­lijks­dag
- je geeft jezelf aan een ander in liefde,
die otn­vangen en gegeven liefde
is het mooiste cadeau van die dag -,
of mis­schien dacht je aan de geboorte van je kind
- na­tuur­lijk heeft ook dat weer
alles met liefde te maken -,
of mis­schien dacht U nog aan een ander gebeuren,
aan de steun en be­ge­lei­ding die U hebt ont­van­gen,
aan Uw werk of andere inzet,
het zal altijd te maken hebben
met iets dat je voor andere mensen hebt gedaan,
wat je voor God hebt gedaan
of wat mensen voor U hebben gedaan
door hun be­ge­lei­ding en hulp,
zodat u zich hebt kunnen ont­wik­ke­len, mis­schien.

Wat is van belang?

De liefde maakt het leven mooi en bij­zon­der.
En veel waarachter wij soms aan willen rennen
is in feite onbe­lang­rijk
omdat het niet dat kenmerk van de liefde heeft.
Wat van belang is heeft dus altijd te maken
met de naasten­liefde van mensen voor elkaar
of met liefde voor God.
Als we daar­en­te­gen succes­vol zijn,
een groot finan­cieel vermogen hebben verzameld
voor ons­zelf,
zal ons dat geen vreugde geven;
het wordt pas een vreugde
als we er iets moois mee kunnen doen,
als het een bete­ke­nis krijgt,
iets wordt wat de wereld een beetje mooier maakt.
Alles wat alleen maar op ons­zelf was gericht,
sluit ons af van de ware vreugde;
wat we zoeken uit egoïsme, voor ons­zelf
maakt ons een beetje meer
tot een prinses op de erwt-
U weet het: die prinses was gevoelig
voor zelfs één enkel erwtje
onder een stapel matrassen -;
ik bedoel:
hoe min­der je hebt hoeven verdragen,
hoe moei­lijker het wordt om iets te verdragen,
hoe meer je verwend bent en gewend bent aan luxe,
hoe meer luxe je nodig hebt.
De cirkel sluit zich om ons­zelf
wanneer ons “ik”, als een verwend individu,
centraal komt te staan.

Iemand kan pas gelukkig zijn
wanneer hij niet veel nodig heeft
om gelukkig te zijn.

Dat maakt ons leven rijk

Zo maakt wat wij voor anderen doen
en wat wij voor de Ander doen,
voor God de Heer, de Ander met een hoofd­let­ter,
ons leven mooi en rijk
en de moeite waard om geleefd te wor­den;
de waar­den die ons leven rijk maken
nemen alleen maar toe
als we leven in en vanuit geloof;
dat geloof, oprecht beleefd,
voegt een nieuwe dimensie,
meer bete­ke­nis en waarde aan ons leven toe,
waar­van we de eeuwig­heids­waarde dan gaan ervaren.
Dat zullen we kunnen beleven
zelfs als alles in feite
niet zo voorspoe­dig gaat.
“Gelukkig heb ik mijn geloof”,
hoe vaak heb ik dat niet horen zeggen
door iemand die door een moei­lijk tijd moest gaan.

Doopsel

We vieren vandaag het feest
van de opdracht van de Heer in de tempel.
Jezus wordt aan het begin van Zijn leven
aan God opgedragen,
aan de Heer toegewijd.
Dit doet sterk denken aan het doopsel,
waardoor je een kind
onder Gods bescher­ming plaatst.

De opdracht van Jezus

De opdracht van Jezus was een teken
dat het leven van dit Kind
een dienst zou zijn aan Zijn Vader God en aan de naaste.
Hij komt niet op deze aarde voor zich­zelf,
om een egoïstisch leven te lei­den.
Hij komt om de wereld, de mensen
beter te maken.
Dat wordt tot uitdruk­king gebracht
in de lofzang die de oude Simeon zingt:
Hij zal een licht zijn
dat de volkeren verlicht.
De in­spi­ra­tie en de kracht waaruit Hij leeft
komen niet uit Hemzelf;
zo staat aan het einde
van het evan­ge­lie dat we hoor­den:
“Jezus werd vervuld van wijs­heid
en de genade Gods rustte op Hem.
Het doel waarvoor Jezus leeft
ligt buiten Hemzelf:
Hij is er voor de Ander, voor God Zijn Vader
en door Hem en in Hem
is Hij er voor anderen.
Zijn kracht komt niet uit Hem als mens,
die krijgt Hij, ont­vangt Hij.
Zo zal de waarde van Zijn leven
gevende, verlossende liefde zijn.

Simeon en Hanna

In de tempel komen er dus andere mensen naar Hem toe.
Één heb ik er al genoemd: het is de oude Simeon.
De andere is even­eens een hoogbe­jaarde vrouw,
Hanna geheten.
Zij staan aan het eind van hun leven,
hun levens weg is bijna voltooid.
In die drukke tempel zullen er velen
langs dit groepje heen gelopen zijn:
maar twee oude mensen,
te oud, niet meer zo in tel
in een harde maat­schap­pij,
herkennen de Messias en komen Hem groeten:
een baby in de armen van Zijn moe­der.

Niet rijk of mach­tig, voor de grote wereld
tellen zij niet mee,
maar hun leven telt juist wél,
want zij leven voor dé Ander, voor God

Onze kaars

We hebben aan het begin van deze Eucha­ris­tie­vie­ring
een kaars ont­van­gen en ontstoken.
Daarbij werd het lied
van die oude Simeon gezongen
die Jezus in de tempel herkend had:
“Mijn ogen hebben het licht aanschouwd,
dat Gij hebt bereid voor de volkeren”.

Die kaars is een uit­no­di­ging aan ons:
wees een pelgrim van hoop,
draag de hoop in je hart,
draag het licht,
dit uitstralende licht,
draag dit licht uit,
door liefde te geven
de wereld in, naar je mede­mensen,
naar God.