Fatimakapel in IJmuiden ingewijd: om te blijven gedenken...

Atlantikwall in WO II zorgde voor veel spanning

Op grond van een gelofte bouw­den de pa­ro­chi­anen van IJmui­den Oost na de oorlog een kapel ter ere van O.L. Vrouw van Fatima aan de rectorale kerk van de H. Lau­ren­tius van Brindisi die door de Kapucijnen werd bediend. Na het sluiten van de kerk ging die kapel over naar de Pieter­kerk in IJmui­den. Nu is de kapel nieuw opge­bouwd op begraaf­plaats Duinhof en onder grote belang­stel­ling ingewijd.

Veel belang­stel­ling

Er was veel belang­stel­ling voor dit gebeuren, meer dan 150 mensen waren geko­men, er waren boekjes te kort... Veel mensen moesten dan ook staan in en voor de tent die voor de gelegen­heid was opgezet, vlak voor de kapel. Er waren veel nabe­staan­den en fami­lie­le­den geko­men van mensen die door de kapel wor­den her­dacht en geëerd. Gelukkig was het prach­tig weer en kon ieder­een het goed volgen.

Votief-kapel

In die kapel gebouwd als gelofte-vervulling en als her­in­ne­ring aan slacht­of­fers van oorlog en verzet van de Lau­ren­tius-pa­ro­chie, zijn des­tijds namen aan­ge­bracht van mensen die in oorlogs­om­stan­dig­heden - ook na de tweede wereld­oor­log - zijn overle­den, al is het niet door oorlogshan­de­lin­gen. Zo overleed er één in Batavia aan een ziekte, een ander in een kamp in Indonesië/ Neder­lands Indië.

Verhalen

Daar zitten veel bij­zon­dere verhalen achter waar­van er enkele wer­den ver­teld door nabe­staan­den Ton Eskes en Coen Hamers. Marcia Neve ver­telde over de ge­schie­de­nis van de kapel, na de ope­ning door John v.d. Berg, lid van het pa­ro­chie­bestuur. Pater Antoon Mars ofm cap. kon om ge­zond­heidsre­denen helaas niet komen, maar had een refelctie ge­schre­ven die door Els de Leeuw van het locatie­team van de pa­ro­chie in IJmui­den werd voor­ge­le­zen. Aan het eind hier­van heb ik de kapel inge­ze­gend. Het zang­koor wisselde de sprekers af met delen van het Fatima-lied.

Atlantikwall

IJmui­den-Oost heeft in de tweede wereld­oor­log veel te lij­den gehad door de opbouw van de Festung IJmui­den, onder­deel van de Atlantikwall. De helft van de huizen in de pa­ro­chie van de rectorale kerk H. Lau­ren­tius van Brindisi werd afgebroken en mensen moesten de buurt verlaten, zij wer­den geëvacueerd. 17.500 IJmui­denaren wer­den geëvacueerd (vgl. G. van Veen, Ziel­zorg en verzet, p. 224). In IJmui­den-Oost kon de kerk wel blljven bestaan en open blijven. Gelukkig bleven de kerk en de bevol­king vrijwel gespaard.