Afscheid Dick Wijte. Hij heeft zich op tal van terreinen ingezet...
Zaterdag 1 maart hebben we in Bilthoven afscheid genomen van mr. dr. Dick Wijte, die op 22 februari was overleden. Hij heeft vele verdiensten voor Kerk en Samenleving. Op 7 oktober j.l. promoveerde hij nog op een monumentaal proefschrift over Burgerschapsvorming.
Amsterdam
Dick Wijte (* 1947) was binnen ons bisdom tot voor kort (tot 2022) penningmeester van de St. Nicolaasparochie in de binnenstad van Amsterdam en tot vorig jaar vice-voorzitter van de H. Thomas van Aquinoparochie. Een week na zijn begrafenis zal de verheffing tot co-kathedraal worden gevierd van de St. Nicolaasbasiliek waarvoor hij zich sinds 2016 heeft ingezet. Iemand heeft ze geteld: Dick Wijte heeft in zijn leven op een breed terrein meer dan 200 bestuursfuncties vervuld! Zo was hij tot zijn overlijden bestuursvoorzitter van Conferentiehotel Kontakt der Kontinenten.
Opnebare functies en Onderwijs
Zijn functies kwamen voort uit zijn belangstelling voor de politiek als lid van het CDA. Hij was wethouder in Nijmegen, burgemeester in Budel en IJsselstein. Uit zijn docentschap sinds 1969 vloeide betrokkenheid voort bij tal van onderwijsorganisaties, waarvan ik in ieder geval de Nederlandse Katholieke SchoolRaad (NKSR) wil noemen, waarvan hij voorzitter was toen ik hem leerde kennen.
Kerkelijke functies en rechterlijke macht
Ook was hij lange jaren bij Missio betrokken (als penningmeester) en was hij voorzitter van het KASKI. Tenslotte was hij ook in de rechterlijke macht actief, als Raad strafrechttoepassing en jeugdbescherming, strafrechter plv en kantonrechter, tot aan zijn emeritaat. Hij was Commandeur in de Orde van het H. Graf van Jeruzalem en heeft verschillende hoge onderscheidingen ontvangen voor zijn door velen gewaardeerde inzet voor het algemeen welzijn.
Dick Wijte is 77 jaar geworden en was 55 jaar in liefde verbonden en gehuwd met Puck Wijte.
Uitvaart
De Gregoriaanse Requiemmis met cantores van het Basilica Consort van de Sint Nicolaasbasiliek en dr. Ton van Eck, titulair organist van de St. Bavo-kathedraal vond plaats in de kerk O.L. Vrouw van Altijddurende Bijstand in Bilthoven, waarna de begrafenis was in kleine kring op het ernaast gelegen kerkhof. Echtgenote, familie, Ridders van het H. Graf en René Giel van Kontakt der Kontinenten blikten terug; mede-Grafridder Jan van Lieverloo assisteerde als diaken en Onno Baneke, eveneens van het H. Graf en opvolger als penningmeester van de Nicolaas, was liturgisch ceremoniaris.
In de homilie stond ik stil bij de geestelijke betekenis van zijn leven in het licht van het evangelie.
Omzien in dankbaarheid
“Uitstekend, goede en getrouwe dienaar, ga binnen in de vreugde van uw heer”
Omzien in dankbaarheid,
zo willen we Dick Wijte vandaag gedenken.
Talenten
Dick heeft zijn leven verstaan als een geschenk,
er waren hem vele talenten toevertrouwd.
Die geestelijke rijkdom die hem was geschonken,
heeft hij niet gezien als iets
om alleen zelf van te genieten,
niet als iets om in de grond te stoppen,
want al heeft hij zeker genoten
van de liefdevolle band
met zijn echtgenote en zijn gezin
en van de talrijke taken
die hij heeft mogen vervullen ten bate
van Kerk en samenleving,
al keek hij daar dus met veel genoegen op terug
- en hij is daar zelfs een heel aantal malen
voor onderscheiden -,,
hij zag zijn leven als een dienst
en zijn talenten als een gave,
alles was hem toevertrouwd om ermee te woekeren,
om die talenten in te zetten.
Kwinkslag
Dat deed hij altijd met een kwinkslag, ontspannen,
zoals iemand dat kan doen die weet
dat hij niet zelf
het uiteindelijke doel van dit werken is,
maar dat het een opdracht is, een roeping, een missie,
die hem van hogerhand, van Godswege
is toevertrouwd.
Dienstbaarheid
Die geest van dienstbaarheid,
van iets willen betekenen
voor het algemeen welzijn
en het welzijn van zijn naasten,
zat er al vroeg in:
jaren lang stond hij zijn vader terzijde
met name toen diens gezondheid naliet;
daarna was hij er voor zijn moeder
die hij iedere avond trouw belde.
Een basis voor die geest van dienstbaarheid
werd gelegd bij het
het overlijden van twee broertjes,
dat een onuitgesproken
stempel drukte op het gezin.
In een mogelijke geestelijke roeping
kon hij dan ook geen rust vinden,
juist omdat hij voelde
dat de situatie thuis zijn dienst
op andere wijze vroeg.
Dat was liefde die zich in daden uit.
Zonder die liefde ben je een schelle cymbaal,
een galmend bekken, gebakken lucht.
Het was misschien een knipoogje van de hemel
dat hij zijn vrouw vond
in een klooster,
bij een jongerenweekend
van Jonge Kerk.
Van betekenis zijn
Die geest van dienstbaarheid,
van iets willen betekenen voor anderen,
voor de samenleving en de kerk,
is hem zijn leven lang bijgebleven,
op de eerste plaats gold die liefde en dienst
natuurlijk zijn dierbare Puck en zijn gezin.
Zonder jullie had hij het niet gekund, niet gewild.
Hij was vaak weg, maar niet afwezig,
hij was er voor je, stimuleerde je
om je te ontwikkelen
en om zelf ook weer een goede, mooie weg
van dienstbare inzet te gaan.
Zo wilde hij dat zijn leven van betekenis was
voor zijn dierbaren, voor kerk en maatschappij,
met aandacht voor de kleinen en zwakken.
Volg dat pad
In de woorden die hij
na het ontvangen van de ziekenzalving
tot zijn naasten sprak,
kwam naar voren hoe hij hoopte
dat die inzet van talenten en die dienstbaarheid
dóór zouden gaan
in verbondenheid met de kerk,
in liefde voor God, in liefde voor de naaste.
Zo was de laatste overweging
die Dick zijn dierbaren meegaf, deze:
Waar ligt jouw roeping
om aan het leven, het mens zijn, op deze aardbol
aan Gods koninkrijk
bij te dragen, iets moois verder te geven, na te laten?
Volg dat pad!
Enkele functies
Dick heeft dat gedaan in het onderwijs, als burgemeester,
in de wetenschap, in het kerkelijk leven,
onder meer voor Missio, als voorzitter van de NKSR
en de laatste jaren
bij de parochies van H. Thomas en van H. Nicolaas
waarvan de Sint Nicolaasbasiliek
nu net co-kathedraal is geworden
en een historische reliek mag ontvangen.
Ridders H. Graf
Talenten inzetten deed hij bij voorkeur samen met anderen;
daarom was hij graag betrokken
bij de ridderorde van het heilig Graf van Jeruzalem;
het zal hem, boven bij de Heer,
zeker goed doen
dat zo vele leden van de Orde
bij zijn uitvaart aanwezig zijn.
Zegeningen tellen...
Natuurlijk zijn er ups en downs geweest
en de laatste maanden waren niet gemakkelijk
omdat hij - hoewel sterk van geest tot het einde -,
lichamelijk achteruit ging,
maar vandaag mogen we omzien in dankbaarheid,
want er was zo veel moois en goeds
in deze zeven en zeventig jaren
en zo heeft Dick het ook gewild.
Laten we de zegeningen tellen!
Zo wil hij ook dat we verder gaan:
tel je zegeningen!
Geen middelmaat
“Je moet naar de hoogste gaven streven”,
zei de eerste lezing.
Neem geen genoegen met de middelmaat.
Je stijgt uit boven de middelmaat
door de liefde die je legt
in wat je doet.
Liefde kan geen genoegen nemen
met middelmaat, met dingen-half,
omdat zij zichzelf niet zoekt,
maar “helemaal” is, totaal,
zoals een huwelijk, helemaal, voor heel je leven:
Alles verdraagt zij, alles hoopt zij,
alles gelooft zij, alles duldt zij,
schreef Paulus over de liefde (vgl. 1 Kor 13, 7).
Nu is er verdriet en gemis, pijn,
die mogen, ja: moeten er zijn;
maar de boodschap is duidelijk:
zie om in dankbaarheid
en tel de vele zegeningen
en zie de liefde die er was.
De liefde vergaat nimmer,
die is er over de grenzen van de dood heen,
dus de verbondenheid blijft
en hij blijft onder ons aanwezig,
in alles wat we in ons hart van hem bewaren.
Sterkte, Gods zegen
om óm te zien in dankbaarheid
en voort te gaan in vrede.
