P. Eko Manek: Nieuwe pastoor Hoofddorp geïnstalleerd

Verleidingen op onze weg - eerste zondag van de Veertigdagentijd

Zater­dag­avond 8 maart vond in de H. Joannes de Doper­kerk in Hoofd­dorp de in­stal­la­tie plaats van pater Eko Manek SVD als her­der van die pa­ro­chie. Samen met twee mede­broe­ders draaget hij zorg voor de pa­ro­chies van Hoofd­dorp, Nieuw Vennep en Bui­ten­kaag. Het was een fees­te­lij­ke vie­ring in een missio­naire pa­ro­chie in aanwe­zig­heid van de provinciaal van de paters van de Sociëteit van het God­de­lijk Woord (SVD), pater Avin Kunnekkadan.

pries­ters en diakens

Deken Eugène Jonger­den die tot dan toe admini­strator was geweest, kon nu met een gerust hart zijn taak overdragen. Mede­broe­ders p. Albert Toppo en p. Matthew Thekkeyil con­ce­le­breer­den. Diakens Han Hartog en Rob Mascini assis­teer­den.

In­stal­la­tie

Aan het begin van de vie­ring vond de eigen­lijke in­stal­la­tie plaats met het afleggen van de ambtseed en de bevesti­ging daar­van door de bis­schop. Later in de vie­ring, begeleid door de voor­beden, wer­den allerlei voorwerpen overhan­digd als uitdruk­king van de pas­to­rale taken van de nieuwe pastoor.

Dank­woord

Aan het einde van de Mis sprak p. Eko een dank­woord waarin hij aangaf samen met de ge­meen­schap een missio­naire pa­ro­chie te willen zijn en ieder­een vroeg hem in zijn pastoors­taak te willen steunen. Hij bedankte ieder die hem steunde, bij­voor­beeld in de taal, die hij dankzij goede hulp intussen dui­de­lijk heeft leren spreken. Pater Avin, de provinciaal, gaf in zijn toe­spraak het beleid van de SVD con­gre­ga­tie en het eigen cha­risma aan, dat spe­ci­fiek missio­nair is en ook hij onder­streepte het "samen" kerk zijn. Hij bedankte het bisdom voor de goede samen­wer­king en het ver­trouwen in de paters en de Con­gre­ga­tie gesteld.

Hier­on­der de homilie, die ik bij deze gelegen­heid heb gehou­den

Na afloop van de vie­ring was er een drukke receptie en ik ging nog even op de foto met de leden van het kerk­bestuur en van de Indonesische Ge­meen­schap waar p. Eko deel van uitmaakt.

Allerlei verlei­dingen

EERSTE ZONDAG VAN DE VEERTIGDAGENTIJD   - Hoofd­dorp in­stal­la­tie pastoor Eko Manek,

Beste nieuwe pastoor, broe­ders en zusters,

De nieuwe her­der

Het is een vreugde vandaag pater Eko Manek
als pastoor te mogen installeren.
Hij is niet nieuw, U kent hem al
en U bent al flink wat jaren met elkaar op weg.
Pater Eko is gegroeid in zijn pries­ter­lijke en pas­to­rale taken
en nu is ieder­een het erover eens
- de provinciaal van de SVD, de deken, kerk­bestuur -
dat het moment geko­men is
om een nieuwe stap te zetten
en aan pater Eko als pastoor
de lei­ding van de pa­ro­chie toe te ver­trouwen.
Van harte wens ik hem daarvoor Gods zegen!

Steun van God en mensen

Moge de heilige Geest jouw geest verlichten,
moge Hij je lei­den door Zijn wijs­heid en kracht,
moge wat wij vandaag doen en vieren
tot zegen van de pa­ro­chie­ge­meen­schap zijn.
En U allen, dank ik voor de steun die U pater Eko
in de afgelopen jaren hebt gegeven
en ik wil U graag vragen
om hem te blijven steunen
en samen met hem een missio­naire pa­ro­chie te zijn,
waarin het woord van God klinkt,
waarin steeds ook weer nieuwe mensen wor­den bereikt
en welkom geheten in de ge­meen­schap
en begeleid.
Van harte proficiat, nieuwe pastoor!

Een beetje bij­zon­der

Dit is de zon­dag van de beko­ringen,
het moment in de woes­tijn
waarop Jezus met allerlei verlei­dingen
wordt gecon­fron­teerd.
Mis­schien dat die beko­ringen U een beetje bij­zon­der lijken:
een beko­ring om een steen in brood te ver­an­de­ren,
een beko­ring om heerser te wor­den
van alle ko­nink­rijken ter wereld
en de beke­ring om zich van de boven­bouw
van de tempelpoort
naar bene­den te gooien
en zich te laten opvangen door de engelen.

De "gewone" verlei­dingen

Maar hoe apart U dit mis­schien
in de oren heeft geklonken,
het gaat in feite in de basis
om dezelfde beko­ringen als die
waar wij en zo ongeveer alle mensen
mee te maken hebben:
als je een of andere functie bekleedt,
kun je in de positie komen
om die functie te gaan gebruiken
om zelf bepaalde voor­de­len te kunnen krijgen.

Enkele voor­beel­den...

Hoe eer­lijk zijn we
als het geld bij wijze van spreken
voor het oprapen ligt
en de kans om tegen de lamp te lopen
prak­tisch nul?
Hoe ver ga je in het verlangen
om indruk te maken op anderen,
hoe ver ga je om te krijgen en te hebben
wat je denkt nodig te hebben
of wat je graag wilt hebben?
In hoeverre gaat het om je eigen trots en gel­dings­drang
en in hoeverre is wat je doet
ook wer­ke­lijk dienst?
Zo kan ik nog wel even door­gaan...
We hebben eigen­lijk allemaal wel
bepaalde zwak­he­den,
zaken waarin we meer kwets­baar en gevoelig zijn
om net iets meer over de grens te gaan
van wat betame­lijk en goed is.

Niet voor U?

En zegt U of denkt U: dat geldt niet voor mij,
dan zou ik toch willen vragen
om er nog eens goed over na te denken:
wanneer laat je bij­voor­beeld iets na
waar­van je eigen­lijk vindt dat het goed is
om te doen?
Hoe standvas­tig ben je
in de goede voor­ne­mens?

Trouw

Pas gele­den heb ik iemand begraven
die iedere avond op dezelfde tijd
zijn moe­der belde,
toen die weduwe was gewor­den.
Wat mooi, wat goed, maar ook:
wat een volhar­ding is er nodig
om dat trouw vol te hou­den.

Paus Fran­cis­cus

Ook paus Fran­cis­cus heeft zoiets gedaan:
sinds het begin van de oorlog in Gaza,
belde hij iedere avond
op een vaste tijd
met de katho­lie­ke pa­ro­chie in Gaza
om de mensen een hart onder de riem te steken.
Zelfs nu hij zo ziek is
heeft hij dit vanuit het zie­ken­huis
toch nog ver­schil­lende keren gedaan.

En wij?

Hoe trouw zijn we in onze dienst­baar­heid,
aan ons gebedsleven, aan de Eucha­ris­tie,
aan de zorg voor de naaste?
Soms doen we iets goeds en moois,
maar doen we het te veel voor ons­zelf,
om er eer mee in te leggen,
goed voor de dag te komen
en min­der uit dienst­baar­heid,
soms laten we iets na
waar­van we weten dat het goed zou zijn,
maar we hebben er geen zin in.

Hij heeft het doorstaan

Jezus werd bekoord in de woes­tijn,
omdat Hij ons leven is komen delen,
met alles wat erbij hoort.
Hij heeft alles zelf mee willen maken:
groeien en volwassen wor­den,
moeten vluchten,
haat onder­vin­den en tegen­wer­king,
lij­den en sterven, alles!

Onze God is geen God die ver weg is ge­ble­ven,
op afstand toekijkt
hoe de wereld in nood is,
nee, Hij heeft het zelf mee willen maken
en het aspect van ons leven
wat Hij zelf heeft mee­ge­maakt
en waar we vandaag bij stil staan,
zijn dus de beko­ringen.

Zoals wij allemaal...

Die gaan over indruk maken, macht hebben,
je laten dienen in plaats van zelf te dienen.
Hoe apart die beko­ringen mis­schien ook lijken,
ze gaan dus allemaal over
de typisch men­se­lijk dingen,
de zaken waarin wij ook wor­den bekoord:
ze gaan over indruk maken op anderen,
willen heersen, macht willen hebben,
je functie gebruiken voor jezelf
in plaats van als dienst aan anderen.

Veer­tig­da­gen­tijd

De veer­tig­da­gen­tijd is be­gon­nen.
We wor­den uit­ge­no­digd
om ons­zelf en onze eigen verlangens en begeerten
meer los te laten,
met name door extra gebed, door vasten
en door aan­dacht en steun voor de armen.
In deze Veer­tig­da­gen­tijd
zal daarvoor de Vas­ten­ac­tie weer wor­den gehou­den
waardoor wij steun geven
aan de mensen in de armste lan­den.

Van harte wens ik U allen een goede Vasten­tijd!