Als je weleens moedeloos bent...

Jongerenprogramma Stille Omgang

Het jon­ge­ren­pro­gramma van de Stille Omgang werd ook dit jaar weer in de O.L. Vrouwe kerk aan de Keizers­gracht gehou­den. In de kerk was aanbid­ding, biecht­gele­gen­heid en de heilige Mis. In de zaal naast de kerk speelde de rest van het pro­gram­ma zich af.

Het thema van de Stille Omgang is dit jaar: “Van­wege het mirakel: luis­te­ren naar de stem van God, Zijn oproep aan­vaar­den”. Dat sluit aan bij de zon­dags­le­zing: de gedaante­ver­an­de­ring op de berg Tabor (Lc. 9, 28b-36) waar de apos­te­len te horen krijgen: "Dit is mijn Zoon, de Uit­ver­ko­rene, luistert naar Hem".

P. Stefan Ansin­ger OP sprak over het thema van deze Stille Omgang aan de hand van de bran­dende braambos van Ex. 3; Maurice Essers vezorgde parallel een Engels­ta­lig pro­gram­ma over de ge­schie­de­nis van het Mirakel van Am­ster­dam. Na de beide inlei­dingen was er aanbid­ding en biecht­gele­gen­heid waarna de H. Mis begon die door het Project­koor van het bisdom werd gezngen (heel mooi). Rector Rafael Ojeda was de gastheer en had
tij­dens de Mis 280 jon­ge­ren geteld. Een flink aantal pries­ters con­ce­le­breerde en hoorde biecht. Na afloop van de Eucha­ris­tie­vie­ring hebben we de Stille Omgang gelopen.

Aan het begin van de homilie heb ik voor de Engels­ta­lige jon­ge­ren nog een over­we­ging in het Engels toe­ge­voegd, die - ver­taald ikn het Neder­lands - als volgt was:

Mis­schien dat je weleens denkt: als ik Jezus had kunnen zien en ont­moe­ten zoals de
mensen 2000 jaar gele­den, dan zou mijn geloof veel sterker zijn. Na­tuur­lijk, mis­schien had je won­de­ren gezien, maar ook vandaag doet God nog won­de­ren en je had een mens gezien, want God was mens gewor­den. Er was nog steeds geloof nodig geweest. En dat geldt eigen­lijk ook voor ons nu. Ook nu ontmoet je Jezus en ook nu moet je geloven en is het nodig dat je ervoor open staat, tijd neemt en aan­dacht geeft. Hij is er ook nu, maar er is geloof nodig, want je ziet een stukje brood, maar Hij is het zelf: Jezus Christus.

Homilie

EEN AANRAKING VAN GODS GENADE

H. MIS JONGERENPROGRAMMA STILLE OMGANG

 “Van­wege het mirakel: luis­te­ren naar de stem van God, Zijn oproep aan­vaar­den”

Ik ben blij dat ik van­avond
met jullie de heilige Eucha­ris­tie mag vieren.
Het is een bij­zon­dere avond,
de nacht van de Stille Omgang
waar­mee we het Mirakel van Am­ster­dam
komen eren.

Bergen en dalen...

We hoor­den in het evan­ge­lie
over drie leer­lin­gen
die samen met Jezus de berg bestegen
en Hem daar in al Zijn heer­lijk­heid mochten zien.
Daarna moesten ze weer naar bene­den
om de weg te ver­volgen:
de tocht naar Jeru­za­lem,
waar Jezus zou gaan lij­den en sterven.
Bergen en dalen,
hoogte­pun­ten en diepte­pun­ten...

Pelgrim van hoop

Alles wat ons over­komt, vreugde en verdriet,
kunnen we op ver­schil­lende manieren opvatten.
Voor som­mi­ge mensen is het glas altijd half­vol,
voor anderen is het meestal halfleeg;
mis­schien zie je meer de donkere kanten,
mis­schien zie je altijd wel een licht­puntje,
maar hoe dan ook: ben je op de top
of zit je in een dal,
God houdt van je
en Hij heeft een plan met jouw leven!
Dus je bent uit­ge­no­digd
om van­avond en van­nacht
en iedere dag van je leven
een pelgrim van hoop te zijn!
Pelgrim van hoop:
dat is het thema van dit heilig Jaar 2025.

Hoe kun je veilig vooruit gaan?

Som­mi­ge mensen zijn in staat
om in alles wat hun over­komt
de hand van God te zien.
Als je de hand van God kunt zien,
als je Zijn stem kunt horen
in wat je over­komt,
dan kun je veilig en met vreugde
vooruit gaan.
Maar hoe krijg je dat voor elkaar?
Hoe kun je zo veilig en rus­tig vooruit gaan?
Hoe kun jij zout der aarde
en licht der wereld zijn, zon­der je kracht te verliezen?

Toronto

Ik herinner me de Wereld-Jon­ge­ren­da­gen van Toronto.
Het waren de laatste Wereld-Jon­ge­ren­da­gen
van paus Johannes Paulus II;
hij was al oud en leed aan de ziekte van Parkinson.
Jullie waren mis­schien nog baby’s
want het was in 2002.
De grote slot­mis was in Downsview Park
met 800.000 jon­ge­ren
die de tevoren op het veld had­den over­nacht.
Maar het had die nacht nogal geregend
en ieder­een was flink nat gewor­den.

Toen de paus aankwam
ging het weer een beetje miezeren,
maar de Mis begon
en die oude paus riep met luide stem
over dat grote veld:
“Denk aan je doopsel, denk aan je doopsel”.
Toen keek hij naar de hemel en het werd droog,
zelfs de zon begon te schijnen.
Even ver­der in de Mis begon het te waaien.
En de paus riep opnieuw over dat grote veld:
“Denk aan je vormsel, denk aan je vormsel”.
Denk aan het blazen van de Geest!
Zo leerde hij ons allemaal
om door de dingen heen die mis­schien moei­lijk zijn
en die je als een tegen­slag kunt ervaren,
de liefde van God te zien,
door te gaan, vast te hou­den.
Zie niet alleen de regen, niet alleen de wind,
maar open je voor het waaien van de Geest.
Zit je in problemen?
Kijk uit naar de komst van de Heer,
ben je verdrie­tig?
Geef je droef­heid aan Jezus, als een soort cadeau,
denk aan Zijn lij­den,
vraag kracht naar kruis,
kracht om de opdracht die ligt in wat je over­komt,
te kunnen aan­vaar­den.
Ga door, houd vol, wees standvas­tig
met geloof, hoop en liefde.

Zout en licht

Paus Johannes Paulus riep de jon­ge­ren in Toronto op
om zout en licht te zijn in deze wereld:
“Met jullie geloof, hoop en liefde,
met jullie verstand, jullie kracht en door­zet­tings­ver­mo­gen
moeten jullie de wereld waarin we leven,
men­se­lijker maken”
waren de woor­den die hij zei.

De kracht om dat te doen,
de kracht om zout en licht te zijn,
komt voort uit een erva­ring,
uit een aanra­king door Gods genade
die in je is.

Een aanra­king van God

Velen hebben ooit zo’n aanra­king van God ont­van­gen,
je voelt dan blijd­schap en vrede in je hart, vervulling.
Soms zit dat in kleine dingen
en je kunt die momenten ge­mak­ke­lijk weer vergeten
bij­voor­beeld als je overwel­digd bent door angst of verdriet
of door wereldse begeerten
of gewoon als je erg druk bent.
Maar probeer ze niet te vergeten,
schrijf ze des­noods op, die genade-momenten,
want het was de Heer die je heeft aan­geraakt
en genade-momenten vormen
de mooie, zekere bron voor jouw leven,
voor jouw han­de­len en spreken.

De test doorstaan

Het is niet van­zelf­spre­kend
dat je die erva­ring in je hart kunt vast­hou­den
en dat je de kracht kunt voelen
waaruit je kunt blijven leven en han­de­len als christen,
waardoor je zout en licht kunt zijn.
Het was een erva­ring, een woord, een gebeur­te­nis,
waardoor er hel­der­heid kwam in je hart
en licht en kracht.
Maar als God je iets moois laat ervaren,
komen daarna ook be­proe­vingen,
die zijn een soort test voor je leven.
Blijf je trouw?
Met Gods hulp kun je de test goed doorstaan.

Alks je soms moedeloos bent...

Zo was het dus bij die apos­te­len.
Ze hebben de heer­lijk­heid gezien
van Jezus hun Heer.
Daarna moesten ze ver­der,
lij­den kwam op hun pad,
ze waren zwak, ze zijn gevallen,
liepen weg, waren bang, lieten het erbij zitten,
maar dat is weer een troost voor ons allemaal:
je bent niet de enige
die weleens ont­moe­digd is
en je mag weer opstaan
als het mis ging,
Hij wil je ziel opnieuw aanraken
met Zijn liefde,
de liefde die Hij ons vooral geeft
in de heilige Eucha­ris­tie.
En iedere keer opnieuw klinkt die­zelfde opdracht
die het thema is van onze Stille Omgang:
Luister naar de stem van God,
aanvaard Zijn oproep...